Zelfzucht? Daar word je niet beter van
Gulle en goedgeefse mensen krijgen toch steeds meer, terwijl anderen verarmen, hoewel zij schraperig en gierig zijn.
Spreuken 11:24
De Amerikaanse president McKinley vertelde eens hoe hij tot het besluit gekomen was om iemand te benoemen voor de belangrijke positie van minister in zijn kabinet. Voor die positie bleven na een zorgvuldige schifting uiteindelijk twee kandidaten over, beiden met de juiste kwalificaties. Wie zou het nu worden?
McKinley had weinig moeite met de keus. Hij zei later dat hij eens, toen hij nog op de onderste trede van de politieke ladder stond, op de bus was gestapt op weg naar huis. Het was druk en warm in de bus, maar er was nog net een laatste plaatsje vrij. Dankbaar zakte McKinley neer. Bij de volgende halte kwam er een oud vrouwtje binnen met een grote mand vol wasgoed. Ze was duidelijk erg moe en keek verlangend naar een leeg plekje. Niets. Een van de reizigers was de man die bij president McKinley later voorgesteld zou worden als mogelijke minister. De man schoof ongemakkelijk op zijn stoel, deed net alsof hij het vrouwtje niet zag en verborg zich achter zijn krantje.
McKinley stond op, nam de zware mand van haar over en liet haar op zijn plaatsje zitten. Maar toen McKinley zich het voorval later herinnerde, was de keuze snel gemaakt.
Die man had een grote carrière in de politiek kunnen hebben ware het niet dat hij er de voorkeur aan had gegeven te luisteren naar zijn eigen zelfzuchtige hart.
***
Als je geeft, krijg je dan meer? Dat kan toch niet? Als je iets weggeeft ben je het toch zeker kwijt?
Dat hangt er maar vanaf. God volgt andere wetten dan die van deze aardse wereld. De mens kijkt naar de buitenkant, naar alles wat je kunt zien, maar God kijkt naar het hart en het is maar net de vraag wat Hij daar aantreft.
Is het hart vol van zichzelf? Is zelfzucht daar de heerser? Of is het hart eenvoudig, nederig en gebroken?
Een hart dat geeft omdat het graag wil geven, omdat het wil liefhebben en omdat het dicht bij God wil zijn wordt gezegend en ontvangt altijd vele malen meer dan het zelf heeft gegeven.
Maar iemand die allereerst op zijn eigen gewin uit is en alleen geeft als het hem zelf het beste uitkomt, moet niet rekenen op een rijke oogst. Sterker nog, als je weigert te geven, of het nu je tijd, je geld, je aandacht of wat dan ook betreft, kan het heel goed zijn dat God heel wat meer van je afneemt dan je oorspronkelijk had kunnen geven.
In dat opzicht is God heel efficiënt met het sturen van de rekening.
Net als het verhaal in de Bijbel van de rijke boer die zoveel graan had verzameld dat hij niet meer wist wat hij er mee moest doen en toen maar besloot om nog grotere schuren te bouwen om het veilig in weg te stoppen. Maar God sprak vertoornd en zei: “Dwaas, vannacht kom je te overlijden en aan wie zal dat graan dan toebehoren?” Het probleem van die boer was niet dat hij steenrijk was. Zijn probleem was dat zijn hart versteend was. Hij had zich overgegeven aan zelfzucht en eigenbelang en die waarden zijn volkomen waardeloos in het koninkrijk van God.
Sommige mensen willen het onderste uit de kan, maar krijgen dan wel het deksel op hun neus. Dat is de beloning voor egoïsme.
Maar als je verder kijkt dan je neus lang is en bereid bent om je door God te laten vormen en je te laten leiden door Zijn ideeën en waarden zul je uiteindelijk rijkelijk door God gezegend worden. De Bijbel gaat zelfs zo ver door te zeggen: “U zult zien dat Ik de vensters van de hemel zal openen en een stroom van zegen over u zal uitstorten.” (Maleachi 3:10)
Het ware geluk wordt echt nooit gevonden in het volgen van je eigen gemak en plezier, maar heeft te maken met liefde, geven en het opofferen van jezelf. Laten dat nu net de dingen zijn die het karakter van God beschrijven. Zelfzucht verzamelt wanhopig om haar schuren te vullen, maar ziet haar voorraad op onverklaarbare wijze slinken, terwijl de liefde haar voorraadschuren vrijelijk openstelt en op even onverklaarbare wijze haast geen ruimte meer heeft om alles op te slaan.
