Maandag 19 december 2022

De wetenschappers die zich bezig hielden met de ruimtevaart liepen eens tegen een moeilijk probleem aan. De astronauten moesten goede aantekeningen kunnen maken tijdens hun bezoek in de ruimte maar hun inktpennen werkten niet, want de inkt werd door de andere atmosferische omstandigheden in de ruimte gewoon uit hun pennen gezogen en zweefde waarna als een inktballetje door de cabine. De knappe koppen bogen zich over het probleem en na er lang over nagedacht te hebben kwamen ze op de proppen met een ingenieuze pen die in de ruimte niet kon lekken, waar wel een kostenplaatje van een paar miljoen dollar aan vastzat.

Een van de astronauten die de nieuwe pen moest testen haalde zijn schouders op, trok een potloodje van Ikea uit zijn borstzakje dat hij nog overhad van een recent bezoek aan de meubelgigant en zei spottend: “Ze hadden die miljoenen beter aan een liefdadigheidsinstelling kunnen geven, want dit werkt net zo goed en het kost nog geen 2 cent.”

Wij zijn een generatie van kieskeurige, trotse mensen. We zijn experts maar geen voorbeeld. We weten zo veel over van alles en nog wat, en willen bekend staan als slimmeriken en geleerden en zeker niet als kleine kinderen, als baby’s.

Wij kinderlijk? Dat nooit.

Toch ziet God het anders. Met dit soort houding missen we de geheimen die God voor wijzen en verstandigen heeft verborgen en juist aan de eenvoudigen wil openbaren. De natuurlijke mens wil niets liever dan een grote naam voor zichzelf opbouwen en gezien worden als nobel en machtig, maar God heeft een heel ander idee en zegt dat het moeilijk wordt om het Koninkrijk van God binnen te gaan als we geen kleine kinderen zijn in ons geloof en onze houding. Kort gezegd, de wereld heeft te veel kennis en mist zo de echte waarheid.

Deze week de moeite waard:

In een oud boekje uit de 19e eeuw staat een verfrissende overdenking over het verschil tussen werken en doen met betrekking tot het geloof.
Lees er hier meer over

Old Humphrey mijmert over wat werkelijk van waarde is in ons leven.
Lees er hier meer over

Ziet Jezus het wel als de stormen ons lijken te overweldigen? Sterker nog, Hij staat altijd naast ons.
Lees er hier meer over.

Spreuk van de week
Wat prachtig als we leren om ons van onze beperkingen af te wenden en te kijken naar een God die geen tekortkomingen heeft. In Zijn hart ligt de eeuwigheid verborgen. Mensen die in Christus leven, delen met Hem de rijkdom van onbegrensde tijd en eindeloze jaren. God heeft geen haast. Er zijn geen deadlines die Hem dwars zitten en Hij gaat altijd rustig door met het uitwerken van Zijn plannen. Deze wetenschap is genoeg om onze geest rustig te maken en onze zenuwen te ontspannen. Maar voor de mens die niets van God wil weten is de tijd een verslindend beest waar niet aan te ontkomen valt.
W. Tozer

 Je bent geen ongeluk. Je komt niet van de lopende band, maar je bent doelbewust gepland, begiftigd met specifieke talenten en je werd liefdevol op deze aarde geplaatst door de hemelse Kunstenaar.
Max Lucado

Om over na te denken
Mensen hadden lichamen lang voordat ze er aan dachten om boeken en verhandelingen te schrijven over fysiologie. Leven komt voor het schrijven, en ervaring komt voor de uitleg. Zo komt ook de Bijbel voor religie. Het boek van God is niet de oorzaak van geloof maar het verslag ervan. Het allerbelangrijkste is dan ook om de basis van religie te bezitten, namelijk een persoonlijke relatie met God. Een mens die persoonlijk met God wandelt komt uiteindelijk vanzelf uit bij de juiste filosofie over God en de Bijbel.
Maltby Davenport Babcock (1858 – 1901)

Het archief van C.H. Spurgeon
De roep van het Christelijke geloof is het zachte en liefdevolle woordje “Kom.” De Joodse wet daarentegen sprak hard en gebiedend: “Ga en let op. Breek de geboden en je zult verloren gaan; onderhoud ze en je zult leven.” De wet bracht een heerschappij van vrees, die de mensen voor zich uitdreef als met een gesel; het evangelie trekt met banden van liefde. Jezus is de goede Herder die zijn schapen voorgaat, en hen vraagt Hem te volgen, en hen steeds verder leidt met dat zachte woord “Kom”. De wet stoot af, het evangelie trekt aan. De wet toont de afstand die er is tussen God en de mens; het evangelie overbrugt die vreselijke kloof en brengt de zondaar er overheen. Zoals een moeder haar hand uitstrekt naar haar kleine kind en het tot lopen aanzet door te zeggen: “Kom!” zo doet Jezus dat ook. Hij zal altijd voorgaan om je pad te effenen en je zult Zijn bezielende stem je hele leven lang horen. En op het einde van je leven zal Hij je de hemelse wereld binnen leiden met diezelfde zachte stem die zegt: “Kom, gezegende van mijn Vader.”

 Over de schepping en de wonderen in de natuur
Jonge zangvogels hebben de vervelende eigenschap dat ze, zodra ze eten, ook hun behoefte doen. De moeder vogel brengt hen wormpjes en andere lekkernijen, maar zodra ze hun snaveltjes opendoen en hun eten naar binnen werken doen ze een grote boodschap.

Dat is een probleem want deze jonge zangvogeltjes leven in kleine, ingewikkeld geweven nestjes en als ze onmiddellijk hun behoefte doen kan het niet anders dan dat het nest snel een verschrikkelijke vuilnisbak wordt. Geen enkele vogel kan daar veilig leven en roofdieren kunnen ruiken dat er voor hen wellicht iets te halen valt.

Maar er is een oplossing. Deze vogeltjes zijn zo ontworpen dat wanneer ze hun afvalproducten afstoten, deze omgeven zijn door een klein vliesje. Zodra het vogeltje gevoed wordt komt het vogelpoepje naar buiten, maar dit is netjes verpakt in een schoon zakje dat de moeder onmiddellijk oppakt en ergens ver van het nest in het veld deponeert.

Dit is een klein wonder. God schiep het eerste biologisch afbreekbare poepzakje voor de kleine zangvogel. Wat een creatieve God hebben we.

Het resultaat van evolutie? Natuurlijk niet. Hoe kon dit zich zo ontwikkelen over miljoenen jaren in een willekeurig proces? Dat kan niet. God is de grote schepper en omdat Zijn ogen gericht zijn op de mus (en de zangvogel) zijn Zijn ogen ook gericht op jou en mij.
Uit: Search for Truth Ministries

 Dat is grappig
Een predikant liep op straat toen hij een groep jongens tussen de 10 en 12 jaar tegenkwam. De jongens stonden luid schreeuwend bij een hond en de aanblik van die ruwe jongens maakte de predikant bezorgd. Wat zouden ze van plan zijn met dat arme beest? Hij stapte direct op de jongens af en vroeg: “Wat doen jullie met die hond? Jullie doen hem toch geen kwaad, hoop ik.”

Een van de jongens antwoordde: “Natuurlijk niet, dominee. Deze hond is gewoon een oude zwerfhond uit de buurt. We willen hem allemaal graag hebben, maar aangezien er maar één hond is kan ook één van ons hem maar hebben en mee naar huis nemen. Dus hebben we besloten dat wie van ons de grootste leugen kan vertellen, de hond mag houden.”

Dat vond de predikant helemaal verkeerd en hij schudde boos zijn hoofd. “Jullie moeten geen leugens vertellen!” riep hij uit en gaf toen een lange preek over de gevolgen van liegen. Na 10 minuten eindigde hij met de woorden: “Schaam jullie. Toen ik zo oud was als jullie, heb ik nooit gelogen.”

Er viel een doodse stilte. Net toen de dominee tevreden dacht dat hij tot de jongens was doorgedrongen, slaakte de kleinste jongen een diepe zucht en zei: “Oké jongens, geef hem de hond maar. Daar kunnen wij niet tegenop.”

Laat een bericht achter:

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees de nieuwe Oppepper

Thuis of op je werk, een Oppepper maakt je sterk

Klik hier