Een hemelse race
Meer hemelse overdenkingen (Door Virginia B.Berg)
Sinds 1906 wordt er om het andere jaar een bootrace gehouden van Los Angeles naar Hawaii; de Transpac Race. Er is een traditie verbonden aan de Transpac Race. Om het even op welk tijdstip je klaar bent met de race, zelfs al is dat om twee uur ’s nachts, zodra je de Ala Moana Marina in Oahu binnen vaart staat er iemand klaar die de naam van de boot afroept en de naam van elk afzonderlijk bemanningslid dat de reis heeft meegemaakt. Er staat een enorme luidspreker die met het volume voluit boven het geluid van de wind uit buldert. Ieder afzonderlijk persoon wordt welkom geheten na zijn lange reis. Ik zal je de details van het verhaal besparen. Maar toen wij in de buurt van de haven kwamen was het een paar uur voor zonsopgang. Zestien dagen eerder waren we vanuit Los Angeles vertrokken in ons bootje, terwijl we hoegenaamd niets afwisten van navigatie. Maar we hadden het gehaald.
Plotseling werd de stilte doorbroken door een bulderende stem die de namen van onze armzalige bemanning omriep alsof hij staatshoofden introduceerde. Hij riep al onze namen één voor één af met duidelijke trots in zijn stem, en het werd een heel emotioneel moment voor ons aan boord.
Toen mijn naam werd omgeroepen sprak de omroeper niet over de weinige navigatiekunsten die ik meester was of de zigzagkoers die ik gevaren was om aan te komen. Hij vertelde niet aan iedereen die het maar wilde horen dat ik niet eens wist waar het noorden was, hij repte niet over enige andere blunder die ik gemaakt had.
Maar in plaats daarvan heette hij mij welkom na mijn barre avontuur op de manier waarop een trotse vader dat zou doen. Toen hij klaar was hield hij even stil en toen waren zijn laatste woorden met oprecht stemgeluid, gericht aan de gehele bemanning: “Waarde vrienden, het is een lange tocht geweest. Welkom thuis.”
Ik heb altijd gedacht dat we in de hemel een soortgelijke ervaring zullen krijgen. Nadat we allemaal over de finishlijn van onze levens zijn gekomen, stel ik het me zo voor als in de jachthaven van Hawaii toen onze namen een voor een werden afgeroepen. Aan het einde zal een liefdevolle trotse God wellicht zeggen: “Vrienden, het is een lange reis geweest. Welkom thuis.”
–Bob Goff
De eeuwigheid?
Misschien vraag je je af waarom je je daar nu mee bezig moet houden. Het gaat toch zeker om vandaag? Dat wel. Maar de Eeuwigheid is uitermate belangrijk, want we zijn eeuwige wezens en leven maar heel even op deze aarde, waar we rekening moeten houden met de klok, en gaan dan de eeuwigheid binnen.
Het is niet te verwonderen dat het meeste wat Jezus te zeggen had over het leven op aarde, te maken had met de eeuwigheid. Net als wij waren die boeren en vissers en huisvrouwen die aan het meer van Galilea naar Hem luisterden, volledig gericht op het heden; ze wilden direct gerechtigheid op aarde, genezing van hun aardse ziekten en wereldse vrijheid. Maar om hen te helpen hun huidige staat te begrijpen, bleef Jezus hen verwijzen naar de toekomst.
“Gezegend zijn jullie,” zei Jezus, “als jullie nu allerlei kwaad te verduren hebben, want dan zullen jullie levens in Mijn koninkrijk prachtig zijn en nooit ten einde raken. Jullie kunnen nu al jubelen van vreugde, want in de hemel ligt een geweldige beloning voor jullie klaar.”
Kun je je nog herinneren hoe het was toen jij je door je school of je studie moest worstelen en verlangend uitkeek naar je diploma? Je sleepte je door de lessen heen, je moest hard blokken om je huiswerk af te krijgen en bleef ‘s avonds laat op om de examenstof erin te stampen. Maar af en toe droomde je even van een beeld dat je met hoop vervulde. Je zag jezelf al op het podium staan met je diploma in je hand en een grote grijns op je gezicht voor de foto’s die gemaakt werden. Al het werk achter de rug en nu was het tijd om te gaan oogsten.
Als je een volgeling van Christus bent is de hemel een beeld van je toekomstige beloning. Dat geeft je de visie dat je ergens voor bezig bent. Het is een realiteit voor je; net zo echt als de dagelijkse strijd waar je in verwikkeld bent nu is. De Hemel is iets waar je naar uit kunt kijken met iedere vezel van je wezen, want al het werk zal dan achter je liggen en de beloning ligt dan voor je klaar.
-Rick McKinley
Het is maar tijdelijk
Zelfs in de ergste situaties waar we zelf geen raad mee weten, weet God hoeveel onze harten kunnen verdragen. Ik houd me vast aan het geloof dat ons leven hier maar tijdelijk is, terwijl we worden voorbereid op de eeuwigheid. Of onze levens hier nu goed zijn of slecht, de belofte van de hemel staat vast. In moeilijke tijden heb ik altijd de hoop dat God me de kracht zal geven om de uitdagingen en de smart te verdragen en dat betere dagen ons te wachten staan; als het niet op deze aarde is, dan zeker wel in de hemel.
-Nick Vujicic
Hemelse burgers
Ik geloof dat ik weleens verteld heb over de tijd dat ik geen staatsburger van Amerika meer was, omdat ik getrouwd was met een Zweed die in Zweden geboren was, en die geen staatsburgerschap had in Amerika. Ik was natuurlijk gewoon Amerikaanse, maar door mijn huwelijk was ik dat opeens niet meer. Het was in de oorlogstijd zo: als je met iemand trouwde die ergens anders vandaan kwam was je automatisch zelf ook allochtoon! En dat terwijl mijn familie in dit land geboren was, van mijn overgrootouders af aan. En toch was ik door mijn huwelijk allochtoon geworden en moest ik me iedere maand melden en me verantwoorden omdat ik ‘een allochtoon’ was!De tijd ontbreekt me om op alle details in te gaan maar het was hoogst gênant. Het duurde een hele tijd voordat ik dat staatsburgerschap had. Toen werd dit vers zo’n troost voor me. Mijn staatsburgerschap is in de hemel.
“Wij zijn echter, al wonen wij hier op deze aarde, burgers van een stad in de hemel.” -Filippenzen 3:20.
Burgers, niet van deze aarde, maar van het hemelse rijk. Dit realiseerde ik me recentelijk ook weer heel goed toen ik in de nacht naar een radioprogramma luisterde. Het ging over een van de vele en voortdurende crises situaties in de wereld; ik geloof dat het toen om Afrika ging. Ik wilde goed geïnformeerd zijn; ik probeerde volledig op de hoogte te blijven over die situatie in Afrika maar besefte die avond niet dat dit geestelijk gezien een enorm slecht effect op me had. Ik raakte verstrikt in de zaken van deze wereld, en begon me verschrikkelijk veel zorgen te maken. Het was helemaal niet verkeerd dat ik naar de radio luisterde.
Het is goed om het nieuws bij te houden en om goed op de hoogte te zijn, zodat ik op intelligente wijze met andere mensen kan converseren. Maar ik vergat God er bij te betrekken en raakte verdiept in allerlei soorten vuiligheid waar deze wereld mee bezig is. Ik piekerde er over, zodat ik me bijna verbitterd en gefrustreerd voelde vanwege de toestand waarin de wereld verkeert; het beïnvloedde mijn geestelijk leven. Op deze avond was mijn ziel volkomen in de war. En dan is het zo goed om je te realiseren dat wij geen staatsburgers van deze wereld zijn, maar van het hemelse land.
Al die problemen en al die moeilijkheden zijn de moeilijkheden van deze wereld, niet van de hemelse. En alhoewel wij een grote verantwoordelijkheid hebben ten opzichte van Gods werk, Zijn kinderen op deze aarde en Zijn schepping, is het uiterst onverstandig om te vergeten bij welk land we eigenlijk behoren en wie onze koning is.
Ik wil best een goede burger zijn maar laten we er allereerst aan denken dat ons burgerschap in de Hemel is.
Virginia Brandt
***
“Ik heb goed gestreden, ik heb de wedloop volbracht, ik heb mijn geloof behouden.” Paulus ziet zijn leven als een wedloop: “Ik heb mijn traject gelopen.” In de verte ligt het doel, de jury staat klaar om de deelnemer met de beste resultaten de kroon op te zetten. Langs de lijn staan de getuigen, die de wedloop gadeslaan en hun favoriete deelnemers aanvuren. Toen Paulus dit schreef had hij de wedloop bijna tot het einde gelopen. De finishlijn was al zichtbaar en hij zag de kroon schitteren, klaar om op zijn hoofd gezet te worden.
Een hardloper strijdt. Die spant al zijn spieren en geeft alles om de wedloop tot een goed einde te brengen. Zo ook Paulus. We moeten altijd ons best doen als we willen winnen in de wedloop van het leven.
***
“Angst, ziekte, lijden of gevaar, het tijdelijk opofferen van het gemak en de hulpbronnen van dit leven, doen ons misschien even stoppen en laten de geest twijfelen en de ziel onderuit gaan, maar laat dit slechts voor een ogenblikje zijn. Dit betekent helemaal niets vergeleken met de heerlijkheid die ons geopenbaard zal worden in de hemel. Een offer? Nee, Ik heb nooit een offer gebracht.”
