Eén leven…
Er is één leven dat boven al het andere leven uitspringt. Eén leven waar de gehele mensheid zich aan kan spiegelen, en dat met recht een patroon van volmaaktheid genoemd kan worden. Wat een zegen en wat een glorieuze waarheid dat zo’n leven ons gegeven is.
Dat leven had een mond waaruit nooit enige leugen of bedrog voortkwam. Het zag met ogen die met liefdevolle barmhartigheid naar de zondige mens keken en die de innerlijke verlangens naar vergeving en liefde bespeurden. Het had armen en handen die zich nooit afkeerden van menselijke smart, ellende en berouw.
Zonde vergiftigde het hart niet en nooit werd het opgewonden bij de gedachte aan zelfzuchtig winstbejag. Dit leven behoorde toe aan Hem die hier op aarde geen ander verlangen had dan het behagen van de Vader en het tonen van de waarachtige hemelse liefde, zelfs tot in de duisterste plekken van dit leven.
Zo was er één die alle mensen werkelijk liefhad en de nood van anderen boven die van zichzelf stelde. Hij wierp Zijn leven af opdat anderen door Zijn geschenk het echte leven mochten vinden. Hij stapte vol overtuiging door de hellepoort naar de dood zodat de deuren van het verderf ons niet langer konden insluiten.
Er was er één die in het kille graf lag, weggestopt in een bedompte, pikdonkere ruimte en daar na drie dagen weer uit opstond om ons te tonen dat de weg naar het leven volledig geopend was. Terwijl Hij op aarde rondliep en te maken kreeg met al onze aardse pijn en tegenslag, leefde Hij met Zijn geest in de hemelse gewesten en hield Hij vast aan de aanwezigheid van de Vader. Zo werd de sluier die ons het zicht op de onsterfelijkheid ontnam opengescheurd, en zal Hij ons nu veilig naar de troon van God de Vader loodsen.
Hij is de standaard. Hij is de weg, de waarheid en het leven. Wie is er zo aantrekkelijk, zo schoon en glorieus als de man van Galilea, de man naar wie de mensen zelfs in de verste uithoeken van deze wereld op zoek zijn?
Is er iets zo bewonderenswaardig, beter om na te jagen, of zo kostbaar als die heiligheid, het absolute toppunt van ware volmaaktheid van Gods Zoon? Zijn aanwezigheid is niet koud of afstandelijk, maar maakt onze ogen teder, onze lippen vol met liefdevolle spraak, en onze handen bereid om gebroken harten en geesten te verzorgen en te verplegen. Door Hem wordt iedere gelovige ziel een miniatuurhemel en zo kan Hij deze armzalige aarde veranderen in een herwonnen paradijs
