Goed nieuws: Vrees niet
Bijna tweehonderd jaar geleden, toen de goudkoorts op zijn hoogtepunt was, kwam de predikant William Taylor aan in San Francisco. Volgens ooggetuigen was de moraal in die tijd ver te zoeken. De lust en het verlangen naar goud en rijkdom had het geloof ver naar de achtergrond gedrongen en het leek er op dat er voor een predikant als Taylor geen beginnen aan was. Zonder kerk en zonder steun besloot Taylor toch om de spottende mensenmassa met het Evangelie te bereiken. Hij klom op een zeepkistje en begon te schreeuwen: “Ik heb goed nieuws. Ik heb heel goed nieuws!” Hij bleef dit maar roepen. “Goed nieuws?” Dat konden die mensen wel gebruiken en al snel stond er een grote groep omstanders te luisteren en begon hij te preken. Een heleboel mensen gaven hun hart die dag aan de Redder.
***
In de tijd van paard en wagen zat een bekende predikant eens naast de koetsier op weg naar een bijeenkomst. Opeens werd een van de paarden onrustig. De koetsier gaf hem een klap met de zweep en het paard kalmeerde direct.
“Wat is er nou aan de hand?” vroeg de predikant. “Hier ligt een witte steen. Het paard is er doodsbenauwd voor!” antwoordde de koetsier. “Waarom weet ik ook niet, maar met de zweep leid ik zijn aandacht af en heeft het paard nergens last van!” Het gaf de predikant te denken. Angst berust vaak op dingen die geen daadwerkelijke kracht hebben. Maar omdat we er uitgebreid naar kijken worden we er door gekweld en vergeten we dat de Herder van onze ziel naast ons staat. John Bunyan vergeleek de angst met een woest blaffende hond, met schuim rond zijn bek en blikkerende tanden, die hem er toe verleidde het hazenpad te kiezen, totdat hij zag dat de hond vastgeketend zat en hem niet kon bijten.
***
De boodschap die de engelen aan de Herders gaven op de nacht dat Jezus in de stal werd geboren was heel eenvoudig: “Wees niet bang, want wij verkondigen U het Goede Nieuws.” Niet alleen heeft God goed nieuws voor ons, maar Hij vertelt ons er direct bij dat wij niet bang meer hoeven te zijn. En dat is zeker ‘Goed Nieuws”.
Jezus sprak meer dan eens tegen Zijn volgelingen over de angst. Telkens zei Hij hetzelfde: “Wees niet bang!” Hij voegde er direct aan toe dat zij hun tijd beter konden gebruiken om God en anderen lief te hebben.
En dat is het geheim. Zo kom je van je angsten af, want de liefde is veel en veel sterker dan angst. Het is een diepere emotie.
Liefde bouwt. De angst breekt af.
Gods Woord leert ons dat de volmaakte liefde, de liefde van God, elke vorm van vrees resoluut zal uitdrijven. Natuurlijk hebben we het dan niet over de vreze Gods. Die is volgens de Bijbel juist de bron van alle wijsheid. De vreze Gods, een gezond respect voor de Schepper van het leven, is de basis en onze wegwijzer. Als wij die verlaten is er niets om daadwerkelijk op te staan. Dan val je voor van alles en nog wat en ben je als een stad zonder beschermende muren en een goed bewapende stadswacht.
Iemand die bang is gelooft dat hij onbeschermd is. Hij heeft geen veilige haven waar hij het anker kan uitgooien. Hij weet heel goed dat zijn eigen kracht hem niet kan beschermen tegen de stormen van het leven. Zijn schip is gemeerd in de haven van de angst en daar is het slecht toeven.
In die haven kun je de stem van het geloof maar nauwelijks horen en het is dus raadzaam daar het anker direct te lichten.
Het is niet altijd even eenvoudig om je gedachten op God te richten in plaats van op het duister, maar toch is dit het antwoord. Waar het licht van Jezus binnentreedt vertrekt het duister direct. Zelfs tegen het licht van een klein kaarsje kan het duister niet op en trekt ze zich direct terug in de diepe, duistere spelonken van de onderwereld.
De liefde die God voor ons heeft laat geen spaan heel van de angst. In Jezus vertrouw je niet op jezelf, je zoekt geen bescherming in jezelf. Je vertrouwt niet op de natuurlijke, logische antwoorden, maar je vertrouwt op een kracht die ver boven die van jou uitstijgt en die niet gebonden is aan aardse wetten en logika. Verbind je dus met Hem en laat dat licht schijnen.
