Op de berg met God
Stilletjes kom je er binnen,
met respect kniel je neer.
Hier bij God in de stilte
schreeuwt de wereld niet meer.
Misschien heb je vragen,
misschien ook wel niet.
Gebed is ‘t rusten bij God,
als niemand anders je ziet.
De wereld schreeuwt en is luid en opdringerig. Ze doet van alles om onze aandacht te trekken met kleuren, geluiden en de meest opzienbarende aanbiedingen. Koop mij dan toch! Ik breng het ultieme geluk! Als je dit artikel probeert of deze leer volgt zijn je zorgen voorbij! Natuurlijk weet ieder mens diep van binnen dat het maar klatergoud is, maar toch… De verleiding is groot en de druk is overweldigend. Je wordt er moe van.
Maar de wereld van God is heel anders. De wereld van de Geest werkt met hele andere principes.
God manipuleert niemand. Zijn geest is niet gespannen en Hij is niet zenuwachtig bezig om Zijn schepping in goede banen te leiden. Hij dringt ons Zijn goedheid niet op als een gladde verkoper met loze praatjes en lege beloften. God vraagt ons eenvoudig om tot Hem te komen. Iedere dag weer nodigt Hij ons uit om de berg te beklimmen die naar die prachtige, stille plaats leidt waar Hij op ons wacht om met ons te communiceren.
God is een God van rust. Hij spreekt tot ons in de stilte. Misschien dat de wereld daarom zoveel trammelant maakt. Al die geluiden en die haast. De drukte en spanning overstemmen Gods stem.
Als je je er niet tegen wapent val je er onherroepelijk voor en word je meegesleurd in de verwarrende stroom van stemmen, opinies en noden. Maar die stroom leidt uiteindelijk naar een diep, donker gat zonder antwoorden. De wereld gaat voorbij. Die is maar tijdelijk en onbestendig.
God niet. Die is eeuwig. Zijn woorden en beloften blijven voor eeuwig bestaan. Het loont dus de moeite om ons daar op te richten. Sterker nog, God verlangt naar die stille communicatie van ons met Hem.
De oude kerkvader Clemens van Alexandrië schreef: “Gebed is niets anders dan gemeenschap met God.”
Met andere woorden, wij moeten leren om voortdurend dicht bij God te blijven en met Hem te communiceren, ook al staan wij midden in de wereld en probeert alles en iedereen om ons heen ons ervan te overtuigen dat wij onze ogen op de tijdelijke zaken moeten richten in plaats van op een God die je niet eens kunt zien.
Las daarom iedere dag een tocht in naar God. Sluit je even af van de wereld. Doe de deur van je binnenkamer dicht en klim naar boven, naar de troon van God. Als Hij je aanraakt ben je nooit meer dezelfde.
Je visie wordt er door vernieuwd. Je ontvangt nieuwe kracht en hoop en ofschoon je situatie misschien nog niet veranderd is, straalt alles opeens in een heel nieuw licht.
“God? Natuurlijk leeft Hij. lk heb vanmorgen nog persoonlijk met Hem gesproken.”
De Emmaüsgangers ondervonden het toen Jezus hen de Schrift uitlegde. Er staat geschreven dat hun
harten brandden van opwinding. Dat gebeurt op de berg bij God. Dat gebeurt in de stilte als God ook ons de Schrift uitlegt en Zijn plannen voor ons ontvouwt. Wat een zegen en wat een voorrecht om zo bij de Heer te mogen komen
