De liefde zal mij niet verlaten
Laatst las ik over een jochie van een jaar of vijf dat ergens in de bergen verdwaald was. Drie dagen lang zat dat kereltje alleen in de wildernis, totdat hij gevonden werd door een reddingsbrigade. Toen hem gevraagd werd hoe het was geweest zei hij monter: “Het was best wel eng, maar ik heb God gevraagd om over me te waken en dat heeft Hij gedaan. Hij heeft heel goed voor me gezorgd!” Geloof heeft niets te maken met kracht, eigen inzicht of wijsheid. Geloof vertrouwt. Geloof houdt vol en daar gaat de Oppepper deze week over.
O, grote liefde die mij niet verlaten zal!
Misschien heb je weleens gehoord over de bekende Schotse predikant George Matheson. Een krachtige predikant met een indrukwekkende staat van dienst. Maar er zit een verhaal aan vast. Een verhaal van strijd en geloof dat zeker de moeite waard is om eens bij stil te staan. Toen hij nog jong was sloeg een tragisch noodlot toe. George kreeg een ernstige oogontsteking en de dokter kon hem niet helpen. Binnen korte tijd zou hij volkomen blind zijn. Toen George het nieuws aan zijn verloofde vertelde kreeg hij een nieuwe tegenslag te verwerken.
“George, je denkt toch niet dat ik mijn leven wil doorbrengen met een blinde?” Ze verliet hem op staande voet. George had altijd predikant willen worden en wierp zich zo lang als het nog kon vol vuur op zijn studie, maar al snel werd hij inderdaad volledig blind. Alleen zijn zuster bekommerde zich nog om hem en was zijn enige steun. Maar toen ook zij in het huwelijk trad was er niemand meer die voor hem zou zorgen en werd de wond die hij had opgelopen toen zijn eigen verloving zo wreed werd verbroken weer opengereten.
Op de avond van zijn zusters trouwdag schreef George Matheson de woorden van het bekende lied: “Oh love that will not let me go!”
O grote liefde die mij niet verlaten zal
Vermoeid verberg ik mij in Uwe armen,
De nacht is lang, het is zo donker in dit dal
maar bij U kan ik mij steevast warmen
O vreugde die mij zoekt in pijn en lijden
Ik neem U aan, ik doe de deur niet dicht
Uw wegen zal ik nooit vermijden
want weldra schijnt het hemelse licht.
George hield van God, dat is een ding dat zeker is. Hij vertrouwde op God en hield zich aan Hem vast, hoe duister het er ook voor hem uitzag. Hij zou later zeggen: “Er zijn tijden in het leven waarop het zo donker is, dat een mens haast niet eens durft te hopen. Maar ook al is het aardedonker en is er geen sprankje hoop, toch weiger ik te wanhopen. Al strekt zich een zee van duisternis voor me uit, toch blijf ik wachten tot er hoog aan de hemel weer een ster door de nacht heenbreekt. Mijn hart is leeg, maar ik weiger die leegte op te vullen met iets wat geen werkelijke waarde heeft. Gods liefde is zeker. Op Hem mag ik bouwen!” Er is geloof nodig om te weten dat de zon altijd doorbreekt na de storm en er een regenboog aan de hemel zal staan. Er is ook geloof nodig om te weten dat er alleen een regenboog kan bestaan door de aanwezigheid van een razende storm. George Matheson leerde wat het betekent om als een kind te vertrouwen op de Vader die altijd voor Zijn kinderen klaarstaat. Hij werd een van Schotlands beste predikanten door wie vele duizenden mensen geholpen werden.
Angst bonkte op de deur…
Geloof deed open
en keek alle kanten op…
Er stond niemand
