Samen met de kapitein
Door Koos Stenger
Er zijn interessante vergelijkingen te trekken met de scheepvaart en het leven als Christen. Wij kennen allemaal wel die inspirerende schilderijen waar een schip zich tijdens de storm een weg baant over de woelige baren. De schuimende golven slaan over het dek en stoere zeebonken klampen zich wanhopig vast aan alles wat los of vast zit. Maar daar, aan het roer, staat de Heiland die het fragiele bootje veilig door het kolkende water leidt en het uiteindelijk zal afzetten aan de hemelse havens van de eeuwigheid.
De boodschap is duidelijk. Jezus is de kapitein en het woedende water is deze wereld; een wereld die wij moeten bevaren en die ons helpt ons voor te bereiden op het hemelse leven. Het is echter ook een wereld waar wij uiteindelijk niet thuishoren en niet voor gemaakt zijn. Vissen horen thuis in het water, wij niet. Wij kunnen er in verdrinken.
Zoiets gebeurt als wij verstrikt raken in de zorgen en lasten die deze wereld ons opdringt. Dan wordt onze levensadem afgesneden en zinken we naar de bodem. Maar als je weet hoe je het water moet gebruiken en hoe je samen met Jezus op geloof de zeilen kunt hijsen kun je verre, exotische kusten bevaren, je schepen vol laden met hemelse handelswaar en de wereld gebruiken en zo meebouwen aan het Koninkrijk van God.
Tegelijkertijd is het van het grootste belang om te zorgen dat je het schip waar je de zee mee doorkruist in goede conditie houdt. Eén lek in de romp en de wateren van angst en zorgen kunnen binnen vloeien.
Alle lekken kun je eenvoudig stoppen door een gezonde relatie met de kapitein te onderhouden die ons gezegd heeft: “Heb goede moed, want Ik heb de wereld overwonnen.”
Soms word je lek geschoten door vijandelijke onderzeeërs. Stevige, krachtige oorlogsboten die ongezien door het vervuilde water van deze wereld schieten met het doel onze bootjes te belagen en tot zinken te brengen. Dat zijn de vaartuigen van de vijand die zich verzet tegen het Koninkrijk van God en tegen alles wat goed en eerbaar is. Die vijand is niet de ongelovige mens, maar de duivel zelf. Hij is de prins van het duister die ons probeert te verontrusten met zijn demonische krachten; de gevallen engel waarvan Jezus zei dat hij de vader van de leugen is. Hij zwerft met zijn vijandelijke onderzeeërs door deze wereld, altijd op zoek naar plaatsen waar hij en zijn trawanten hun verderfelijke werk kunnen uitvoeren.
Maar ons maakt het niet uit, tenminste niet als wij onze Heiland aan het roer laten staan. Dan hebben wij niets te vrezen. Onze kapitein ziet alle klippen, ijsbergen en zandbanken. Hij weet direct wanneer er zo’n onderzeeër in de buurt komt en neemt maatregelen, want Hij wil niets liever dan deze woelige wateren samen met ons bevaren.
Als wij het Evangelie serieus nemen moeten wij er dus mee ophouden onze zogenaamde beperkingen onder een vergrootglas te houden, maar mogen we vertrouwen op het schip dat God ons gegeven heeft en zo de missie vervullen die ons gegeven is. Ofschoon de details van die missie voor ieder afzonderlijk mens anders zullen zijn is het doel hetzelfde: “Heb God lief met je hele hart en je naaste als jezelf.” Of je nou vaart in een zeilboot, een olietanker, of zelfs in een opblaasbare kano, het maakt niet uit. God staat naast je en leidt je veilig voorwaarts op weg naar je hemelse bestemming en wil dat je gedurende de overtocht deze wereld verlicht met de glorie van Zijn Koninkrijk.
