Leven na de hemel

Mijn ontmoetingen met de hemel
Een korte beschrijving van het boek “Life after Heaven,” geschreven door Steven Musick die twee hemelse ontmoetingen meemaakte.

Door Mark Ellis

Steven Musick is niet direct een man die past in het plaatje van mensen die bijna-doodervaringen hebben gehad. Hij is een normale man, niet zweverig en als een vertrouwd financieel adviseur en oprichter van Destiny Capital beheert hij meer dan $ 325 miljoen voor zijn klanten. Maar hij heeft wel twee keer een ervaring gehad met de hemel, iets dat hem volledig veranderd heeft.

Hij zegt daarover: “Ik zie het nu als mijn roeping om mensen te vertellen dat het koninkrijk van God niet zomaar een mooie gedachte is, maar een realiteit die veel dichter bij ons staat dan we denken, waar we allemaal eens mee te maken krijgen. Hij heeft er een boek over geschreven met de titel Life After Heaven. (Leven na de hemel)

Achtergrond
Musick werd geboren in Denver in de Verenigde Staten en ging met zijn ouders naar een kerk waar hij Jezus als zijn redder aannam toen hij zeven jaar was. “Als kind begreep ik natuurlijk niet veel van de diepere betekenis van mijn overgave,” schrijft hij in zijn boek. “Maar ik vond het fijn en hield er van om naar de kerk te gaan.”

Na zijn eerste jaar op de universiteit kwam hij zonder geld te zitten en schreef hij zich daarom in voor het studiebeurs-op-zee-programma van de marine. Hij vond het een slimme zet om de overheid te laten betalen voor zijn opleiding, terwijl hij diende.

Musick werd echter geveld door de Mexicaanse griep die hem maandenlang bleef achtervolgen en uiteindelijk besloot hij zich op te geven voor een vaccinatie met een nieuw geneesmiddel tegen de griep die nog niet voldoende was uitgetest.

Musick schrijft: “Ik had een infuus in mijn arm en een marineverpleegster kwam binnen met een injectiespuit vol met wat zij dachten dat een goed tegengif was voor mijn ziekte. Het bleek echter dat ik allergisch was voor het tegengif en in plaats van een geneesmiddel werd er een dodelijke dosis bij me ingespoten. Mijn rechterarm werd vreselijk heet tot aan mijn oksel. Toen verloor ik mijn bewustzijn.” 

Eerste ervaring
De volgende vijf weken lag Musick in coma op de intensive care. Gedurende die tijd had hij zijn eerste ontmoeting in de hemel.

Net als bij anderen die bijna-doodervaringen hebben gehad, schrijft hij over een lichtende, witte tunnel waar hij gewichtloos doorheen vloog met ongelooflijke snelheid. Toen hij daar uit kwam landde hij op een prachtige glooiende groene weide.

“Aan mijn rechterkant zag ik een groot tarweveld,” aldus Musick. “Er stond een gigantische eik voor me en waar ik maar keek zag ik zacht glooiende heuvels en bossen. Je kunt je gewoon niet voorstellen hoe levendig en schoon het daar was. Er is echt niets op aarde dat je er mee kunt vergelijken, maar het is tegelijkertijd een echte plaats, met zwaartekracht en dat soort dingen.

In het boek beschrijft hij het visioen zelf als de beste, meest geavanceerde televisie en dan nog vele malen beter. Overal was een alles doordringende, geheiligde en ontroerende muziek die op de een of andere manier deel uitmaakte van het weefsel van deze verrukkelijke plaats.

Musick schrijft: “Het grote verschil met ons aardse leven is de pure vreugde die er heerste en die over me heen kwam, niet als de eb en vloed op aarde, maar een vreugde die er altijd was.” Gods vrede was overweldigend en hij had het gevoel dat hij bij zijn ware thuis was aangekomen, een plek die veel echter was dan onze aardse wereld.

Ontmoeting met Jezus
Hij schrijft dat er iemand was die zei: ‘Welkom … loop met mij mee’.

Toen hij zich omdraaide wist hij dat hij in de aanwezigheid van Jezus zelf stond. Hij beschrijft Jezus als ongeveer 35 jaar oud, met bruin haar op schouderlengte en het gespierde lichaam van een handarbeider. Jezus droeg een wit gewaad, met eenvoudige bruine sandalen aan zijn voeten.

 

 

“Jezus was krachtig, sterk en overweldigend, maar tegelijkertijd ook zacht, teder en zachtmoedig en er straalde zoveel rust van Hem af,” aldus Musick in zijn boek. Met al zijn kracht was hij ook zacht, stralend, gloeiend. “Er ligt een zeker licht op zijn gelaat,” merkt Musick op in het boek.

Daarna beschrijft hij zijn ontmoeting met Jezus, die met hem zijn aardse leven besprak en hem hielp om een aantal diepe geestelijke wonden die hij op aarde had opgelopen in een hemels perspectief te zien. “Zijn woorden waren als olie of zalf, en brachten genezing op plaatsen waar ik verwond en gebroken was.” Zelfs een episode met een meisje op de middelbare school dat hem veel verdriet had bezorgd en een bron van bittere gevoelens was geweest, werd hem uitgelegd.

Net zoals bij vele anderen, die een soortgelijke ervaring hadden, wilde ook Musick die geheiligde plaats niet verlaten, maar Jezus zei hem dat hij niet kon blijven. Direct na deze woorden bevond hij zich andermaal in de witte tunnel en slechts een ogenblik later opende hij zijn ogen en was hij terug in het ziekenhuis.

Na zijn ervaring
Zijn lichaam was danig verzwakt door de Mexicaanse griep en zijn allergische reactie en toen hij het ziekenhuis verliet had hij vele kilo’s aan gewicht verloren en twee-derde van zijn longcapaciteit was onherstelbaar beschadigd. Hij moest opnieuw leren lopen en was niet langer geschikt voor het leger.

Tot op dit moment had hij nog nooit zelf de Bijbel bestudeerd, maar na deze ervaring realiseerde hij zich maar al te goed dat hij meer te weten moest komen over de persoon van Jezus en God. Dus stortte hij zich op de Bijbel en voor het eerst in zijn leven begon hij echt te groeien in zijn geloof.

Toch duurde het nog 10 jaar voordat hij zijn vrouw over zijn ervaring in de hemel vertelde.

Tweede ervaring
In 1984 gingen Musick en zijn vrouw naar een kerk waar voor wonderen gebeden werd. Verrassend genoeg dacht Musick er nooit aan om gebed te vragen voor zijn longaandoening, die zijn arts als permanent beschouwde. In plaats daarvan ging zijn gezondheidssituatie hard achteruit en vertelde de arts dat hij moest wennen aan een steeds roterende cocktail van medicijnen zoals prednison, hydrochloorthiazide en ander spul om zo te proberen zijn longen te laten functioneren, en dat terwijl zijn hart tegen die tijd met 50 procent was vergroot.

Dat kon niet goed gaan en op een zondag in juni 1986 voelde Musick zich ziek worden. De volgende dag had hij vocht in zijn longen en kon hij amper uit bed komen om zich aan te kleden. Hij vertelde zijn vrouw dat hij die avond naar de gebedsdienst van de kerk wilde gaan.

“Maak je een grapje?” antwoordde zijn vrouw gealarmeerd. ‘Je zou naar het ziekenhuis moeten gaan.’

Maar Musick was er van overtuigd dat hij die avond bij de dienst moest zijn. “Het was een krachtige avond,” aldus Musick, maar toen de predikant aan het einde van de dienst iedereen die gebed nodig had naar voren riep stond Musick niet op.

De predikant had echter sterk het gevoel dat er iemand in de kerk zat die wel degelijk gebed nodig had, maar niet naar voren was gekomen. “Iemand met een longaandoening,” zei de dominee met overtuiging en dat terwijl Musick niemand in de kerk over zijn ziekte had verteld.

Musick beschrijft hoe hij toen toch opstond en langzaam naar voren ging. De predikant zag hem komen en legde daarop voorzichtig zijn hand op Musicks borst. Deze voelde een schok van elektriciteit door zijn lichaam schieten waarbij hij op de vloer viel en 20 minuten niet bij kennis was. Hij werd opnieuw getransporteerd naar het hemelse oord waar hij na een heerlijk moment van vrede en rust opnieuw werd teruggestuurd naar ons huidige bestaan. Alleen was hij deze keer volledig en wonderbaarlijk genezen.

Tot slot
Vanzelfsprekend veranderde zijn leven na dit tweede bezoek ingrijpend en begon hij iedereen te vertellen over het wonder dat God in zijn leven had bewerkstelligd.

“Het belangrijkste,” aldus Musick in zijn boek, “is dat ik nu echt met mijn kinderen kan spelen en een volwaardige, romantische partner voor mijn vrouw kan zijn. Dat is wat mij betreft een puur geschenk. Ik was bereid te ​​leven als een gehandicapt mens, maar God had een ander plan.”

“Wat mijn relatie met God betreft, die is nu heel oprecht en intens. Gebed is niet langer het opdreunen van mijn noden, maar een echt gesprek met mijn Vader, een dialoog. Ik ben maar een heel normale jongen en ik denk echt dat het wonder van Gods liefde en aanwezigheid bestemd is voor ieder mens. En mijn boodschap? God is dichterbij dan je denkt en ook het Koninkrijk der Hemelen is veel dichterbij dan we denken. “

Laat een bericht achter:

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees de nieuwe Oppepper

Thuis of op je werk, een Oppepper maakt je sterk

Klik hier