De contactlens
Dit ongewone verhaal staat beschreven in het boek van Elisabeth Elliot, de vrouw van de zendeling die in de jungles van Zuid-Amerika als martelaar stierf voor het geloof. “Keep A Quiet Heart” (Servant Publications, Ann Arbor Michigan -1995.)
Een jonge vrouw vertelde mij persoonlijk dit verbazingwekkende verhaal. Wonderen gebeuren misschien niet iedere dag, maar de God die de Rode Zee kon scheiden en die de kruisdood kon overwinnen is vandaag de dag nog steeds in staat om een wonder te verrichten indien dat nodig mocht zijn.
De vrouw was eens uitgenodigd om te gaan rotsklimmen. Hoewel ze doodsbang was werd haar verzekerd dat er niets mis kon gaan en dat ze bij de anderen in veilige handen zou zijn. Zodoende ging ze uiteindelijk schoorvoetend met haar groep mee naar een enorme granieten klif. Daar klemde ze haar kaken op elkaar en omgordde ze zich met haar veiligheidstuig. De tocht begon en terwijl ze zich met de moed der wanhoop aan een touw vastklampte begon ze te klimmen. Al snel kwam ze op een richel waar ze een pauze kon nemen. Maar terwijl ze zich probeerde te ontspannen en niet op het veiligheidstouw lette, sloeg het bungelende touw tegen haar oog en tot haar ontzetting voelde ze dat haar contactlens niet langer in haar oog zat.
Was haar lens naar beneden gevallen? Zat hij misschien nog ergens vastgekleefd aan haar kleding? Ze wist het niet, en daar zat ze dan, angstig op een richel tegen de rotswand gedrukt, vele tientallen meters boven de veilige grond en ze kon geen hand voor ogen zien. Ze drong haar angst weg en vroeg God haar bij te staan.
Haar vrienden die al boven waren, kregen haar uiteindelijk met veel moeite boven, maar de lol was er wel af. Hier zaten ze dan met een onervaren bergbeklimmer die alles slechts in een waas kon zien.
Haar vrienden zochten zorgvuldig haar kleding af in de hoop dat de lens nog ergens verscholen zat, maar het was ijdele hoop. De contactlens was weg.
Maar toen ze daar ontmoedigd over de bergen uit staarde zonder iets goed te zien, kwam er een Bijbelpassage in haar op. “De Heer laat immers Zijn ogen voortdurend over de aarde rondgaan en biedt hulp aan een ieder die Hem is toegewijd.” (2 Kronieken 16:9)
Dus bad ze: “Heer, U kunt al deze bergen zien. U kent elke steen en elk blad, en U weet precies waar mijn contactlens zich bevindt. Alstublieft, help mij.” Gelukkig was het pad dat naar beneden voerde relatief eenvoudig en met haar hand stevig in de hand van een van haar vrienden geklemd kwam ze tenslotte veilig beneden aan. Daar was net een nieuwe groep klimmers aangekomen die de berg op wilden.
Een van hen staarde nieuwsgierig naar de jonge vrouw die voorzichtig schuifelend aan kwam lopen. “Hé daar,” riep deze man: “Is een van jullie misschien een contactlens kwijt?”
Je kunt je de verbazing wel voorstellen toen de klimmer vertelde waarom hij dat vroeg.
“Ik zag een mier,” vertelde hij. “Maar dat was geen gewone mier, want deze mier droeg iets in zijn kaken. Toen ik het insect beter bestudeerde zag ik dat het beest een contactlens rond zeulde. Hier is hij…”
Hij toonde de lens en inderdaad, het was de verloren lens.
De vader van mijn kennis was een cartoontekenaar en hij gebruikte het voorval om er een tekening van te maken voor een of ander tijdschrift. Op de tekening staat een stoere mier die een contactlens rondsjouwt met de woorden: “Heer, ik weet niet waarom U wilt dat ik dit ding ronddraag. Ik kan het niet eten en het is vreselijk zwaar, maar als U wilt dat ik het draag, dan doe dat.”
Wat een prachtige les ook voor ons.
Heer, ik weet niet waarom ik deze last moet torsen. Ik kan er niets mee, maar als U het van me vraagt, dan draag ik hem.
