De hemelse gewesten
Cowboy Freddie Vest had een hartstilstand tijdens een rodeo. In zijn boek “The Day I Died,” beschrijft hij een ontmoeting met Jezus: “Ik zag geen engelen en ik weet niet hoe ik opeens bij Jezus kwam, maar Hij stond voor me. Er was niemand anders bij ons en het was er zo mooi. Zo overweldigend mooi. Ik was letterlijk bevrijd en meer levend dan ik ooit geweest was. Hoe dit alles gebeurde en waar ik was, wist ik op dat moment niet precies maar dat kon me niet schelen. Ik was zo gelukkig. Samen met Jezus die voor me stond. Daar met Hem was ik omringd door ware zaligheid. Dit was de Hof van Eden. Beter misschien wel. En wij communiceerden samen; Jezus en ik. Er werden geen woorden gebruikt, maar ik wist precies wat Jezus zei en dacht en Hij wist wat ik dacht.
En toen zag ik de gebeden. Als bollen van licht die overal om ons heen verschenen. Wat een prachtig gezicht. Opeens zag ik hoe alle gebeden die mijn geliefden op aarde omhoog stuurden, als lichtgevende bollen voor Jezus werden uitgestort. Eerst was het een enkele lichtflits, maar spoedig kwamen er meer en nog meer en nog meer, naar gelang meer mensen voor mij begonnen te bidden. Alles begon op te lichten in een lichtshow van gebeden. Toen realiseerde ik mij de ware kracht van het gebed. Dat licht bereikte Jezus.
Elk gebed werd bij Hem afgeleverd. Uiteindelijk werden de gebeden zo stralend dat het licht als het ware uiteenspatte in een explosie van liefde en bezorgdheid. Het is onmogelijk voor mij om dit goed te beschrijven.
En toen… toen was het voorbij en kwam ik terug in mijn lichaam op aarde.”
***
Hoe het er aan toe zal gaan in de hemelse gewesten blijft voor ons hier op aarde vooralsnog een gesloten boek, maar mensen die er een blik op hebben mogen werpen schijnen het over één ding allemaal eens te zijn: “Alles in de hemel is rustig en kalm. Er is nooit sprake van stress of haast en er is niets dat spanning veroorzaakt. In de hemel regeren de rust en de schoonheid.”
Hier op aarde gebeuren dingen relatief snel en vaak onverwachts. De Bijbel vergelijkt ons leven met een bloem, die vandaag prachtig staat te bloeien, maar morgen op aarde zal verwelken om dan in het eeuwige pas echt tot bloei te komen.
De hemel, onze thuishaven, waar alles volmaakt is. Waar het leven als een prachtige muzikale symfonie wordt beleefd; de muziek van de sterren, de muziek van Gods eeuwige aanwezigheid. De plaats waar wij worden opgenomen in een eeuwige dans en alles met elkaar in volmaakte harmonie samenkomt. Wat een prachtige wereld staat ons, kinderen van God, te wachten.
De Bijbel beschrijft zelfs de aanwezigheid van dieren. Er zullen vogels zijn, die blij kwetteren en niet langer zingen over hun verdriet en gevangenschap.
Mensen die er een kijkje mochten nemen, beschrijven hoe de hemelse bewoners zich als engelen voortbewegen. Rustig en waardig en haast moeiteloos. De zwaartekracht schijnt hen daar niet langer te hinderen en hun voeten raken de grond nauwelijks. Geen deur die daar gesloten blijft, want alles is open en niets is verborgen. De Hemel is een geweldig oord, vol met fantastische mensen met een onvoorstelbaar fijne, eeuwige toekomst. Verlost van het zware, vermoeide en ziekelijke aardse lichaam met de aardse problemen, klaar voor de volgende fase in Gods eeuwige dienst.
Wat een heerlijke plaats is de Hemel.
