Over DNA en informatie
We leven in een wereld waarin de hoeveelheid informatie die dagelijks op ons wordt afgevuurd, wel haast lijkt te exploderen. Wij kunnen het nauwelijks nog bijbenen en worden voortdurend geconfronteerd met een digitale vooruitgang die ons leven sneller, makkelijker en vooral comfortabeler moet maken. Er komen jaarlijks zo’n 600.000 tot 1.000.000 boeken bij waarvan er gemiddeld, per boek, zo’n 250 van worden verkocht. Zoveel kennis; zoveel te leren, te lezen en te doen, maar al die informatie, of die nu goed of slecht is, komt niet zomaar vanzelf tot stand.
Iemand heeft die bedacht, opgeschreven en verwerkt in een uitvinding of een boek.
Daar is iedereen het wel over eens, maar dan gebeurt er iets vreemds. Als wij het hebben over de ingewikkeldheid van het leven op aarde en in het universum gaan we er gemakshalve toch maar van uit dat alles zomaar, zonder plan of gedachte tot stand is gekomen. Eens, lang geleden, deden de juiste condities zich voor en eens zullen we alles logisch kunnen verklaren. Maar zo logisch is dat niet.
Waarom wordt ons toch voortdurend voorgehouden dat God echt niets met de schepping te maken heeft?
Met de wetenschap is in principe niets mis. De grondleggers van de hedendaagse wetenschap waren zelfs voor het merendeel Christenen. Maar Paulus sloeg de spijker op zijn kop toen hij schreef: “Het bericht dat Christus voor ons aan het kruis gestorven is, klinkt de mensen die verloren gaan als onzin in de oren. Maar voor ons die gered worden, is het de kracht van God.” *
Informatie komt ergens vandaan.
De ingewikkelde genetische code
Zo is het ook met de menselijke genetische code. Eigenlijk is dat een speciaal opgestelde code of taal, een taal die zo ingewikkeld is dat we die maar nauwelijks kunnen begrijpen. Iedere afzonderlijke cel in ons menselijk lichaam (En daar heb je er vele miljoenen van) bevat de volledige instructie hoe een nieuw menselijk wezen gebouwd moet worden. Maar waar komt die informatie dan toch vandaan?
Als je niet in een schepper gelooft, maar vasthoudt aan het idee dat God er bijvoorbeeld niet is en er dus ook niets mee te maken heeft gehad, zul je moeten toegeven dat niemand die code geschreven of bedacht heeft. Die is zomaar door een grote reeks toevalligheden tot stand gekomen. Er zit geen idee achter, en er is geen plan.
Maar dit gaat tegen de principes in die de wetenschap zelf hanteert met betrekking tot de informatietheorie. De Duitse informatiewetenschapper, Professor Werner Gitt zegt daarover dat het niet mogelijk is dat een code, een taal of informatie zonder een bron van intelligentie kan ontstaan.
DNA
De mogelijkheid van het menselijk DNA om informatie op te slaan is op zijn zachtst gezegd opzienbarend. Professor Gitt, toen hij sprak op een congres, vergeleek dit vermogen met de meest geavanceerde opslagsystemen die door ons als mens in elkaar zijn gezet. Hij vertelde dat de totaalsom van alle kennis die is opgeslagen in alle bibliotheken samen op de wereld geschat wordt op 1018 bits *Mochten we deze hoeveelheid informatie in computerchips willen opslaan zouden wij een berg computerchips moeten hebben die van hier tot de maan reikt. Maar in ons eigen DNA kan diezelfde hoeveel informatie op een speldenknop worden geplaatst.
De moleculaire bioloog Michael Denton heeft iets soortgelijks te vertellen: De capaciteit van het DNA om informatie op te slaan is vele malen groter dan enig opslagsysteem dat ons bekend is. Alle informatie om het ontwerp te beschrijven van ieder levend wezen dat ooit op aarde heeft rondgelopen, een getal dat volgens wetenschapper G.G. Simpson groter is dan een miljard neemt bij DNA niet meer ruimte in dan een klein deel van een theelepeltje.**
Maar laten wij ons beperken tot ons menselijke DNA. Als wij de code met de instructies in een enkele menselijke cel zouden afdrukken, zouden wij een bibliotheek nodig hebben met 250.000 boeken, elk 230 pagina’s dik. Ga zoiets maar eens lezen.
En dat is dus allemaal toevallig tot stand gekomen?
Maar hoe komt die informatie in de cel?
Volgelingen van Darwin beweren echter dat hun theorie goed kan verklaren hoe genetische informatie spontaan tot stand is gekomen en gedurende de lange weg van de evolutie een steeds gecompliceerdere ontwikkeling heeft doorgemaakt.
Maar de Joodse wetenschapper Dr.Lee Spencer, zelf toch geen volgeling van het scheppingsverhaal, kan zich niet met deze gedachte verenigen. In zijn boek, “Not By Chance,” schrijft hij: Iedere theorie die probeert te verklaren hoe planten en dieren vanuit een enkele cel zijn geëvolueerd tot de ingewikkelde organismes die ze nu zijn, moet allereerst uitleggen hoe al die informatie eigenlijk in het genoom*** terecht is gekomen, want alle levende organismes zitten tjokvol informatie.
Volgens de evolutietheorie is alle informatie voor het leven door evolutie stap voor stap opgebouwd. Maar waar die informatie vandaan komt en hoe die in het genoom terecht is gekomen is een vraag die niemand kan beantwoorden.
Spetner stelt verder: “De voortdurend groter wordende complexiteit in het genoom vraagt dus ook om een voortdurende toevoeging van nieuwe informatie, maar er is geen enkel mechanisme bekend dat een dergelijke nieuwe stroom van informatie bewerkstelligt.”
De evolutietheorie verklaart het ontstaan van de genetische informatie niet, noch verklaart zij hoe het mogelijk is dat nieuwe informatie wordt toegevoegd waardoor steeds complexere levensvormen zich ontwikkelen.
Spetner houdt vol dat ofschoon mutaties inderdaad mogelijk zijn, mutaties nooit tot nieuwe genetische informatie kunnen leiden. Zo is het bekend dat er veranderingen kunnen optreden die een positieve uitwerking hebben op een organisme. Zo zijn er insecten op winderige eilanden die door de jaren heen hun vleugels verloren zijn. Maar in dit geval gaat het dus om het verlies van informatie, niet om het ontwikkelen van nieuwe informatie. Een volgende generatie van deze insecten zal niet in staat zijn om op een gegeven moment weer vleugels te krijgen. Die genetische informatie is bij deze insecten verdwenen en voor altijd verloren.
Schepping:
De informatietheorie leert ons dus dat er achter iedere vorm van informatie een intellect schuilt. Als wij een digitale boodschap ontvangen zullen wij er geen moment aan twijfelen dat iemand die boodschap heeft opgesteld en die naar ons heeft toegestuurd. Toch wordt het geloof in een Ontwerper (Schepper) van deze wereld door een groot deel van de wetenschap verworpen als absurd, belachelijk en ongezond.
Je kunt nauwelijks nog een boek open slaan of de evolutieleer staart je in het gezicht. Bewezen is de leer echter nooit, en wordt daarom nog altijd een ’theorie’ genoemd.
Uiteindelijk zal een idee, een leer of een doctrine de mens niet veranderen of overtuigen. Een persoonlijke ontmoeting met Jezus doet dat echter wel. Een wereld van ongeloof kan de wereld van het geloof niet begrijpen. Daarom zei Jezus dat een mens wedergeboren moet worden om het Koninkrijk van God binnen te gaan.
Alles staat of valt met een persoonlijke geloofsbeleving. God sprak in het Oude Testament en zei: Als mijn volk zich vernedert en bidt, Mij weer zoekt en breekt met zijn zondige praktijken, dan zal Ik vanuit de hemel luisteren, zijn zonden vergeven en het land weer gezond maken. Ik zal aandachtig luisteren naar elk gebed dat wordt uitgesproken…” (1 Kronieken 7:14-15a)
