Het teken aan de muur
In een wereld waar het geloof in de ‘onzichtbare’ God vaak spottend wordt benaderd en er voortdurend zogenaamde bewijzen op de Christen worden afgevuurd om de onwaarheden in de Bijbel aan te tonen, is het niet altijd even makkelijk om standvastig in het geloof te staan. Maar God is trouw en toont telkens weer Zijn kracht en liefdevolle aanwezigheid. Vaak door persoonlijk tot ons te spreken over een voor ons belangrijke situatie, maar soms ook door een artikeltje in het nieuws. Vaak maar heel klein, maar toch zo vol aanmoediging doordat oprechte wetenschappers dingen ontdekken die de kracht en de waarheid van de Bijbel onderstrepen.
Zo was het deze keer toen ik iets las over een archeologische vondst die te maken heeft met het verhaal over de tekst op de wand, in het vijfde hoofdstuk van Daniël.
In het hoofdstuk wordt beschreven hoe de toenmalige koning van Babylon, Belsazar, een groot feestmaal organiseerde voor duizend hoge ambtenaren en hun dames. Maar toen het feest op het hoogtepunt was gekomen, verscheen er plotseling een mysterieuze hand uit het niets die een boodschap op de muur begon te schrijven.
“De koning zag met eigen ogen de rug van de schrijvende hand. Hij verbleekte en werd zo bang dat zijn knieën knikten en zijn benen het begaven.”
Niemand kon de boodschap ontcijferen, maar toen werd Daniël erbij gehaald en die gaf de interpretatie. Het was een waarschuwingsboodschap van God vanwege Belsazars heiligschennis, waarin God stelde dat de Babylonische heerschappij ten einde zou komen.
Belsazar geloofde de boodschap en gaf het bevel, wellicht in een vruchteloze poging om aan Gods oordeel te ontsnappen, om Daniël te eren. “Op Belsazars bevel trok men Daniël purperen kleren aan en hing hem een gouden ketting om zijn hals. Hij werd benoemd tot derde heerser over het rijk.” (Daniël 5:29).
Ongelovige historici beweren echter dat dit allemaal onzin is. Dit is nooit gebeurd volgens hen en het laat zien dat de Bijbel vol met onwaarheden zit. Ze baseren hun mening op Babylonische gegevens. Volgens deze geschriften was de laatste koning van Babel niet Belsazar, maar een man genaamd Nabonidas. Dus was hun eerste conclusie dat de Bijbel er naast zat. Totdat andere archeologen een inscriptie vonden die gegraveerd stond op een hoeksteen van de Babylonische tempel voor de god Ur, een tempel die door Nabonidas gebouwd was. Hier staat te lezen: “Mag ik, Nabonidas, koning van Babel, niet tegen u zondigen. En mag er eerbied voor mijn eerstgeboren lievelingszoon, Belsazar, in uw hart wonen.” Uit andere geschriften bleek toen dat Belsazar en Nabonidas co-regenten waren. Ze waren beiden de laatste koning van Babylon, waarbij Nabonidas voornamelijk door het rijk reisde, terwijl Belsazar thuis bleef om het koninkrijk te leiden.
Niet alleen was Belsazar dus wel degelijk de laatste koning van Babylon, maar de Heilige Schrift gaat zelfs nog een stap verder door te zeggen dat Belsazar Daniël aanstelde als derde heerser over het rijk.
Een derde heerser? Nu we weten dat Belsazar en Nabonidas co-regenten waren, is het logisch dat Belsazar zou zeggen dat Daniël de derde heerser zou zijn. Wat een wonderlijk geschiedkundig bewezen stukje waarheid, verscholen in het Woord van God.
De wereld blijft maar tegen het Woord van God aan trappen, maar telkens weer blijkt de wonderlijke kracht van dat ware Woord van God.
