Overwinning
“Wij, die tot op gisteren atheïsten waren, bidden nu tot God voor vrede.”
Vertaald uit het nieuws
Julian Urban Lorenzo is een achtendertigjarige arts in Italië, wiens leven door het Coronavirus volledig overhoop gehaald is. Tot voor kort was hij overtuigd atheïst, maar nu is hij een man die zich heeft aangesloten bij de biddende soldaten van het Christendom.
In een verklaring zei hij recentelijk: “Tot op twee weken geleden waren ik en veel van mijn collega’s atheïst. Ik was er volledig van overtuigd dat de wetenschap heeft aangetoond dat er geen God is, iets wat alleen maar versterkt werd door het menselijk lijden dat ik als dokter tegenkwam. Mijn ouders zijn wel religieus, maar ik moet toegeven dat ik ze altijd bespot heb. Tot op negen dagen geleden.”
Op die dag werd er een vijfenzeventigjarige geestelijke zijn ziekenhuis binnengereden, een priester die zich ondanks zijn ziekte weigerde over te geven aan angst en ongeloof. Ondanks zijn besmetting leek hij alleen maar oog te hebben voor zijn medepatiënten.
“Hij was maar een gewone man,” aldus Lorenzo. “Hij had moeite om te ademen. Maar hij had altijd een bijbel in zijn hand die hij voortdurend voorlas aan de stervende patiënten om hem heen. Ik begreep er niets van. Soms vroeg hij of een van de verpleegsters zijn Bijbel in de handen van een van zijn stervende medepatiënten wilde leggen, die er dan zichtbaar door kalmeerde.”
Dr. Lorenzo en zijn collega’s zagen in dat zij met al hun wetenschappelijke kennis maar bitter weinig voor de patiënten konden doen, maar de oude man met zijn Bijbel raakte harten op het moment dat dit het hardst nodig was.
“Als mensen hebben we onze grens bereikt,” aldus Lorenzo in zijn verklaring. “Er was zo weinig dat we voor al die mensen konden doen. Het dodental werd alleen maar hoger. Maar nu, dankzij de warme, liefdevolle inzet van die oude man begrijp ik iets dat ik nooit eerder begrepen heb. God begint waar de mens eindigt. Ik had een diep respect voor die man, en terwijl ik en veel van mijn collega’s gisteren God nog verfoeiden, bidden we vandaag tot diezelfde God voor de vrede. Nu vraag ik God om me te helpen bij de zorg voor de zieken en, haast onverklaarbaar, is er een nieuwe hoop bij me opgekomen; hoop die me de moed geeft om verder te gaan.”
De priester is zelf inmiddels ook overleden maar zijn geest waart nog steeds in het ziekenhuis rond. Lorenzo schreef: “Hij hielp ons rust te vinden op een plaats waar rust onmogelijk was. Door zijn voorbeeld heb ik hoop gevonden in een omgeving waar alle hoop verbrijzeld leek te zijn. Hij was onze goede herder die ons liet zien dat God ons juist helpt in onze zwakte en naast ons staat in ons onvermogen. Ik realiseer me nu dat ik echt helemaal niets ben. Maar ik wil nu net als die priester leven en mij tot mijn laatste ademtocht inzetten voor anderen.”
Met God aan onze kant kunnen wij altijd hoop en schoonheid vinden, zelfs op die plaatsen waarop het lijkt dat de duisternis eindelijk een manier heeft gevonden het licht te verdrijven. Het licht kan niet verdreven worden, want Jezus is het licht van deze wereld en is altijd aanwezig.
