In de stilte
Soms is er een pauze in een muziekstuk. In die rust is het stil. Je hoort geen muziek en toch is het een deel van het grote concert. In de stilte wordt de muziek voorbereid.
Zo is het ook met de melodie van ons leven. Soms zijn er momenten van stilte. Hier en daar wordt de muziek onderbroken door een pauze, maar wij denken in onze onnozelheid al snel dat zo’n stilte betekent dat de melodie ten einde is.
God geeft ons zulke momenten van stilte en rust. Een tijd van gedwongen nietsdoen; ziekte, gewijzigde plannen, pogingen die op niets uitlopen. Zo veroorzaakt Hij een onverwachte pauze in het koraal van onze levens. Maar we herkennen die stilte niet direct als een rust die deel uitmaakt van het concert van ons leven.
En wij maar klagen. “Heer, onze stem wordt niet langer gehoord. Er is geen muziek. We brengen niets voort!”
Maar een musicus kijkt heel anders naar de rusttekens in het concert. Kijk eens hoe hij de maat blijft doortellen totdat de volgende noot weer gespeeld moet worden. De stilte past precies in het geheel en op het juiste moment barst de muziek weer los.
God schrijft de muziek van ons leven niet zonder een uitgedacht patroon. Laten wij ons vertrouwd maken met de melodie en ons niet uit het veld laten slaan door de momenten van rust en de stilte die het geheel tot een prachtig concert maken.
De momenten van rust hebben een functie. Ze mogen niet afgeraffeld worden of overgeslagen. Als wij onze ogen op Hem houden zal onze volgende noot weer vol en helder klinken.
Vergeet het niet. Op de momenten dat wij uit het veld zijn geslagen en ontmoedigd mompelen dat er geen muziek te horen is in die onverwachte stilte, wordt het volgende deel in het concert voorbereid. Die voorbereiding is in het leven vaak een traag en zelfs pijnlijk proces. Maar God is geduldig en wil ook ons het belang van geduld leren. Hoeveel tijd neemt Hij niet om ons deze lessen te leren.
-Ruskin-
Weggeroepen
Uit het wild geraas van ’t drukke leven
Weg van diepe zorg en van vermoeiend streven.
Geroepen naar de stilte van de Leidsman
die me naar Gods hart toe nam
Weggeroepen
Misschien wel naar een donk’re tuin verlaten
maar juist daar leer ik om met Hem te praten.
Ik hoor Hem zeggen op zo’n lieflijke manier
‘Kind wilt ge niet met Mij toeven hier?”
Weggeroepen
Om met de Heer weer nieuwe wegen in te slaan
en met Hem door wond’re dalen heen te gaan
Om met Hem in hechte gemeenschap te vertoeven
en het wonder van de hemel te gaan proeven.
Weggeroepen
Om God te danken voor de stilte van de nacht
Hem te prijzen voor Zijn meesterkracht
Om Hem mijn tranen weg te laten vegen
en Mij te vullen met die onbegrijpelijke zegen.
Weggeroepen?
Ja dat heeft Hij mij
Want Hij doet alles goed. Bij Hem is alles fijn
Hoe heerlijk om alleen bij Hem te mogen zijn
Aldus in de schaduw van het kruis verborgen
Geef ik mijn hart, mijn leven en mijn zorgen.
