Maandag 13 februari 2023
“Er zijn eigenlijk drie soorten geloof,” zei een oude Christen tegen zijn zoon. De jongen keek hem niet-begrijpend aan. “Het zit zo,” legde de vader uit. “Ten eerste bestaat er zoiets als worstelend geloof. Dat is het geloof dat je kunt vergelijken met een man in het water die wanhopig probeert om zijn hoofd omhoog te houden. Ten tweede heb je het vastklampende geloof. Dat is het geloof dat zich vasthoudt aan de reddingsboot terwijl hij in het water op adem probeert te komen. En tenslotte, en dat is het geloof dat God ons wil leren, is er het rustende geloof. Dat is het geloof dat rustig en vol vertrouwen in de reddingsboot zit en rondkijkt of er misschien anderen zijn die uit het water gevist moeten worden.”
Deze week de moeite waard
Het verstand, hoe zuiver dat soms ook kan zijn, is niet toereikend voor de antwoorden op de grote levensvragen. Het verstand en het geloof gaan een heel eind samen, maar er komt een moment waarop ze ieder een andere weg inslaan.
Lees er hier meer over
“Wij hebben het heel wat beter dan onze arme vader het ooit gehad heeft,” sprak de zoon tegen zijn broer. De ander knikte en zei bedroefd: “Je hebt gelijk, maar hij was wel een veel beter mens dan wij.”
Lees er hier meer over
Hij zou gefusilleerd worden. Er was geen ontkomen aan. Zijn graf was reeds gegraven en een soldaat had al een zwarte kap over zijn hoofd geschoven…
Lees er hier meer over
Spreuk van de week
Als je God kent, heb je toch zeker geen reden om verdrietig te zijn. Laten wij eerlijk zijn; als je slecht gemutst bent denk je alleen maar aan jezelf en laat je je door je eigen trots ringeloren. Maar als je hart schoon is voor Christus, zal Hij je vaak bezoeken. Weekdagen veranderen dan in zondagen, maaltijden in sacramenten, huizen in tempels en de aarde in de hemel.
Moeder Theresa
Om over na te denken
Mijn hart werd heet in mijn binnenste, een vuur ontbrandde in mijn overdenking
Psalm 39:4
Mijn ziel, als je meer zou mijmeren en het Woord zou overdenken, zou ook het vuur in je hart helderder branden.
Daarom vraag ik mij af waarom wij ons niet vaker terugtrekken bij onze Vader? Als we minder werelds waren, zouden wij toch zeker veel meer kunnen betekenen voor deze wereld? Als het hemelse vuur meer in ons hart zou branden, zouden wij veel meer aardse kracht bezitten.
Is er geen geheime pleisterplaats waar jij je kunt verwarmen en verfrissen? Is er geen heiligdom waar jij die hemelse gloed kunt opvangen die al het ongeloof wegbrandt en je sterk maakt? Staat er niet over de Mensenzoon geschreven: “Zijn gelaat veranderde terwijl Hij bad”? Uit de gloed van Zijn hart kwam de gloed van Zijn gelaat. Toen Hij mijmerde en Gods grootheid overdacht ontbrandde het vuur.
O mijn ziel, wil je verheerlijkt worden en stralen met een hemelse gloed zodat anderen het licht kunnen zien? Ga dan naar de geheime plaats van Gods paviljoen, waar het vuur van Zijn liefde brandt en het levende water vrijelijk vloeit. Je gebeden zullen lichtgevend zijn; zij zullen je gezicht verlichten zoals het gezicht van Mozes terwijl hij zelf niet eens wist dat het straalde. Je woorden zullen branden en anderen die nog rondkruipen over de droge vlakten van deze wereld in vuur en vlam zetten. Wanneer jij, net als Elia, in eenzaamheid gebeden hebt, zul jij evenals Elia rondreizen in een vurige wagen.
George Matheson
Uit het archief van Spurgeon
Soms weet ik niet waarover we ons het meest moeten verbazen, de trouw van God of het ongeloof van Zijn volk. Hij vervult Zijn belofte duizend keer, en toch doet de volgende beproeving ons weer aan Hem twijfelen. Hij faalt nooit; Hij is nooit een droge bron; Hij is nooit als een ondergaande zon, een voorbijgaande meteoor of een smeltende damp; en toch worden wij voortdurend gekweld door angst, gemolesteerd door argwaan en verstoord door vrees, alsof onze God een luchtspiegeling in de woestijn is die niet echt bestaat.
Over de schepping
Wij kunnen nog wat leren van de kameel. Niet alleen trekt het trouwe dier altijd rustig en schijnbaar onvermoeid door de droogste plaatsen op de aarde, maar iedere avond knielt hij neer zodat zijn lading van hem kan worden afgenomen. De volgende morgen knielt hij opnieuw om zijn nieuwe lading voor die dag weer in ontvangst te nemen. Laten ook wij iedere dag trouw voor de Heer knielen en Zijn lasten op ons nemen of die door Hem laten afnemen.
Maar ik roep mijn God om hulp. Hij zal me redden. Van de vroege ochtend tot de late avond kreun ik het uit tot Hem. Hij zal naar me luisteren.
Psalm 55:17-18
Uit de schatkist van het verleden
In augustus 1914 ten tijde van de slag rond Mons raakte een Franse officier gewond en kon hij niet meer veilig terug naar zijn loopgraaf. De vijandelijke granaatscherven spatten vlakbij de doodsbange man uiteen en zijn laatste uur leek te hebben geslagen. Daar lag hij, volkomen onbeschermd tegen het geweld van de vijand. Een jonge soldaat zag de angst in de ogen van de officier en aarzelde geen moment. Hij kroop uit de loopgraaf, verbond de wonden van de man zo goed als hij kon en ging toen over hem heen liggen en fluisterde in zijn oor: “Wees niet bang. Ik sta tussen jou en de granaten in. Ze moeten mij eerst raken voordat ze bij jou kunnen komen.”
Want er is maar één God en er is ook maar één persoon die voor de mensen opkomt bij God: de mens Jezus Christus. Hij heeft Zichzelf gegeven als losprijs voor alle mensen.
1 Timotheüs 2:5-6
Dat is grappig
Een klein ventje had een prachtig zakmes gekregen dat hij trots aan zijn drie vriendjes liet zien, die er met open mond naar keken. “Prachtig,” zei de eerste. “Het is een echte Victorinox, een Zwitsers zakmes.” De tweede wierp er een jaloerse blik op en mompelde bijna onhoorbaar: “Het is echt gaaf.” Het laatste jochie knikte bevestigend en zei: “Het is reuze scherp.”
Het knulletje met het zakmes zuchtte tevreden en stopte het mes weer in zijn zak terwijl hij met glinsterende oogjes zei: “En het belangrijkste nog … het is van mij.”
Heer, U bent mijn rots en mijn Redder.
Psalm 19:15
