Lasten
Heel wat dingen die in onze ogen verschrikkelijk zijn, zijn in feite geschenken van God. Misschien in een raar pakje gestoken, dat wel, maar toch zijn het kostbare geschenken. Wat te denken van het volgende verhaal?
Er was eens een vrouw die heel veel van Jezus hield en die Hem dolgraag blij wilde maken. “Ik doe met plezier alles wat U maar van me vraagt,” beloofde ze. Dat klonk natuurlijk heel nobel en ze bedoelde het ook goed, maar in haar hart hoopte ze toch dat Jezus haar iets heel belangrijks te doen zou geven en dat ze een vooraanstaande positie ten dienste van de Heer mocht bekleden.
Tot haar ontzetting overhandigde Jezus haar echter een zware, ruwe jutezak en vroeg Hij haar om die tijdens haar leven met Hem te dragen. Ze was natuurlijk nieuwsgierig naar de inhoud van de zak, maar die was goed afgesloten met een sterk touw waar zoveel ingewikkelde knopen in waren gelegd dat het overduidelijk was dat het niet de bedoeling was dat de zak al geopend zou worden.
Zo begonnen ze hun reis en de vrouw zeeg meteen al neer onder het gewicht van haar vracht. “Veel te zwaar!” protesteerde ze. “Dat kan ik echt niet dragen!”
Maar Jezus keek haar liefdevol aan en zei: “Wanneer je zelf zwak bent, kan Mijn kracht zich ten volle ontplooien. Als de weg te steil wordt of als je bezwijkt onder de last, leun dan op Mij.”
Zo liepen ze dus verder, en het verliep precies zoals Jezus had gezegd. Af en toe stond de vrouw stil en dan vertelde ze Hem dat het haar teveel werd en dan droegen ze de zak samen. Tenslotte kwamen ze aan op de plaats van bestemming. De vrouw zette de zware zak met een zucht van verlichting neer voor de voeten van Jezus en keek Hem afwachtend aan. Nu hoefde ze die last niet langer mee te sjouwen, maar wat nu?
“Laten we eens kijken wat erin zit,” zei Jezus met een ondeugende blik in Zijn ogen. Met één gebaar van Zijn hand gingen de knopen los en viel de zak open. De inhoud rolde eruit.
“De rijkdommen van de hemel!” riep de vrouw uit terwijl haar ogen zich verlustigden aan schatten van onbeschrijfelijke schoonheid.
“Dit is je eeuwige beloning; Mijn geschenk dat Ik je geef als waardering voor alles wat je hebt moeten meemaken,” legde Jezus uit. Verbazing maakte plaats voor tranen van vreugde. De vrouw viel op haar knieën aan Jezus’ voeten en zei: “O Heer, vergeef me! Ik heb het al die jaren helemaal verkeerd begrepen. Had ik U maar vertrouwd, had ik maar niet getwijfeld aan Uw bedoelingen! Als ik geweten had wat er in de zak zat, dan zou het een plezier geweest zijn om die te dragen. Ik had nooit moeten mopperen of klagen!”
Misschien kijk je weleens naar anderen wier lasten zoveel lichter lijken dan de jouwe. Misschien wens je weleens dat je met hen kon ruilen. Maar als God je zou geven waar je om vroeg zou je ondervinden dat hun last nog veel zwaarder voor je zou zijn dan die van jou. Die last was niet voor jou bedoeld. Elke last is aangepast aan degene die hem moet dragen, en wordt met de grootste liefde en zorg samengesteld. God weet precies wat het beste voor je is. Vertrouw op Hem.
De pijn vergaat, maar de schoonheid blijft
De bekende kunstenaar Henri Matisse was 28 jaar jonger dan Auguste Renoir, maar de twee schilders waren goede vrienden en vertoefden vaak in elkaars gezelschap. Op het einde van zijn leven was Renoir vanwege gezondheidsredenen gedwongen om thuis te blijven, maar Matisse bezocht hem dagelijks. Renoir had zware verlammingsverschijnselen vanwege zijn artritis, maar desalniettemin bleef hij schilderen waarbij hij zijn penselen aan zijn arm bond.
Op zekere dag had Matisse al geruime tijd in verbazing gekeken naar zijn vriend die met een van pijn verwrongen gezicht stond te schilderen en hij flapte er tenslotte uit:
“Auguste, waarom blijf je toch schilderen als het je zoveel pijn en moeite kost?”
Renoir antwoordde eenvoudig doch beslist: “De schoonheid blijft, maar de pijn gaat voorbij.”
Renoir is blijven schilderen tot op zijn sterfdag. Een van zijn bekende schilderijen, “De Badgasten,” werd vlak voor zijn dood beëindigd, 14 jaar nadat hij artritis had gekregen.
Als God iets moois wil scheppen, dan begint Hij met een moeilijkheid. Maar als het om iets heel erg moois gaat, dan begint Hij met een onmogelijkheid
