Een gedempte stem

Ik hoorde een gedempte stem
Job 4:16

Enige tijd geleden kreeg ik van een vriend een oud boek in de hand gedrukt met de titel: ‘Ware vrede.‘ Het was een oud en beduimeld boek, al heel lang geleden geschreven, maar eigenlijk bevatte het slechts één centrale boodschap en daar had ik iets aan. ‘God wacht op mij, diep in mijn hart, en wil met me spreken, maar om Hem te horen moet ik stil worden.’

‘Makkelijk zat,’ zo dacht ik, en ik probeerde het meteen in praktijk te brengen en werd stil. Maar dat zat me niet glad. Ik had mijn ogen nog niet gesloten of er brak een fanfare los van stemmen, gedachten en ideeën die allemaal schenen te wedijveren voor mijn aandacht, Tenslotte hoorde ik alleen nog maar verwarring en besloot ik dat ik maar beter kon ophouden met ‘stil zijn.’

Teresa d’Avila, een Spaanse non uit de tijd van Luther, schreef daarover: “Het lijkt wel alsof er een razende Roeland in mijn hoofd zit die nauwelijks te temmen valt, een wildebras die ik voortdurend iets te doen moet geven omdat ik me anders niet op God kan concentreren.”

Sommige stemmen kwamen van mijzelf, vragen, twijfels, maar er zaten ook flarden van gebed tussen. Andere stemmen waren duidelijk niet van mijzelf. Die kwamen van andere mensen die precies schenen te weten hoe ik moest leven, maar ook de stem van de grote vijand zat er tussen, die mij belaagde met lastige verleidingen. En dan nog de stemmen van plichten, herinneringen aan zaken die nodig gedaan moesten worden, en onnozele flitsen van wereldse dingen.

Hoe dan ook, een wirwar van onrust en de ene stem leek nog belangrijker dan de andere.
Maar God zei: “Wees stil.” Ik concentreerde me weer op de stilte.
Toen kwam de zorg over morgen. Afspraken, verantwoordelijkheden…
En weer zei God: “Wees stil. “ En weer sloot ik me af voor die stemmen en richtte ik me tot God.

En zo begon ik te leren wat het betekende om stil te zijn. Ik mocht van mijzelf voor een tijd nergens anders naar luisteren dan naar de stilte om God in die stilte te vinden. Dat was het doel. En stapje voor stapje werd de rust in mijn hart en hoofd groter en werd het makkelijker voor me om Gods stem te herkennen.

Daar, in het diepste deel van mijn hart waar God Zijn troon in mijn leven geplaatst had, hoorde ik die stille, gedempte stem, zo liefdevol en warm, maar tegelijkertijd zo dwingend en echt. Gods stem werd een realiteit voor me, vol tedere kracht en troost.
En terwijl ik luisterde werd het de stem van mijn gebed, de stem van wijsheid en ware plicht. Opeens was het niet moeilijk meer om te bidden, maar vloeiden mijn gebed en Gods stem samen in een golf van vriendschap. Ik hoefde niet meer zo mijn best te doen om te vertrouwen. Ik vertrouwde eenvoudig. Het antwoord van God op al mijn vragen en bekommernissen was God zelf; Zijn leven, Zijn kracht, en Zijn aanwezigheid.

Zo moet onze geest van het levende water drinken en als wij ons zo bij God hebben teruggetrokken kunnen we met moed en vertrouwen dit onbestendige leven instappen, want onze geest is verfrist door het hemelse water. En dat allemaal gevonden in de stilte van Gods hart.

Download PDF

Laat een bericht achter:

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees de nieuwe Oppepper

Thuis of op je werk, een Oppepper maakt je sterk

Klik hier