Harder nodig dan ooit
Ik las laatst een prachtig verhaal dat haast niemand kent
over twee meisjes en een kleine vent.
Die drie waren op zoek naar de stal van de Heer
want in hun eenzame hartjes leefde de vreugde niet meer.
Het eerste meisje was blind, het tweede lam.
Het ventje was stom toen hij hier op aarde kwam.
Maar met zijn drieën geleid door de ster in de nacht,
kwamen ze bij het kindje Jezus, slapend zo zacht.
Het kindje werd wakker, en er was zelfs een lach
toen het die kinderen zag.
Liefde en warmte vulde de stal;
De Heer was gekomen, o genezing voor al.
En daar in het hemelse licht van de maan
gebeurde het wonder dat voor eeuwig blijft bestaan.
Het ene meisje kon zien, het andere stond daar te springen
En dat ventje? Dat kon het kerstlied zingen.
De hele wereld viert Kerstmis. Zelfs in deze donkere tijd is bijna iedereen er toch druk mee. Ondanks het leed in de wereld stralen de lichtjes en is er aandacht voor de geheiligde boodschap. Heel even is er vreugde, blijdschap en vooral hoop.
Kerstmis. De geboorte van Jezus.
Toch gaat die ware betekenis van het kerstfeest snel verloren in de verwarring en het ongeloof dat zich over de wereld lijkt uit te strekken als een twijfelachtige, vuile deken. En juist nu is de boodschap van Gods vrede en Zijn eeuwige liefde zo heel hard nodig. Een ongelovige wereld heeft de naam van Christus doorgekruist met een grote X. Happy Xmas…
Maar de X uit Xmas brengt geen vrede of hoop en zet ons alleen maar op het verkeerde spoor. Het is zeker Gods bedoeling niet dat je de problemen van de wereld alleen en op je eigen schouders gaat laden. Daar zijn wij niet voor gemaakt. Hij wil juist alle pijn dragen en volgt daarin Zijn eigen plan.
Wij zijn een deel van dat plan. God wil Zijn liefde door ons tonen aan een vereenzaamde en zich snel verhardende wereld.
Er zijn zoveel mensen die diep van binnen lijden. Ze hebben pijn en vrees en verlangen naar een Redder, maar weten niet dat die Redder al geboren werd op die allereerste Kerstmis. Er zijn mensen die vastzitten omdat ze de hoop die Christus bracht niet begrijpen en soms zelfs verwerpen omdat het niet logisch is of te eenvoudig. Mensen die leeg zijn omdat alles waar ze hun hart mee proberen te vullen dat hart niet wezenlijk kán vullen, omdat het de echte stormen van het leven niet kan weerstaan. Er zijn mensen die worstelen met schuld, omdat ze niet weten dat Jezus kwam om ons te vergeven en mensen die ontmoedigd doorploeteren omdat het leven zinloos lijkt, omdat ze geloven dat ze na een paar luttele jaren worden opgeslokt in dat grote, duistere gat van de dood en er niets meer van hen overblijft.
Maar door dat kindje in de kribbe zijn die problemen de onze niet meer, tenminste als we onze zorg met Hem delen en Hem vragen ons te dragen. Dan leeft kerstmis werkelijk in ons hart. En God wil meer. Zijn hart zoekt eigenlijk naar ieder mens. Jezus kwam voor iedereen en wil Zijn liefde overal tonen. Maar daar heeft Hij ons voor nodig. Wij zijn Zijn ogen die de pijn van anderen zien en dan uitstappen om ons door Zijn handen te laten leiden en zo genezing te brengen. Wij kunnen Zijn stem zijn, waardoor Hij woorden van troost en hoop kan spreken. Wij kunnen Zijn oren zijn om te luisteren naar het diepe verlangen van elk menselijk hart. Zelfs in deze verwarrende tijd hebben wij de gelegenheid om te stralen voor onze Heer, voor het kerstkind dat Zijn hemelse woning verliet om zich als een herder te ontfermen over Zijn talloze schapen.
En het is hard nodig, want duistere stormwolken pakken zich aan de horizon samen en wij hebben Zijn hulp harder nodig dan ooit eerder. Maar God kan het aan. Wij vieren dan ook het feest van de levende Redder, en niet dat van een dode, verlopen held uit een ver verleden.
Het is Kerstmis. De nacht dat het Christuskind op aarde kwam om ons weer te verbinden met God. Kerstmis… Toen Jezus kwam om te sterven zodat Hij de poort van de eeuwigheid kon openen voor ieder mens die wil buigen voor het kind in de kribbe, de Koning van de eeuwigheid.
