Vertel Hem alles
Ik kon mijn hoofd al boven water houden toen ik nog een klein ventje was, maar kort geleden leerde ik pas hoe ik echt moest zwemmen. Al die jaren dacht ik dat ik enorm mijn best moest doen om te blijven drijven. Ik spartelde en proestte en hield het diepe water met grote moeite onder de duim. Als ik hiermee klaar was klom ik doorgaans uitgeput uit het water. Maar niet zo lang geleden keek een zwemleraar naar mijn vermoeiende pogingen en schudde meewarig het hoofd. “Dat doe je helemaal verkeerd,” zei hij toen ik weer op het droge was gekomen. “Je hoeft het water niet te bevechten. Vertrouw erop dat je kunt drijven.
Je kracht moet je gebruiken om ergens te komen, niet om boven water te blijven.” Het duurde maar even voordat ik me realiseerde dat hij gelijk had. Voortaan dreef ik rustig op het water en kon ik mijn armen gebruiken om werkelijk ergens naar toe te zwemmen.
Dit is een plaatje van geloof. Als wij vertrouwen kunnen we rustig drijven op Gods aanwezigheid en onze kracht gebruiken om ergens te komen. Maar vaak vechten wij zo hard in onze eigen kracht dat we nauwelijks iets bereiken en het geloof meer een vermoeiende bezigheid wordt.
God zal voor alles zorgen. Alleen moeten we Hem wel alles toevertrouwen. En dat is iets dat God niet voor ons kan doen. Stel je voor dat je een belangrijke brief hebt geschreven. Je hebt er op gezwoegd en je hele hart erin uitgestort. Maar nu je de brief af hebt blijkt opeens dat je niet zeker weet of je wel het juiste adres hebt. Daar zit je dan. Een prachtige brief waar je uren aan gewerkt hebt, maar je durft hem niet weg te sturen. De envelop blijft voorlopig gewoon op je bureau liggen want je bent bang dat die niet aankomt. Je vertrouwt de brief niet toe aan de postbus.
Zo is het ook met onze gedachten en de zorgen van ons hart die wij met God proberen te delen. Wij geloven wel in God, maar zijn er toch niet helemaal zeker van of we wel het juiste adres hebben. Zal God ons wel horen? Zijn we wel ‘goed’ genoeg? Wij twijfelen en durven onze problemen niet echt bij God achter te laten. Dat is de essentie van de bijbel-passage in Jakobus waar staat: “Maar als u Hem om (iets) vraagt, moet u ook verwachten dat Hij het zal geven. Iemand die twijfelt, lijkt op een golf van de zee, die door de wind heen en weer gejaagd wordt. Zo iemand moet niet denken dat de Here hem iets zal geven.” Als wij niets van God ontvangen is dat niet omdat God boos en verbolgen is over onze twijfelende harten en ons daarom niets wil geven, maar het heeft alles te maken met het feit dat wij onze brief aan God niet aan de postbus toevertrouwen. Die brief komt dus nooit aan en er komt ook geen antwoord. Geloof laat los en vertrouwt dat God ons hoort en dat Hij op Zijn manier en Zijn tijd zal antwoorden.
