Een speciale schepping
Voordat een architect zijn bouwwerk begint maakt hij een uitgebreid bouwplan. Een schilder begint niet zomaar in het wilde weg te schilderen, maar denkt na over de compositie, de kleuren en wat hij wil weergeven. Op de werf wordt het schip nauwkeurig gebouwd volgens nauwkeurig opgestelde instructies.
Iedereen die iets maakt volgt een plan. En God? Zou God dan geen plan hebben met jou; een kostbaar mens, gemaakt in Zijn evenbeeld?
***
Hoeveel mensen zijn er wel op deze planeet? En hoeveel van die mensen zijn er precies hetzelfde als jij?
Niemand toch zeker? Er is niemand precies zoals jij; er was door de eeuwen heen niemand zoals jij en er zal ook in de toekomst niemand meer zijn die precies zo is als jij.
En dat maakt je zo uniek. God kent al Zijn kinderen persoonlijk en Hij houdt van je alsof je de enige was op de hele wereld. God kent zelfs de naam van de kleinste ster in de verste uithoek van dit universum. Zou Hij jou dan niet kennen? Elk leven is een frisse gedachte van God die in deze wereld tot wasdom komt en voor ieder leven heeft God een plan, dat door jou zelf, met Gods hulp, uitgevoerd kan worden.
Maar daar zit ook een verantwoordelijkheid aan vast. Zo zijn er mensen die het beste door jou bereikt of
geholpen kunnen worden. Mensen die juist jou nodig hebben omdat alleen jij die persoonlijkheid hebt en de ervaring die nodig is. Juist jij kunt die mens aanraken met de schoonheid van God.
Want dat wil God. Die wil Zijn schoonheid en liefde aan iedereen tonen en dat alle mensen Zijn liefde kennen.
“Hij wil niet dat er iemand verloren gaat, maar dat alle mensen tot bekering komen.” (1 Petrus 3:9)
Net als een juweel straalt met haar eigen, unieke glans, zo straalt ook elke Christen met een eigen unieke schoonheid en verkondigt zo de eer van God op een persoonlijke, unieke manier.
Soms kijk je door een telescoop, maar is alles vaag en grijs. Je zou een prachtig berglandschap moeten zien, maar je ziet niets. Maar dan verschuif je de telescoop een minuscuul klein beetje en opeens ontvouwt zich voor je ogen een prachtig, haarscherp landschap. Je kijkt in opperste verwondering naar de schoonheid die je eerst met geen mogelijkheid kon zien. Zo is het ook bij ons en onze relaties met anderen.
Er zijn mensen die naar ons kijken en luisteren en ofschoon we de juiste woorden wel zeggen en de juiste dingen doen, blijft de schoonheid van het evangelie vaak voor hen verborgen.
Maar dan opeens gebeurt er iets, of zegt of doet iemand iets.
Er verandert iets met de telescoop. Opeens staat die telescoop scherp afgesteld en ziet de persoon die door de telescoop kijkt een haarscherp beeld van God in al Zijn eer en glorie. Opeens wordt het geloof hem duidelijk.
Waarom zag hij dat eerst niet? De woorden die hij hoorde waren toch juist? En zelfs het voorbeeld was goed?
Die persoon had die speciale glans nodig die juist die ene persoon met zich meedroeg. Dat ene unieke juweel van God. En zo zijn we allemaal uniek en kan God ons steeds weer gebruiken voor juist die persoon die Jezus in ons kan ontdekken. Alleen God kan een mens tot Zich roepen, maar daar gebruikt Hij graag Zijn eigen kinderen voor. En wat moeten wij daar dan voor doen? Niets bijzonders. Behalve dan dat we voortdurend zouden moeten overlopen met die warme liefde van God voor onze medemens en ons er voortdurend van bewust moeten zijn dat wij een levend schouwspel zijn. Een schouwspel voor de wereld die voortdurend met een telescoop naar ons kijkt om te zien of er werkelijk iets waar is van dat geloof dat wij zo blijmoedig verkondigen
