Maandag 2 mei 2022
Tweehonderd jaar geleden, tijdens een Afrikaanse expeditie ontdekte een jonge Franse ornitholoog; Jules Verreaux, dat een prachtig vogeltje, de Toerako, niet erg van de regen gediend was. Het vogeltje met zijdeachtige pluimen, kuifjes en een exotisch groen, rood en blauw verenkleed verliest namelijk wat van zijn kleur in de regen. Toen de jonge ontdekkingsreiziger een van deze natte, aan de grond genagelde vogels bij de vleugels pakte bleek dat de kleur van de vogelveertjes afgaf en zijn hand rood had gekleurd.
Daar kunnen we lering uit trekken. Hoe vaak dossen wij ons niet uit als goede, krachtige gelovigen die het hoogste woord hebben in de kerk, maar dan blijkt dat wij die mooie kleuren snel verliezen als er een storm aankomt en er van die moedige houding niet zo veel meer over blijft.
Hoe echt is ons geloof?
Hebben wij een mooi-weer geloof, dat straalt op zonnige dagen, maar dan, net als bij de Toerako, afgeeft en weggewassen wordt in tijden van tegenspoed en strijd? Een mooi-weer geloof staat in contrast met een robuust, weerbestendig geloof. Er bestaat zoiets als vals geloof dat de juiste woorden spreekt, zich christelijk gedraagt, maar zich op zichzelf concentreert en niet op God, als het er op aankomt.
Deze week nieuw op de site:
Samen met de kapitein
Dicht bij Vader
Deze nieuwsbrief online op de site
Spreuk van de week
Wat de wereld echt nodig heeft is dat ze luistert naar God.
-Albert Einstein
Om over na te denken
De enige remedie, de verzekering tegen mislukking en ontmoediging is dagelijks op zoek gaan naar dat frisse en vernieuwende contact met God. De overwinningen en prachtige ervaringen van gisteren hebben voor vandaag weinig waarde en kunnen zelfs een obstakel vormen, tenzij ze me aansporen om vandaag verder te gaan en opnieuw uit te reiken naar Gods machtige hulp.
S.D. Gordon
De vertrouwelijke omgang met de Heer is met wie Hem vrezen, en zijn verbond maakt Hij hun bekend.
Psalm 25:14
Het archief van C.H. Spurgeon
Er is in deze wereld geen andere vreugde te vinden dan die van innige gemeenschap met Christus. Daar zou ik alles wat ik heb en alles wat er bestaat direct voor willen ruilen. Zelfs de hemelse straten, het gezang van de engelen, en de vriendschap met andere gelovigen, hoe zeer ik daar ook naar uitkijk, vallen in het niet als een druppel water in een volle emmer bij de innige en diepe gemeenschap met Jezus. Wat een voorrecht en wat een zegen om voor altijd in gemeenschap met Jezus te mogen leven.
Jezus, de bron van alles wat goed is en vreugde brengt. Jezus, de som van alle geneugten; een oceaan van begrip, een weergaloos oratorium in twee lettergrepen en een verzameling van de eeuwige Halleluja’s met vijf letters. Is er één naam bekoorlijker en kostbaarder dan deze naam waarvoor alle hemelse klokken luiden?
Niemand anders dan Hij kan de mensen redden. Er is op aarde niemand anders door wie de mensen gered kunnen worden.
Handelingen 4:12
Uit de schatkist van het verleden
De Engelse predikant John Wesley reed tegen het einde van de 18e eeuw voortdurend op zijn paard van kerk naar kerk en van gemeente tot gemeente om het woord van God te prediken. Hij was diep onder de indruk van de armoede en de duisternis die hij in het Engeland van die tijd tegenkwam. Overal waar hij kwam lagen de dorpjes gehuld in grauwe duisternis en dat was niet alleen maar geestelijk. Terwijl hij daar over aan het bidden was kreeg hij een idee. Het zou wat hem betreft al een groot verschil maken als de dorpjes en hun omgeving er frisser en kleuriger uit zouden zien. Hij besloot daarom om overal op zijn tochten bloemzaden te verspreiden onder de plaatselijke bevolking en prijzen uit te loven voor de mooiste tuinen. Zijn idee sloeg enorm aan en het resultaat was overweldigend. Vandaag de dag staat Engeland bekend om haar weelderige tuinen. Dat begon dus met het verlangen van een man met een visie en de overtuiging om iets met die visie te doen.
Dat is grappig
Op de zondagschool vertelde de juffrouw het verhaal van Lot en zijn vrouw en dat de engelen hen gewaarschuwd hadden om tijdens hun vlucht uit Sodom niet om te kijken. God ging de stad verwoesten en als ze omkeken zou er iets vreselijks gebeuren. Maar die waarschuwing was aan Lots vrouw niet besteed. Ze keek wel om en veranderde in een zoutpilaar. Kleine Timmy luisterde gefascineerd en toen het verhaal uit was zei hij: “Dat verhaal klopt helemaal. Dat is ook met mijn moeder gebeurd.”
De juf van de zondagschool plukte zenuwachtig aan haar paardenstaart en zei toen: “Nee, Tim. Dat kan niet. Het verhaal is wel waar, maar dat het met je moeder is gebeurd is onzin.”
“Wel waar,” antwoordde Timmy verontwaardigd. “Mijn vader zei nog zo tegen mama dat ze nooit achterom moest kijken bij het autorijden. Maar toen deed ze het toch en opeens was alles helemaal anders. Ze komt morgen weer terug uit het ziekenhuis.”
