Maandag 25 april 2022

“Wilt u alstublieft voor me bidden?” vroeg de man aan de voorganger. “Ik heb hulp nodig.”

“Wat is precies het probleem?” vroeg deze.

“Ik ben toch zo ongeduldig,” mompelde de man ontmoedigd. “Iedere keer gaat het weer mis. Dan schreeuw ik tegen de kinderen, de hond en zelfs de buurvrouw moet het ontgelden. Wilt u de Heer vragen om mij geduld te geven?”

“Ja hoor,” zei de voorganger. Hij nam de handen van de man in de zijne en begon te bidden: “Heer, stuurt u onze goede vriend veel moeilijkheden. Stuurt u hem een grote golf van tegenslag.”

Er ging een siddering door het lichaam van de man en hij trok ruw zijn hand uit die van de voorganger. “Nee, nee,” schreeuwde hij woedend, “U begrijpt er niks van. Geduld wil ik hebben. Geen moeilijkheden. Die heb ik al genoeg.”

“Beste vriend,” sprak de voorganger vriendelijk, “ik denk dat u het niet begrijpt. God leert ons geduld juist in tijden van tegenslag en moeilijkheden. Wij willen graag betere mensen worden, maar de prijs willen we er liever niet voor betalen.”

Maar dat is niet het enige. We zijn ook blij als we het moeilijk hebben. Want door moeilijkheden leren we om vol te houden. (geduld, lijdzaamheid) En doordat we leren volhouden, wordt onze geest sterk. En doordat onze geest sterk wordt, leren we om steeds meer op God te vertrouwen. En als we op God vertrouwen, zal Hij ons nooit teleurstellen. Want God heeft zijn liefde in ons hart uitgestort door ons zijn Heilige Geest te geven.
Romeinen 5:3-4

 Deze week nieuw op de site:

Ik doe het zelf wel
God is trouw. En wij?
Deze nieuwsbrief online op de site

 Spreuk van de week
Als je in tijden van smart en pijn naar de afleiding van de wereld vliegt, in de hoop daar verlichting en troost te vinden voor je ellende, kom je zeker bedrogen uit, net zoals een verdwaalde, vermoeide vogel boven de afgrond van de onstuimige oceaan geen veilige rustplaats kan vinden door zijn toevlucht te zoeken op de hoogste, bruisende golf. Er is geen rust voor onze ziel in de drukte van een leugenachtige wereld met haar bedwelmende genoegens van het moment.


Om over na te denken
Maar de Heer Jezus antwoordde haar: “Marta, Marta, jij maakt je bezorgd en druk over allerlei dingen. Maar eigenlijk is er maar één ding nodig. Maria heeft het goede gekozen. Dat zal haar niet worden afgenomen.”
Lukas 10:41-42

Waarom God een rustdag instelde? Ik vertel je waarom.Het was een dag van God. Daar lag de aarde, als een grote smaragd, omringd en bedekt met saffier. Er was een blauwe zee, met nevelige bergen en een blauwe hemel boven ons. Daar lag zij, niet slapend, maar zich koesterend in haar stille sabbatvreugde alsof haar twee grote zusters, de zee en de lucht, haar vermoeide ledematen hadden gewassen met heilige tranen, en de vuile sporen van de zonde en het zwoegen van de afgelopen week hadden weggezuiverd. Ze verkoelden het afgematte voorhoofd met zuivere wierookadem, en kleedden haar in een azuurblauw gewaad. Tenslotte baden ze over haar met de glimlach van verzorgende liefde, totdat zij vervuld van de Geest teruglachte vol moed en hoop voor het vermoeiende werk van de week die voor haar lag.
Charles Kingsley

 Het archief van C.H. Spurgeon
De dood is nog altijd een formidabele vijand, maar die hoeven we niet langer te vrezen. Ofschoon het normaal is dat we verdriet voelen als een geliefde is heengegaan omdat wij hun gezelschap missen, is er voor de Christen ook ruimte voor hoop en vreugde. Nadat een ouderling van onze kerk plotseling was komen te overlijden sprak ik een goede vriend van me en zei: “Heb je het al gehoord?

Onze broeder is naar huis gegaan.” De man keek me even aan om het nieuws te verwerken en toen lichtten zijn ogen op terwijl hij zei: “Dat is het beste dat hij ooit heeft kunnen doen. Hij is naar huis gegaan en dat gaan jij en ik ook eens doen.”

Beste vrienden, laten wij niet in deze wereld leven alsof wij hier voor altijd moeten zijn en deze wereld alles is wat er bestaat. Wij zijn slechts op doorreis en kijken uit naar de eeuwige toekomst. Zoals een Schotse predikant zei toen hij ernstig ziek op bed lag en iemand hem vroeg of hij misschien zou sterven: “Mijn beste vriend, mij maakt het niet uit. Als ik sterf ben ik bij God en als ik mijn ziekte overwin en hier verder leef, is God bij mij.”

Paulus zegt over de dood in 1 Thessalonicenzen 4: Wij willen niet dat gij onkundig blijft, broeders en zusters, over hen die slapen, opdat ge niet zo bedroefd zijt als de overigen die geen hoop hebben.” 

Jezus zelf gebruikte hetzelfde beeld in Lukas 8.

“ Iedereen huilde en jammerde over haar. Maar Jezus zei: “Houd op met huilen. Ze is niet gestorven, maar ze slaapt.” De dood is voor ons slechts de deur naar het echte leven en wij hoeven niet te jammeren zoals mensen die geen hoop hebben.

Stel je eens een familie voor waar het jongste kind naar bed gaat en de oudere broers en zussen samenkomen en luid beginnen te huilen omdat het kind naar bed is gegaan en slaapt. Zo’n familie zou niemand serieus nemen. Natuurlijk huilt daar niemand want ze weten dat ze hun kind weer terugzien; zo is dat ook met ons en onze geliefden.

 Uit de schatkist van het verleden|
Toen archeologen en wetenschappers de oude catacomben van Rome onderzochten deden ze een verrassende en inspirerende ontdekking. In de delen van de catacomben waar de ongelovigen begraven werden staan de inscripties over de verschillende doden vol met verdriet en wanhoop. De schrijvers van die graveringen waren namelijk niet in staat woorden te vinden waarin zij hun grote verdriet, hun hartstocht over het verlies van kind, echtgenoot of vriend op gepaste manier konden uitdrukken. Zij stapelden de treurige woorden op elkaar in een poging, hun verdriet te beschrijven. Kijk eens naar zo’n inscriptie die daar gevonden is: “O wee, o wee. Mijn lieve Caius is heengegaan en met hem is alle vreugde in mijn leven voor altijd gedoofd, want ik zal hem nooit meer zien.”

Een leven dat is afgesneden van God kan de nabestaanden onmogelijk troosten. Maar als je in het deel van de catacomben met de christelijke grafkelders komt is alles anders. Daar lees je troostende woorden zoals: “Mijn lieve vrouw is nu thuis. Voor eeuwig bij Christus in hemelse rust.”

Er is daar niets vreselijks of wanhopigs in de beschrijvingen; integendeel, de woorden daar getuigen van hoop, rust en vertrouwen en zijn onderdanig, vrolijk en zelfs dankbaar.

Het is de glorie van de christelijke godsdienst dat het licht in het graf is binnengelaten en dat de angel uit de dood is gehaald.

Dat is grappig
Toen de tandarts tot het geloof was gekomen werd hij razend enthousiast en hij vertelde iedereen die het maar horen wilde over de Heer. Zijn zus, die niets met het geloof op had, vond het maar raar. Zo kende ze haar broer niet, maar, zo dacht ze, dat zou na verloop van tijd allemaal wel overwaaien. Maar toen de tandarts opgewonden bij haar langs kwam en zei dat hij als tandarts naar het zendingsveld wilde gaan slikte ze hard. “J-Jij? Naar het zendingsveld… ergens in Afrika waar ze geen comfort hebben en de mensen er halfnaakt bijlopen?”

“Jazeker,”sprak haar broer. “Ik denk dat ik mijn vaardigheden als tandarts beter kan gebruiken in arme gebieden waar helemaal geen tandartsen zijn. Ik heb een preek gehoord over het zendingswerk en die sprak me enorm aan. Volgens mij wil God dat ik Hem op die manier dien.”

“Hoe kun je dat nu weten?” sprak zijn zus skeptisch.

“Staat in de Bijbel,” antwoordde hij. “Zoek het maar op. Psalm 81:11.”

Zijn zus zocht het op en staarde verbouwereerd naar wat daar stond geschreven: “doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vullen.”

Laat een bericht achter:

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees de nieuwe Oppepper

Thuis of op je werk, een Oppepper maakt je sterk

Klik hier