Naar de hemel en terug

 Door Brooke Obie -Guidepost Magazine

Artsen begrijpen niet hoe het mogelijk is dat Darryl Perry weer tot leven kwam. Maar Perry zelf weet dat God een wonder volbracht.

Op donderdag 15 maart 2007 stierf Darryl Perry.

De voormalige financieel adviseur van de Universiteit van Florida en zijn vrouw Nicky, waren die dag rond middernacht gaan slapen. Perry, de vader van drie kinderen, was doorgaans een druk bezet man, maar ondanks zijn volle kalender ruimde hij altijd veel tijd in voor zijn relatie met God. Zo nam hij geregeld vroeg in de ochtend tijd om, voordat iedereen opstond, te bidden en de Bijbel te lezen. Op een van deze ochtenden, zes maanden voordat hij stierf, had God een schokkende boodschap voor hem. Terwijl hij alleen in zijn studeerkamer zat te bidden voelde hij een hand op zijn schouder en zei een stem tegen hem: “Zoon, je zult voor mij moeten sterven.”

Dat was geen alledaagse boodschap en geschokt keek Perry op om te zien of er misschien iemand de kamer was binnen geslopen. Maar zoals hij zelf zou zeggen: “Er was niemand te zien.” Toch voelde hij een liefdevolle, kalmerende aanwezigheid en hij geloofde dat God bij hem stond.

Maar wat doe je met zo’n boodschap? Perry zette het hele voorval uit zijn hoofd en sprak er verder met niemand over.

Alles leek goed te gaan met Perry, zijn vrouw en hun drie kinderen. Ze waren gelukkig. Het leven was goed, en hij begon de boodschap die hij die ochtend ontvangen had naar de achtergrond te duwen. Hij had het zich waarschijnlijk ingebeeld.

Maar toen, de woensdag voor zijn dood, hoorde Perry dezelfde stem weer. Kalm, warm, maar heel overtuigend. Hij had net zijn twee jongste kinderen afgezet op school.

“De tijd is gekomen,” sprak de stem weer. “Je zult sterven.” En deze keer kon hij het voorval niet langer wegduwen en zat hij in zijn truck voor de school van zijn kinderen 30 minuten te huilen. Hij voelde zich niet klaar om te sterven en wilde zijn familie niet verlaten.

De dagen daarna gebeurde er echter nog niets en weer begon Perry zich af te vragen wat er nu eigenlijk aan de hand was. Misschien had hij het zich toch verbeeld. Tot op een week later, toen hij wakker werd en geen adem meer kon krijgen. Uiteindelijk stond zijn hart stil.

Hij vertelde wat hij meemaakte: “Mijn geest hing boven in de lucht en ik keek neer op mijn vrouw die me met mond-op-mond beademing probeerde weer tot leven te brengen. Ik kon echt alles goed zien.”

“Er was geen tunnel, of een reis vanuit mijn slaapkamer naar de hemel,” aldus Perry. “Ik kan me daar niets van herinneren. Maar wat ik wel weet is dat ik in de hemel was. Het was er ongelooflijk helder, aangenaam warm en ik zag er prachtige kleurenpatronen die ik nog nooit eerder gezien had. Toen bemerkte ik dat ik niet alleen was. Er was een engel bij me, die zei dat zijn naam Gabriel was. Hij was enorm groot en stevig gebouwd en torende hoog boven me uit.” Perry vertelde verder dat er geen woord werd gesproken maar dat deze Gabriel hem op de een of andere manier meenam en met hem door de hemel vloog om verschillende geliefden te zien die al eerder waren gestorven.

“Ik zag mijn oom, mijn grootvader en de grootmoeder van mijn vrouw,” herinnert Perry zich. “En het was er zo troostrijk. En toen zag ik een helder licht. Het was een persoon, maar ik kon hem niet goed onderscheiden vanwege de gloed die van deze persoon afstraalde. Ik voelde een overweldigende aanwezigheid van liefde en vrede.”

Op dat zelfde moment, in onze dimensie, lag Perry’s lichaam op de intensive care en was hij aangesloten op een beademingsmachine. Er was eigenlijk geen hoop dat het nog goed zou komen. De neuroloog vertelde zijn vrouw dat de hersenactiviteit die de EEG-machine nog registreerde epileptische aanvallen waren, en dat waren volgens de arts tekenen van stervende hersencellen. Normaal treedt er in zo’n geval al na enige minuten blijvende hersenbeschadiging op en tenslotte houden de hersenen er zonder zuurstof na zo’n 4-6 minuten mee op. Maar de doctoren bleven het proberen en na zo’n 7 minuten slaagden ze er in om Perry’s hartslag weer op gang te brengen.

Hij werd daarop overgebracht naar Orlando Regional Medical Center waar hij in een zuurstofkamer werd geplaatst om meer hersenschade te voorkomen. Zijn vrouw bad voor een wonder, maar de artsen waren niet positief. Dit kon nooit meer goed komen.

Ondertussen ervoer Perry slechts rust en diepe vrede. “In de aanwezigheid van God,” aldus Perry, “is er geen angst, geen zorg en geen woede. Ik voelde alleen een diepe vrede.” Tenslotte voelde Perry dat God tot hem sprak en tegen hem zei: “Mijn volk is mijn macht vergeten. Ik wil dat je teruggaat en mensen deze boodschap geeft.” Perry kon niet geloven wat hij hoorde. Hij wilde niet teruggaan. Waar hij was, was het te mooi en te fijn om nog terug te willen.

Maar toen trok God de sluier weg die tussen de geestenwereld en onze dimensie hangt en zag Perry zijn familie. Toen hij zijn vrouw en kinderen zag besloot hij gehoor te geven aan wat God hem opdroeg en wilde hij terugkeren.

Maar terwijl alles zich in de hemel heel snel leek af te spelen, duurde het in onze wereld dagenlang voordat er iets gebeurde. Perry lag al die tijd stil in zijn bed zonder zich te bewegen en maakte geen enkel geluid. Maar toen, na 11 dagen in coma te hebben gelegen, beval de dokter hem zijn ogen open te doen, iets wat wonderbaarlijk genoeg gebeurde.

“Doe je ogen open,” en het gebeurde.

Terwijl de doctoren er van overtuigd waren dat Perry nooit meer normaal zou kunnen functioneren bleek dat Perry toch goed kon functioneren, ook al was zijn spraakvermogen wat aangetast.

Zijn artsen hebben geen verklaring voor zijn herstel, en gaven hem daarom de bijnaam “de wonderman.” Voor Perry zelf is zijn terugkeer naar de aarde echter niet zo’n mysterie.

Gods woord dat tot hem kwam tijdens zijn hemelse bezoek staat nu op zijn hart gegraveerd. “Mijn volk is mijn macht vergeten.”

Op de vraag waarom hij denkt dat God hem teruggestuurd heeft zegt hij eenvoudig: “God gaf me een boodschap. Ik wil iedereen vertellen dat God leeft en wil dat wij naar Hem luisteren. De doctoren zeiden dat ik in het gunstigste geval nooit meer zou kunnen praten, en ik mijn familie niet meer zou herkennen. Maar nu, 10 jaar na deze prognose heb ik inmiddels wel bewezen dat die uitspraak helemaal fout was. Niets anders dan Gods kracht heeft dit alles tot stand gebracht.”

Perry is misschien niet meer zo gezond als een vis. Na zijn hartafwijking werd de diagnose gesteld van cerebrale hypoxie, een chronische hersenziekte veroorzaakt door het verlies van zuurstof aan zijn hersenen. Maar Perry zit er niet mee. “Ik heb het feit geaccepteerd dat ik nu altijd onder de schijnwerpers sta: mensen kijken naar mij,” zegt hij, “en willen altijd weten wat er met me gebeurd is. Het is niet altijd even makkelijk, maar ik weet nu dat God een speciaal plan heeft voor mijn leven en dat plan wil ik vervullen.”

Perry is nu, ondanks het feit dat hij niet meer zo goed kan spreken als weleer en een vreemde tongval heeft, een motiverende spreker en hij geeft lezingen over leven na de dood. Ondanks zijn spraakgebrek is zijn boodschap helder en sterk.

“Ik ben geen opgever, ik zal nooit stoppen,” zegt hij. “Zolang God me de adem geeft, ga ik voor Hem op pad en geef ik de mensen de boodschap dat wij God niet mogen vergeten.”

Laat een bericht achter:

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees de nieuwe Oppepper

Thuis of op je werk, een Oppepper maakt je sterk

Klik hier