Maandag 18 april 2022
De man staarde met een lege blik naar de afbeelding van het kruis dat in de etalage van het boekwinkeltje hing. Daar hing die zogenaamde Redder, uitgeput en op sterven na dood.
Naast hem stond een kereltje van een jaar of zeven met zijn neus tegen het raam gedrukt terwijl hij een tevreden zucht slaakte. “Daar hangt Jezus,” zei hij eerbiedig.
De man keek hem verbaasd aan en schamperde toen: “Ja, dat klopt. Zo dood als een pier.”
Het jochie keek hem wat verbolgen aan en zei toen zacht: “Maar mijnheer, weet u dan niet wat er gebeurde?”
“Wat er gebeurde?” smaalde de man, “Helemaal niets. Hier kwam het verhaal ten einde. Al die mooie, moraliserende praatjes gingen daar als een nachtkaars uit.”
“Helemaal niet,” sprak het kereltje verontwaardigd. “U bent zeker nooit naar de zondagschool geweest. U heeft wel gelijk dat Jezus stierf, maar toen, na drie dagen, gaf hij de dood zo’n venijnige kaakslag dat de dood zelf doodging en toen stapte Jezus zijn graf weer uit.” Vervolgens schudde hij verbaasd zijn hoofd en zei toen: “Waarom viert u eigenlijk Pasen? Jezus leeft en omdat Hij leeft ga ik naar de hemel. Daar wilt u toch zeker ook wel naar toe? U hoeft het Hem alleen maar te vragen.”
Deze week nieuw op de site:
De lente wordt in ons geboren
Onderworpen en plooibaar
Over de passieweek
Deze nieuwsbrief online op de site
Spreuk van de week
De hemel is onze bestemming. Daar zijn we als Christus: maar niet als Christus zoals Hij op aarde was, want op aarde was zelfs Hij beperkt door de grenzen van de tijd en het menselijke vlees. Daar zijn we als Christus die verrezen is, de grote, vrije, tijdloze Christus van de Paasmorgen.
H. Winter
Om over na te denken
De hemel is een prachtig onderwerp en we doen er goed aan om daar met gepaste regelmaat aan te denken. De eerste keer dat ik echt aan de hemel dacht was toen ik aan het snorkelen was en het meest betoverende schouwspel zag met prachtige vissen; de ene nog mooier dan de andere. Net als ik er zeker van was dat ik nu echt de mooiste gezien had zwom er weer een andere vis voorbij, nog mooier en indrukwekkender dan al die andere. Zo moet het er ook in de hemel aan toegaan. We zullen daar, in die eindeloos schone plaats, voortdurend versteld staan van de nieuwe wonderen die we daar zullen ontdekken.
Gods oorspronkelijke plan voor de mensheid is dan hersteld. Daar is alles goed.
Blije, vrolijke honden met enthousiast kwispelende staarten in plaats van uitgemergelde, onbetrouwbare straathonden. Bloemen die niet verleppen, gras dat niet uitdroogt, en zuivere luchten zonder de stank van fabrieken en goddeloze industrieën. En boven alles: mensen die lachen vanuit hun hart. Mensen die niet langer boos, gedeprimeerd, gespannen en ziek zijn en die je niet met lege ogen aanstaren. Daar hebben wij nieuwe lichamen, sterker dan die van de beste atleten op aarde. Daar word je verenigd met je dierbaarste vrienden.
Iemand loopt daar op je af… Wie is dat? Het is Jezus zelf die je aankijkt met zoveel liefde dat je het niet kunt bevatten. Je valt op je knieën in aanbidding, maar Hij trekt je overeind en omhelst je. Eindelijk ben je echt thuis, samen met de God voor wie je gemaakt bent.
Er is daar een feest, en jij hoort erbij. Jij bent uitgenodigd.
Uit het boek ‘We shall see God’ door Randy Alcorn
Het archief van C.H. Spurgeon
Dan zullen leeuwen en lammeren bij elkaar liggen. Panters en geitjes zullen samen liggen rusten. Kalveren en jonge leeuwen groeien samen op. Een kleine jongen zal ze hoeden. Koeien en beren zullen samen gras eten. Hun jongen zullen samen spelen. Leeuwen zullen net als koeien hooi eten. Baby’s zullen spelen bij het hol van een adder. Kleuters zullen giftige slangen uit hun nest pakken. Niemand zal een ander nog kwaad doen op Gods heilige berg. Want op de hele aarde zal iedereen de Heer kennen.
Jesaja 11:6-9
Mensen die niets van God willen weten regeren deze wereld en staan stevig geplant in hun wereldse idealen. Er staat over hen in de Bijbel: “Ik kende eens iemand die zich niets van God aantrok. Hij was een slecht mens. Eerst ging het heel erg goed met hem. Hij groeide en groeide, als een woekerplant. Maar zo snel als hij eerst groeide, zo snel was hij ook opeens weer verdwenen. Ik zocht hem, maar hij was nergens te vinden. Let op de mensen die God dienen. Want met hen loopt het uiteindelijk goed af.” (Psalm 37:35-36)
De wereld is hun vaderland. Daar horen ze thuis. Maar de Christen is anders en heeft de broeikas van genade nodig om zichzelf in leven te houden. Buiten die kas en in de wereld is hij als een vreemde, exotische vogel. Een bewoner van een warm, maar voor de wereld onaangenaam klimaat, een vogel die hier onder de ijzige omstandigheden van deze wereld haast lijkt te vergaan. Maar God heeft een plan en als de tijd rijp is verandert Hij deze zondige wereld in een paradijs, in een tuin van God. Dat is ons vaderland. Moedig elkaar dus aan met deze woorden van troost en hoop, gesproken door de eeuwige God die niet kan liegen.
Uit de schatkist van het verleden
In 1952 besloot lange afstandszwemster Florence Chadwick om vanaf Catalina Eiland naar de kust van Californië te zwemmen. Dat was een hele afstand en de ruim 40 kilometer waren nog nooit eerder zwemmend afgelegd. Maar dat zou voor Florence geen probleem mogen zijn. Zij was immers de eerste vrouw die als ervaren zwemster het Engelse kanaal heen en terug was overgezwommen.
Op de dag dat ze op Catalina Eiland in het kille zeewater stapte en haar tocht begon was het koud en hing er een zware mist over het water. Florence kon de begeleidende bootjes maar met grote moeite onderscheiden en het werd een zware, barre tocht. Na zo’n 15 uur onafgebroken met het water geworsteld te hebben had ze er genoeg van en wilde ze door het bootje waar haar moeder in zat opgepikt worden.
“Ben je gek,” antwoordde haar moeder tegen de verkleumde en uitgeputte Florence. “Je bent er bijna. Nog even volhouden.”
Maar Florence zag er geen gat meer in en werd uiteindelijk uit het water gevist. Juist op dat moment trok de mist heel even weg en zag Florence tot haar grote ontzetting dat ze nog maar een paar honderd meter van de kust verwijderd was. Als ze nog even had doorgezet zou ze haar doel hebben bereikt.
Ze zou later tegen de journalisten zeggen: “Ik was er zo dichtbij, maar het ging niet meer. Ik zag alleen maar mist, mist en nog eens mist. Als ik de kust had kunnen zien had ik het zeker gehaald.”
Daar kunnen we lering uit trekken. Als we ontmoedigd zijn, vermoeid en teleurgesteld, denk je er dan aan dat de kust niet ver meer is? Kijk altijd naar Jezus, de rots van onze redding. Als wij onze ogen op Jezus gericht houden, Hij die beloofd heeft bij ons te zijn in wat voor mist we ons ook mogen bevinden, en de hemelse kusten zien waar we naar toe zwemmen, krijgen we nieuwe moed en energie.
Broeders en zusters, ik verbeeld me niet dat ik mijn doel al heb bereikt. Maar ik doe maar één ding: ik vergeet wat voorbij is en strek mij uit naar wat nog komen gaat. Ik span mij tot het uiterste in om mijn doel te bereiken. Dat doel is: het winnen van de hemelse prijs die God mij in Jezus Christus zal geven. Ik zal die prijs krijgen als ik de taak af heb die Hij mij heeft gegeven.
Filippenzen 3:13-14
Dat is grappig
Een oude pastoor wilde, zoals hij elk jaar deed, zijn tomatentuintje bewerken, maar dat viel hem niet mee, want de grond was hard en overwoekerd en zijn handen wilden niet meer zo meewerken. Was zijn zoon Vinnie er maar. Die had hem altijd geholpen, maar helaas was Vinnie van het rechte pad afgeweken en in de gevangenis beland.
De oude man stortte zijn hart uit bij Vinnie in een brief en schreef:
Lieve Vinnie, ik ben erg verdrietig, want het ziet er naar uit dat ik mijn tomatentuin dit jaar niet zal kunnen beplanten, en bloemen komen er ook niet. Ik word gewoon te oud om de tuin om te spitten. Ik weet dat jij het graag voor me zou willen doen, zoals vroeger… maar ja, het is niet anders.
Liefs, Papa
Een paar dagen later ontving hij een brief terug van zijn zoon.
Lieve Papa, graaf die tuin alsjeblieft niet om. Blijf er vandaan, want dat is namelijk de plaats waar ik de buit heb begraven.
Liefs, Vinnie
Toen de oude pastoor dat las schudde hij mismoedig zijn hoofd. Dus het was toch waar. Vinnie was niet zo onschuldig als hij altijd beweerd had en had de buit in de tuin begraven. Met lood in de schoenen alarmeerde de pastoor de politie en liet hen de brief lezen. Eerlijkheid gaat ten slotte boven alles.
De volgende ochtend vroeg arriveerde de politie. In een mum van tijd was de hele tuin omgegraven, maar van de buit was geen spoor te vinden. De politie verontschuldigde zich voor de rommel en vertrok weer met lege handen. Diezelfde dag ontving de oude man nog een brief van zijn zoon.
Lieve Papa, ga je gang en plant nu de tomaten en de bloemetjes maar. Gezien mijn benarde omstandigheden was dit het beste wat ik voor je kon doen.
Liefs, Vinnie.
