Het Onze Vader
De mooiste preek die ik ooit heb gehoord kwam van mijn vader. Hij was boer en had dat jaar keihard gewerkt om een goede oogst te verkrijgen. De dag voordat we het graan gingen binnenhalen brak er een geweldige storm los. Grote hagelstenen teisterden het land en voor de ogen van mijn verbijsterde vader werd de oogst in een paar minuten volledig verwoest. Ik stond naast hem en hield mijn adem in. Wat zou hij zeggen? Zou hij gaan vloeken… of huilen en schreeuwen?
Maar nee, mijn vader begon te zingen:
Jezus, de Rots aller eeuwen,
almachtig God is Hij.
Laten w’ons buigen,
Hem eer betuigen.
Zijn naam is wonderbaar,
Jezus, mijn Heer.
Die dag begreep ik voor het eerst de kracht van het geloof en kregen alle woorden uit de Bijbel die ik zo vaak gehoord had een diepere betekenis.
(Auteur onbekend)
Onze Vader in de hemel, wij eren Uw heilige naam.
Kan ik het woord “onze” wel uitspreken als ik voortdurend aan mijzelf en mijn eigen noden denk? En het woord “Vader”?
Heeft dat wel zin als ik in mijn dagelijkse wandel in niets laat zien dat ik een relatie met mijn hemelse Vader heb en om Hem geef zoals een kind verlangt naar de liefde van een aardse vader?
Hebben de woorden “in de hemel” nog enige betekenis als ik alleen maar bezig ben met dit tijdelijke, aardse leven en de vergankelijke schatten daarin. Is het juist als ik het heb over “Uw heilige naam” als ik zelf niet probeer te leven op een manier die God behaagt? Laat Uw Koninkrijk spoedig komen. Laat Uw wil op de aarde worden gedaan, net zoals in de hemel. Kan ik de woorden “Laat Uw Koninkrijk spoedig komen” wel uitspreken als ik niet van plan ben om mijn eigen koninkrijk te verlaten en nauwelijks iets doe om het Koninkrijk van God te verwelkomen?
En Uw wil? Dat Uw wil op aarde gedaan wordt? Kan ik dat wel zeggen als ik opstandig ben, mij niet wil laten vormen door de handen van de Meester en steeds weer mijn eigen wil probeer door te drijven en uitvluchten zoek om niet te hoeven doen wat God van mij vraagt?
Geef ons vandaag het eten dat wij nodig hebben.
Ik kan die woorden niet uitspreken als ik eigenlijk niet geloof dat God voor me kan zorgen en er zelfs niet voor terugdeins om zo nu en dan even van het rechte pad af te dwalen om zelf in mijn noden te voorzien.
Vergeef ons onze zonden, zoals wij anderen hun zonden vergeven.
En Heer… dit is echt heel moeilijk uit te spreken. Het onrecht dat mij is aangedaan is groot en de mens die mij dit heeft aangedaan, verdient het niet om zo maar vergeven te worden. Zelf wil ik natuurlijk toch wel graag vergeven worden, maar die ander, nee die wil en kan ik niet vergeven…
Laat ons niet in verleiding komen…
Hoe kan ik dit uitspreken als ik mijzelf open stel voor de verleiding en plaatsen en mensen opzoek die U niet eren?
Maar verlos ons van de kwade machten.
Eigenlijk kan ik ook dit niet uitspreken als ik zelf geen weerstand wil bieden aan het slechte dat deze wereld overspoelt en niet geïnteresseerd ben om geestelijk vooruitgang te boeken en daar een prijs voor te betalen.
Want het Koninkrijk is van U en alle kracht en glorie tot in de eeuwigheid. Amen.
En ook deze woorden kan ik niet uitspreken als ik mij niet wil onderwerpen aan de rechtmatige Koning van het leven. Als ik trots ben op mijn eigen kracht en inzicht en me niet bezig wil houden met ongrijpbare zaken zoals de eeuwigheid, omdat alleen deze tijdelijke situatie echt voor me telt.
Gebed: Heer, helpt U mij om te leren hoe ik met U moet lopen. Ik weet dat ik zo vaak bij U wegdwaal. Ik vraag U om vergeving en kracht. Helpt U mij om het Onze Vader oprecht te bidden en U te eren als de Koning, Redder en Vriend die U bent. Amen.
