Sta op voor wat je gelooft!
Iemand zei eens: “We kunnen een kind gemakkelijk vergeven omdat het bang is voor het donker. Het wordt pas echt een probleem wanneer volwassen mensen bang zijn voor het licht!” En daar gaat de Oppepper deze week over.
***
Enige tijd geleden kreeg ik bezoek van een van de grootste investeerders in ons bedrijf om wat zaken te bespreken. Toen we onder het genot van een kopje koffie met ons gesprek begonnen waren en de problemen bespraken, begon hij onverwachts hard te vloeken en zei hij dingen die mij als gelovige pijnlijk raakten. Ik onderbrak hem en zei: “Vriend, wil je alsjeblieft niet op die manier over Jezus praten. Je hebt het over de dierbaarste persoon die ik ken. Ik ben een Christen en kan op deze manier geen zaken met je doen!”
“Een Christen?” stoof de man op. “Wat denk je dan dat ik ben? Ik ben ook Christen. Ik leid elke zondag de zondagsschool van onze kerk!”
“Dat zou ik anders niet gedacht hebben,” antwoordde ik droog. Ik flapte het er uit voor ik er erg in had. Een stemmetje diep van binnen zei spottend: “Dat heb je mooi gedaan. Naar zijn geld kun je verder wel fluiten!”
Laatst kwam de man weer langs. Ditmaal had hij zijn vrouw bij zich.
“Mieke,” zei hij toen hij was gaan zitten, “dit is de man die me er laatst zo van langs gaf. Zijn vrouw keek mij blij aan en zei: “Ik ben zo blij dat je dat gedaan hebt. Hij had het heel hard nodig en is sinds die dag een ander mens!”
***
Als we van twee walletjes proberen te eten komen we uiteindelijk bedrogen uit. We hebben er allemaal weleens last van en er zijn momenten dat we proberen netjes te balanceren tussen Gods principes en de opvatting van de wereld. Die komt je daar dan ook snel bij te hulp en zegt: “Geloven in God is prima, maar het moet wel een beetje normaal blijven.” En zo worden we verleid om de zogenaamde ‘gulden middenweg’ te bewandelen.
We realiseren ons echter niet dat wij, als we een compromis sluiten tussen onze innerlijke overtuiging en de populaire, gangbare opinie van de wereld, onszelf geweld aan doen. Natuurlijk moet je plooibaar en soepel zijn, maar er komt een moment waarop je moet opstaan en tegen de stroom moet durven inzwemmen.
Als je je verhardt en niet luistert naar de stille stem van God en naar wat je eigenlijk gelooft in je hart, wordt de grens tussen de waarheid en de leugen steeds vager en weet je uiteindelijk zelf niet eens meer wat je nu eigenlijk gelooft. Als je niet ergens voor ‘staat’ zul je uiteindelijk voor alles ‘vallen.’
Waak er dus voor om geen compromis te sluiten op de momenten dat het echt niet moet, omdat je bang bent om een vriendschap, geld of veiligheid te verliezen en je denkt dat God wel even een oogje zal toeknijpen.
Wees liever getrouw aan je overtuiging. Trouw aan God en trouw aan het Woord dat je leidt tot in de eeuwigheid, als deze wereld met al haar pracht en praal allang een gesloten en vergeten boek is.
