Maandag 15 mei 2023
Gebed voor de week
Lieve Heer, leer mij dat wanneer de schaduwen mij lijken te overmeesteren, ik slechts tijdelijk in een tunnel zit. Dat alles goed zal komen. Ze zeggen me dat ik uiteindelijk op de toppen van de bergen zal staan, op de hoogten van verrijzenisglorie. Maar ik wil meer, vader. Ik wil weten dat de schaduwen van deze wereld de schaduwen zijn van bomen aan een laan die naar Uw huis leidt, het huis van mijn vader. Leert U mij alstublieft dat de reden waarom ik steeds weer moet klimmen is, dat uw huis op de heuvel staat en niet in het dal.
Gebed van George Matheson, de blinde Schotse prediker
Toen Hudson Taylor; de bekende zendeling in China, op sterven lag was al zijn kracht uit hem weggevloeid. Hij zei tegen een vriend: “Er is niets meer dat ik kan doen. Alles is me te veel. Ik kan slechts als een klein kind tegen de borst van mijn vader aan liggen en mij koesteren in Zijn liefdevolle aanwezigheid.”
Als het leven ons te zwaar wordt moeten we niet proberen om ons zelf door de jungle van de problemen heen te slaan. God heeft een andere oplossing. Hij geeft je wat je nodig hebt en leidt je naar de stille wateren waar je weer kracht kunt opdoen. Je eigen kracht is je dan niet meer tot steun. Maar als je tegen de schouder van een dierbare vriend aan kunt leunen vind je rust. Dit is wat God voor ons wil. “Kom tot Mij.…allen die vermoeid zijn…Ik geef rust.” Op zulke momenten is Gods boodschap aan ons niet: “Wees sterk en heb goede moed.” God weet dat onze kracht is uitgeput. Hij weet dat onze moed ons in de schoenen is gezonken. Op dat moment is Zijn boodschap aan ons: “Wees stil…want Ik ben uw God!”
Deze week nieuw op de site
Er is een huis met goed gedekte tafels vol voedsel voor het eeuwige leven. Als je moe bent kun je er heerlijk ontspannen en stilte vinden. Die prachtige ramen in de serre kijken uit op de hemel zelf? Is dat geen verhuizing waard?
Lees hier verder
“We zullen God eens wetenschappelijk testen,” zei de ongelovige vriend. “Laten wij eens kijken aan wie die bedelaar daar geld vraagt. Bedelaars weten heel goed bij wie ze de meeste kans maken op een paar muntjes. Als God zo goed is als jij zegt en in jouw hart leeft, zal zo’n bedelaar dat zeker zien…”
Lees meer
Spreuk van de week
Trots opent de deur naar elke andere zonde, want op het moment dat we ons meer zorgen maken over onze reputatie dan over ons karakter, is het einde zoek. Dan staat er geen maat op de dingen die we doen om er voor anderen “goed uit te zien”.
Warren Wiersbe
Ik denk dat onze geestelijke en lichamelijke kracht net als het manna zijn dat God aan het volk gaf in de woestijn. Je krijgt precies wat je nodig hebt voor die ene dag, en niets meer.
Suzanne Dale Ezell
Om over na te denken
Het aardse lijden is voor niemand een pretje en soms zijn we als gelovigen verbaasd als God toestaat dat niet alles in ons leven zo gaat als we graag zouden willen. Terwijl we zo verlangen naar het doen van iets groots voor God zijn we vaak omringd door pijn en zorgen. Maar stel je eens voor dat je nog zou kunnen spreken met al die gelovigen die al bij de Heer zijn gaan wonen. Je zou ongetwijfeld verrast zijn, want ieder heeft zijn eigen verhaal. Je zult dan zien dat niemand zonder pijn en moeite door dit leven is gegaan. Het lijden is een essentieel onderdeel van ieders leven. De een werd vervolgd door familie en vrienden… de ander werd getroffen door pijn en ziekte, bespot en verwaarloosd door de wereld… weer een ander werd beroofd van kinderen… en weer een ander worstelde met al deze problemen.
Maar wat ze naast het lijden ook met elkaar gemeen hebben is, ofschoon het water diep was en de luchten soms donker en beangstigend, dat zij veilig de overkant hebben bereikt. Er is er nu niet één meer die de weg waarop God hem leidde verfoeit. Ze verwijten God helemaal niets. Hun lied is een lied van vreugde en aanbidding. Denk daar eens goed over na. Word je soms verleid om te mokken en te morren over je lot? Zondig niet tegen God, zoals de kinderen van God in de woestijn. Dit is de weg waarlangs God al zijn geliefde kinderen leidt.
Door Robert Murray McCheyne
***
Nadat een voorganger eens uitgebreid over het kwaad van zonde en ongerechtigheid had gesproken, stapte de verontwaardigde ouderling zijn kantoor binnen. “U kunt niet zo uitgebreid over de zonde praten,” begon hij geïrriteerd. “Door er zo de nadruk op te leggen worden onze jongeren in de kerk er juist in geïnteresseerd. Dat moeten we koste wat kost zien te voorkomen, dus alstublieft geen preek meer over de zonde en de ongerechtigheid.”
De voorganger stond op en pakte een klein flesje uit het kastje boven de gootsteen. Er stond met grote letters op het etiket: Vergif. “Rattengif,” zei de voorganger. “Ik denk dat ik wel begrijp wat u wilt dat ik doe. U wilt dat ik het woord vergif van dit etiket afhaal en er zoiets op schrijf als dropwater. Ziet u niet wat er zou gebeuren? Hoe gematigder je het etiket maakt, des te gevaarlijker de situatie wordt.”
Uit: Sermon Illustrations
Uit het archief van Spurgeon
Stel je toch eens voor dat ik een broer had die op gruwelijke wijze vermoord was door de een of andere onverlaat, maar ik mij daar niet aan stoorde en de beste vrienden werd met deze misdadiger. Wat zou je dan van me denken? Ik kan me zo voorstellen dat iedereen in mijn dorp er schande van zou spreken. Als ik me zo zou gedragen zou ik toch zeker medeplichtig zijn en zou ook ik veroordeeld moeten worden. Denk nu eens verder. Wie hebben Christus eigenlijk vermoord? De Romeinen of de Schriftgeleerden? Nee, het gaat verder dan dat. Het was de zonde waardoor Christus moest sterven. Als dat zo is, hoe kunnen wij dan een vriend van de zonde zijn? Het was de zonde die het hart doorboorde van de vleesgeworden God; hoe kunnen wij de zonde in ons leven dan accepteren en er vrijelijk mee omgaan?
Uit de schatkist van het verleden
In 1850 was er eens een arme blinde vrouw in Parijs die zevenentwintig francs in de collectebus voor de zending stopte. “Dat hoeft echt niet,” sprak de dominee. “Zoveel kunt u zich niet veroorloven.”
“Dat kan ik wel,” zei ze gedecideerd en toen de dominee haar vroeg het uit te leggen antwoordde ze: “Zoals u weet ben ik blind en verdien ik mijn brood als mandenvlechter. Ik vroeg laatst aan mijn collega’s hoeveel geld ze per jaar uitgeven voor de olie in hun lampen als het te donker wordt om te werken. Ze antwoordden me: ‘Zevenentwintig frank.’ Ik heb helemaal geen olie nodig, want ik werk altijd in het donker, dus die zevenentwintig franc heb ik mooi uitgespaard en die kan dus naar de zending om het licht te brengen naar de donkere landen in deze wereld.”
Christian Endeavor World
Schepping
Er was eens een blinde schildpad die in een diepe waterput woonde. Een andere schildpad, afkomstig uit de oceaan, tuimelde op zijn tochten door de wereld per ongeluk in dezelfde put. De blinde schildpad vroeg zijn nieuwe kameraad waar hij eigenlijk vandaan kwam.
“Van de oceaan,” was het antwoord.
Toen de blinde schildpad over de oceaan hoorde, zwom hij verward een klein rondje en vroeg toen: “Is het water van de oceaan zo weids als het rondje dat ik net zwom?”
“Veel en veel weidser,” antwoordde de andere schildpad.
Daarop zwom de eerste schildpad naar de andere kant van de put en vroeg toen of de zee zo groot was.
“Nee hoor,” grinnikte de zeeschildpad. “Veel groter dan dat.”
“Dus,” vroeg de blinde schildpad aarzelend, “is de oceaan dan zo groot als deze hele put?”
“Groter,” zei de zeeschildpad weer.
“Hoe groot is de oceaan dan?”
De zeeschildpad antwoordde: “Je kent alleen het water in deze put. Jouw begripsvermogen is daarom erg gelimiteerd. Wat de oceaan betreft, al heb je er vele jaren in rondgezwommen, je zou er nauwelijks wat van ontdekken, noch haar grenzen bereiken, en het is volstrekt onmogelijk om de oceaan met deze put van jou te vergelijken.”
De blinde schildpad antwoordde boos: “Niet waar. Er bestaat geen grotere watermassa dan deze put; je prijst jezelf alleen maar met grootspraak en domme praatjes. Ik heb liever dat je weer weggaat.”
Helaas zijn we als mensen nogal snel bevooroordeeld en denken we alles te weten. Maar als we al zo weinig weten over onze natuurlijke wereld, hoe weinig weten we dan eigenlijk over God, de oneindige Schepper van alle dingen?
Het is voor de mensen die zweren bij de wetenschap onmogelijk om God te ontdekken met behulp van zuiver wetenschappelijke middelen. Bewijst dit dan dat God niet bestaat? Natuurlijk niet. Het bewijst helemaal niets. Het betekent alleen dat ze de verkeerde instrumenten gebruiken om God te ontdekken.
B. Phillips
Dat is grappig
Chariff Haddad is een Libanese christen die God met veel plezier dient als voorganger in een kleine huisgemeente. Als tiener had hij al het gevoel dat God een plan met zijn leven had, maar daar had hij vooralsnog niet veel zin in. Ofschoon hij van God hield, worstelde hij met het idee dat hij zijn eigen idealen niet zou kunnen volgen als hij zich volledig aan God overgaf. Hij wilde graag voetballer worden, of ingenieur en had nog een hele rits andere ideeën die de dienst aan God in de weg zouden staan. Tijdens het douchen na een voetbalwedstrijd dacht hij na over alle redenen waarom hij God zijn ja-woord niet kon geven. Het was gewoon te veel en het zou vooral financieel onmogelijk zijn. Terwijl het warme water over zich lichaam stroomde zei hij vermoeid tegen God: “Het is voor mij onmogelijk, Heer. Ik kan het niet.”
Opeens klonk er een enthousiaste stem uit de douchecabine naast hem waar zijn vriend stond te douchen. Die zei met luide stem: “Wat voor de mens onmogelijk is, is voor God mogelijk.”
De nekharen van Chariff sprongen overeind. Hij wist dat zijn vriend hem onmogelijk gehoord kon hebben. Waar kwam dat opeens vandaan? “Waarom zei je dat opeens?” vroeg hij zijn vriend vanuit de douchecabine.
“Dat weet ik niet,” antwoordde de ander. “Die woorden kwamen opeens in me op en ik moest ze eruit flappen: ‘Wat voor de mens onmogelijk is, is voor God mogelijk.’”
Die dag gaf Chariff zich volledig over aan God; een beslissing waar hij nooit spijt van heeft gehad.
