De gewonde soldaat
Tot nu toe hebben jullie nog niet in mijn naam gebeden. Bid en jullie zullen ontvangen. Dat zal jullie grote vreugde geven.
Johannes 16:24
Het verhaal gaat dat er in de tijd van de Amerikaanse burgeroorlog eens een rijke man was die zijn enige zoon naar het leger zag vertrekken. Ofschoon de vader begreep waarom er voor de goede zaak gevochten moest worden, werd hij haast overmand door verdriet toen hij de zoon zag vertrekken. Hij wist dat hij zijn zoon wellicht nooit meer levend terug zou zien. Al zijn geld en weelde waren niet genoeg om de familie te beschermen tegen de pijn en de ellende van de oorlog.
Toen de zoon eenmaal vetrokken was besloot de vader al zijn geld en tijd in te zetten om de slachtoffers van deze vreselijke oorlog te helpen om zijn zoon op deze manier te eren. Maar na verloop van tijd begon het zoveel geld te kosten dat de wereldse mensen om hem heen hun hoofden begonnen te schudden en hem wijs begonnen te maken dat hij zo niet langer door kon gaan. “Zo raak je zelf aan de bedelstaf,” zeiden ze tegen hem. “Straks komt je zoon terug en heeft die ook niets meer. Iedereen moet gewoon voor zichzelf zorgen.”
Uiteindelijk luisterde de vader naar hun geklets en verhardde hij zijn hart tegen het lijden dat hij zag en richtte hij zijn aandacht opnieuw op zijn zaak en het verdienen van geld.
Totdat er op zekere dag op zijn deur werd geklopt en er een sjofel geklede soldaat voor hem stond. De arme man was duidelijk getekend door de zware strijd en vroeg hem om hulp.
“Scheer je weg,” antwoordde de vader. “Ik heb me eens voor de gewonde soldaten ingezet, maar dat kan ik niet langer. Het werk is gewoon te groot en straks ga ik er zelf ook nog onderdoor. Ga maar naar de ziekenbarak.”
De soldaat die voor hem stond keek hem niet-begrijpend aan, frommelde in zijn zak en haalde er een besmeurd velletje papier uit dat hij aarzelend aan de vader overhandigde.
“Wat is dat?” vroeg de vader argwanend.
“Een brief van uw zoon,” zei de soldaat bedremmeld.
De adem stokte in de keel van de vader terwijl hij begon te lezen.
Lieve vader, dit is mijn vriend met wie ik samen gestreden heb. Hij heeft uw hulp en verzorging nodig. Ontvang hem alstublieft alsof ik het zelf was die voor u stond.
Charlie
Op dat moment vielen de schellen van de ogen van de vader en begreep hij dat er in deze wereld niets belangrijker is dan Gods geboden van liefde. Hij nam de vriend van Charlie in huis, liet hem slapen in de kamer van zijn zoon en verzorgde hem alsof het zijn eigen zoon was.
Die soldaat kwam in de naam van de zoon. Hoe kon de vader die gewonde soldaat dan nog weigeren? Zo hebben ook wij vrije toegang tot het Vaderhuis omdat wij niet in onze eigen naam aankloppen, maar in de naam van de Zoon die voor ons stierf aan het kruis.
