Maandag 14 november 2022
De ouders van de kleine Jaap geloofden niet in God. Het waren geen slechte mensen, ze hadden het beste met iedereen voor, maar dat gezeur over het geloof kon hen gestolen worden. Maar wat moesten ze met kleine Jaap? Wellicht was het toch een goed idee om hem in elk geval iedere avond het ‘Onze Vader’ te laten bidden waarna mamma hem leerde om te bidden: “En lieve God, zegen pappa, zegen mamma, en maak van mij een goed jongetje.” Zo bad hij iedere avond opnieuw. Maar op zekere avond toen hij mamma een kusje gaf voor het slapen gaan, vroeg hij: “Mamma, bid jij ook?
“Nee, Jaapje, dat doe ik niet.”
“En pappa?” vroeg kleine Jaap, “Die bidt toch zeker wel?”
Moeder schudde haar hoofd. “Nee, Jaapje. Pappa heeft het daar veel te druk voor. Die moet centjes verdienen.”
Kleine Jaap dacht er over na en zei toen: “Maar mamma, God wil toch zeker niet dat een kleine jongen zoals ik alle gebeden voor onze hele familie opzegt. Zou God niet willen dat jullie een beetje meehelpen?”
Het kinderlijk geloof beschaamde de moeder diep en het duurde niet lang voordat het gezin een biddend gezin werd, waar het Woord van God begon te leven.
Het eerste tastbare bewijs dat Saulus echt een kind van God was geworden kunnen we vinden in Handelingen 9:11. Daar staat: “Vraag bij het huis van Judas naar een man die Saulus heet. Hij komt uit Tarsus en hij is aan het bidden.”
De moeite waard deze week:
Jezus zegt telkens weer: “Mijn kind, ik houd je hand vast. Als je door het water gaat, zal ik bij je zijn en het vuur zal je niet verbranden.” Old Humphrey leefde in de 19e eeuw, maar de strijd was ook toen hevig.
Lees er hier meer over.
In de serie ‘Wetenschappers die geloofden’ deze week Blaise Pascal. Hij leefde niet lang, maar zijn leven was meer dan de moeite waard. Hij was een van de grondleggers van onze huidige wereld met haar uitvindingen.
Lees er hier meer over.
Corrie Ten Boom neemt ons mee naar een donkere plaats waar een beklemmende sfeer heerste, middenin de Afrikaanse rimboe. Geschreven naar een van haar preken.
Lees er hier meer over
God ziet mogelijkheden waar wij als mensen alleen nog het duister zien. De dichter Cowper en C.H. Spurgeon leerden dat ook.
Lees er hier meer over.
Spreuk van de week
Wat een man is op zijn knieën voor God, dat is hij en verder niets.
Robert McCheyne
Om over na te denken
Het is de hoogste tijd om wakker te worden
Romeinen 13:11
Een bekende schilder maakte het tot zijn gewoonte om iedere dag heel vroeg op te staan. Dat deed hij niet omdat hij dan meer uren in zijn werkdag kon proppen, maar omdat hij in de stralen van de vroege morgenzon kleurschakeringen ontdekte die hij later op de dag niet meer kon onderscheiden. Hij zei dat de kleuren beter begrepen werden door het licht van de vroege dag, en daarom zat hij gewoonlijk in zijn atelier te wachten tot de zon opkwam en leverde hij zijn beste werk in de morgen.
Zo is het ook met het Woord van God. Als dat tot ons komt als onze gedachten nog niet beklad zijn met de noden van de dag, maar wij het Woord tot ons laten spreken als het beschenen wordt door het prachtige licht van de opkomende zon, zijn de kleurschakeringen in het Woord anders; dieper, feller en geeft het ons inzicht dat onze hele dag kan verlichten.
Zal de Zoon der gerechtigheid, wanneer Hij verschijnt, ons zien wachten, zoals die schilder wachtte; kijkend en verlangend naar het eerste schijnsel van de dag? Als wij zo op de Heer wachten, zal onze kracht vernieuwd worden en vliegen we als arenden omhoog om de zon te begroeten.
Thomas Champness
Uit het archief van Spurgeon
Ze waren heel verbaasd dat Petrus en Johannes zo vol geloof en zonder vrees durfden te spreken. Want Petrus en Johannes waren eenvoudige mensen die niet hadden gestudeerd. En ze herkenden hen, dat ze vroeger bij Jezus hoorden.
Handelingen 4:13
Een christen zou een treffende gelijkenis van Jezus moeten zijn. Mensen hebben over het leven van Christus gelezen, boeken vol met prachtige, welsprekende woorden, maar het beste boek over Christus is zijn levende biografie, uitgeschreven in de daden van zijn volgelingen. Als wij werkelijk zijn wat wij beweren te zijn, zouden wij afbeeldingen van Christus zijn. Wij zouden zulke treffende gelijkenissen van Hem moeten zijn dat de wereld niet zou zeggen: “Die figuur lijkt wel een beetje op Jezus; er zitten wel wat elementen van de Heiland in, maar echt duidelijk is het toch niet te zien.” Integendeel, als de wereld ons ziet zou het eigenlijk zo moeten zijn dat er wordt uitgeroepen: “Asjemenou, die persoon is bij Jezus geweest; dat is duidelijk. Jezus zelf heeft hem onderwezen; hij lijkt op hem.” Het is Gods doel dat God in ons doen en laten voor iedereen zichtbaar is.
Uit de schatkist van het verleden
In de dagen van de Engelse koningin Victoria werd eens een man ter dood veroordeeld voor een misdrijf. De man had oprecht berouw maar de rechters waren onverbiddelijk. De wet moest worden nageleefd. Eigen schuld, dikke bult. Ten einde raad richtte de man zich tot de koningin, die zijn zaak aandachtig bestudeerde en hem, een dag voor de executie, genade verleende. Toen de cipier zijn cel binnenkwam en hem het goede nieuws vertelde schreeuwde de man het uit: “Hoera, Hoera, Hoera voor koningin Victoria. Haar zal ik met mijn hele hart dienen.”
Een grotere dan koningin Victoria biedt ons ook gratie. Heb jij ook geroepen: “Hoera! Hoera! Hoera voor de Heer van de hemel. Hem zal ik met mijn hele hart dienen.”?
Maar U bent een God die vergeeft. U bent liefdevol en geduldig. U heeft hen niet verlaten.
Nehemia 9:17
Dat is grappig
Een klein jochie hielp moeder met het huishouden en nadat hij buiten op de veranda wat blaadjes had weggeveegd vergat hij de bezem weer mee naar binnen te nemen. Later merkte moeder dat de bezem weg was. Ze vroeg haar zoontje naar de bezem.
“Die staat op de veranda, mamma.”
“Goed, ga die dan maar halen.”
Het gezichtje van het knulletje betrok en zijn lipje begon te trillen. “Maar het is nu donker, mamma. Ik ben bang in het donker. Ik wil liever niet naar buiten. Kan ik het morgen niet doen?”
Zijn moeder glimlachte en zei: “De Heer is daar ook buiten, dus wees niet bang en ga nu die bezem halen.”
De kleine jongen ging schoorvoetend naar de achterdeur, deed die op een kiertje open en riep toen luid: “Heer, kunt U me alstublieft de bezem even aanreiken?”
