Gebarsten bakken, geen alternatief
Mijn volk heeft twee vreselijke dingen gedaan. Ze hebben Mij, de Bron met levend vers water, verlaten. En in plaats daarvan hebben ze regenbakken gebouwd. Gebarsten bakken waar het water uit wegloopt.
Jeremia 2:13
Deze woorden staan in het boek van Jeremia, die ook wel de ‘wenende profeet’ wordt genoemd vanwege zijn intense verdriet over de afvalligheid van Gods volk. De woorden die God door hem sprak liegen er dan ook niet om. Het volk had twee vreselijke dingen gedaan. Ze hadden de bron van het levende water verlaten en zich tot gebarsten bakken gericht om zo hun dorst naar geluk te stillen.
De Heer noemt zichzelf hier “de bron van levend water.” Wat een prachtige beeldspraak. Zoals een zuivere bergbron voortdurend kristalhelder en zuiver water voortbrengt dat leven schenkt aan alles en iedereen die dat water drinkt, zo is ook de Heer de bron van al het leven. Iedereen die zich neerbuigt om ervan te drinken zal bloeien en groeien.
De Bijbel onderschrijft dit.
“U geeft ons een overvloed van goede dingen. U lest onze dorst met uw liefde. Want bij U is de bron van het leven.” (Psalm 36:9-10)
Ik zal water gieten op droge grond. Ik zal beken maken in het uitgedroogde land. Ik zal mijn Geest uitstorten op je familie ná jou. Ik zal mijn zegen uitstorten op je kinderen. Ze zullen opgroeien als bomen in het gras. Ze zullen gezond en sterk zijn als wilgen die langs de beek staan.
(Jesaja 44:3-4)
Wie wil dit water nu niet? Toch wil niet iedereen zich laven met dit levende water. Er zijn mensen die de voorkeur geven aan minderwaardige, kapotte waterbakken waarin ze hun eigen verzamelde water hebben opgeslagen. Afgoden, idealen en ideeën die niet op het fundament van God rusten, waarbij hun zorgvuldig vergaarde water in een eigenzinnige zucht naar geluk in gebroken bakken wordt verzameld. Alles loopt er net zo hard weer uit als het erin gegoten wordt. Dit is een beeldspraak voor alles wat geldt als een alternatief voor het geluk dat de Heer ons geven wil. Zoals een regenput, die water bevat dat vertroebeld is door modder, vuil en ongedierte, zijn deze afgoden een uitermate slechte vervanging voor het zuivere water dat God ons wil geven.
Ieder mens heeft dorst en zoekt naar water om die dorst te lessen. In ieder mens leeft dat diepe verlangen naar geluk en de eeuwigheid. Maar mensen die uit hun eigengemaakte, gebrekkige waterreservoirs drinken en smalen om de bronnen uit de hooglanden van God begaan dezelfde zonde waar de profeet Jeremia over sprak. Zij hebben de enige ware God verlaten en hebben voor zichzelf een alternatieve god in het leven geroepen. Het mag duidelijk zijn dat zo’n god ons eenzaam en verlaten achter zal laten op die momenten wanneer het er echt op aankomt.
Elke poging om je dorst te lessen uit een gebroken regenput leidt uiteindelijk alleen maar tot diepe teleurstelling. Wat je zelf tot de ultieme bron van het leven hebt gemaakt zal je dorst wellicht kortstondig lijken te lessen, maar leidt uiteindelijk tot de dood. Er bestaat geen goed alternatief voor het levende bronwater van God dat vrijelijk stroomt op Zijn hooglanden.
