Een zware beproeving
“Ik zou wel willen dat iemand mij in zijn testament opnam en dan zou sterven zodat ik alles kon erven,” sprak de jonge man terneergeslagen toen hij de grote stapel rekeningen bekeek. “Dan zou ik echt geholpen zijn.”
“Maar dat is allang gebeurd,” zei zijn gelovige moeder hoofdschuddend. “Er ligt een enorme erfenis voor je klaar. Als je die tenminste wilt aanvaarden.”
***
Het moet een zware beproeving zijn geweest voor Gods volk toen ze door de woestijn trokken en er niets meer te eten was. De voorraden waren op en er was geen markt om de hoek waar je even wat boodschappen kon doen.
De schrik sloeg hen om het hart en zo strompelden ze mopperend verder; overmand door twijfel. En dat na al die wonderen die God gedaan had. Niet echt een voorbeeld van moed en vertrouwen, maar ondanks hun ongelovige houding liet God hen toch niet vallen. Elke morgen was de grond bedekt met manna. Mozes wist hen te vertellen dat ze precies genoeg manna moesten verzamelen voor wat ze die dag nodig hadden. Niets meer en niets minder.
Zo werkt God altijd. Niet teveel en zeker niet te weinig.
Vandaag is het niet anders. Het is makkelijk voor ons om vanuit onze luie stoel onze neus op te halen voor die ongelovige en ondankbare klagers uit het Oude Testament. Wij zouden dat zo niet aanpakken. Had God de Rode Zee niet voor hen geopend en hen op wonderbaarlijke manier verlost uit Egypte? Wat een sukkels.
Maar wij zijn niet zoveel beter. Als wij eerlijk kijken naar onze eigen houding en onze diepste gedachten bespeuren we ongetwijfeld wat dingen die we maar liever onder het tapijt zouden schuiven. En zijn wij altijd zo fris en vrij in ons geloof en halen wij glimlachend en vol vertrouwen onze schouders op als we geconfronteerd worden met familieproblemen, geldzorgen of slechte gezondheid?
Hoe zouden wij rondgelopen hebben in die woestijn? Niets menselijks is ons tenslotte vreemd, maar gelukkig is dat voor God geen verrassing. Hij kent ons maaksel* , is niet verbaasd over onze fouten en blijft ondanks alles standvastig.
Zijn liefde staat vast, is onveranderlijk en Hij houdt ons vast. Het is alleen wel de bedoeling dat wij leren om ook Hem steeds beter vast te houden en Hem de kans te geven ons te vormen en te kneden naar Zijn plan en beeld. Dat begint bij onze overgave waarbij wij ons niet steeds verzetten tegen de omstandigheden in ons leven. Hij is tenslotte de Herder en voorziet in alles.
Iedere dag weer, bij elk probleem, geeft God ons precies het voedsel dat wij nodig hebben. Manna om ons te sterken. In onze tijd heeft het manna een andere naam gekregen. Nu heet het genade en God geeft ons precies genoeg genade om de dag door te komen, ondanks de problemen.
En net als bij het manna in de wildernis, geeft God ons geen porties voor een paar dagen tegelijk. Mozes zei dat ze precies moesten verzamelen wat ze voor die dag nodig hadden. Als ze stiekem toch meer opsloegen bedierf het en hadden ze er niets aan. Zo werkt het geloof ook. God geeft ons precies de kracht die wij nodig hebben. Wij krijgen de kracht voor vandaag en de problemen waar we nu mee te maken hebben. Kracht voor morgen krijgen wij niet. Dat is een andere dag. Morgen bestaat nog niet eens.
Het is de essentie van geloof. God wil dat wij Hem vandaag liefhebben en Hem vandaag eren en Hem vertrouwen dat Hij er ook morgen weer is. Morgen stuurt Hij nieuwe manna. Wij hoeven ons geen zorgen te maken, want Hij heeft het ons beloofd. God zorgt vandaag voor ons, maar ook morgen, overmorgen, volgende week en volgend jaar. Geloof is het medicijn tegen geklaag en gemopper.
Geloof is de houding die God eert en door geloof laat je God zien dat je Hem echt liefhebt.
Ondankbaarheid is de vijand van geloof. Satan doet niets anders dan mopperen en klagen en probeert ons daarmee maar wat graag een pootje te lichten. Maar met Gods hulp kunnen wij daar bovenuit stijgen. Het feit alleen al dat God er is en van ons houdt is reden genoeg om onze handen naar Hem uit te strekken en ons in vertrouwen aan Hem te onderwerpen.
*Psalm 103
