Een blauwdruk voor politici
Over het leven van William Wilberforce (1759 – 1833)
Iemand zei eens dat er over politiek en religie maar niet teveel gesproken moet worden. Dit om de lieve vrede in het gezelschap te bewaren. Als je echter een licht wilt zijn in deze wereld is dat gewoon onmogelijk. In een wereld waarin mensen volhouden dat het slechte goed is en het goede slecht, kun je niet anders dan opstaan voor wat je in het diepst van je hart gelooft.
Het gaat al mis in het allereerste begin. Politici die in hun eigen kracht proberen, hun idee van de waarheid door te drukken zonder daarbij rekening te houden met wat de echte wetgever eigenlijk te zeggen heeft, maken er dagelijks een potje van. Het leidt al snel van kwaad tot erger en het zal niet veel beter worden tot op die glorieuze dag waarop Christus zelf het heft in handen neemt en ieder mens Zijn beleid gaat volgen.
Wat een verantwoordelijkheid ligt er in de hand van een politicus die wetten propageert en invoert die vaak gestoeld zijn op eigen verlangens en inzicht. Waarom bidden de mensen niet? Waarom zoeken de leiders van deze wereld het aangezicht niet van God, die iedereen die er om vraagt wijsheid wil verschaffen?
Engeland was eens zo’n biddend land en had ook biddende leiders. Een zo’n man was William Wilberforce. Hij was een Brits politicus, filantroop en leider van de beweging voor de afschaffing van de slavenhandel. In 1785 werd hij christen, wat resulteerde in grote veranderingen in zijn levensstijl en een levenslang verlangen naar zinvolle en rechtvaardige hervormingen. Hij had een hoge maatschappelijke positie, was lid van het parlement en bevriend met vele beroemde staatsmannen. Nadat hij tot het geloof was gekomen dacht iedereen dat hij zijn politieke ambities op zou geven, maar in plaats daarvan voelde hij het als zijn taak om God te vertegenwoordigen in de politiek. “Ik moet mijn leven inrichten volgens het patroon van Jezus Christus en om dat goed te doen moet ik mij wijden aan het gebed.”
Als je zijn levensverhaal bestudeert raak je al snel onder de indruk van de toewijding aan God, die tot uiting kwam in zijn vele stille uren alleen met God. Hij zei daar zelf over: “Mijn voornaamste redenen voor mijn stille gebed zijn, (1) dat de toestand van de publieke zaken zeer kritiek is en vraagt om Gods directe hulp omdat wij in dit land Gods ongenoegen over ons afroepen. (2) Mijn hoge positie in het leven is zeer moeilijk. Ik weet eenvoudigweg niet hoe te handelen. Daarom moet ik steeds weer om leiding vragen. (3) Ik heb in veel moeilijke situaties genade ontvangen. Ik ben uitgegaan en weer thuisgekomen in veiligheid, en heb veel vriendschap ontvangen. Ik hoop dan ook in alle nederigheid dat wat ik nu doe een bewijs zal zijn dat Gods Heilige Geest met mij is.”
Later schreef hij: “Ik merk tot mijn ongenoegen dat er veel boeken zijn die mijn hart van God vervreemden. Daar moet ik voor waken. Ik heb dan ook een studieplan voor mijzelf opgesteld. Daarbij staat het voorop dat mijn hart niet trouw aan God kan blijven zonder gebed, meditatie en Schriftlezing. Als ik voor mijn werk boeken moet lezen die vanuit een ander gezichtspunt zijn geschreven moet ik in staat zijn de juiste balans te vinden en weten hoe God over die standpunten denkt. Alles moet worden overgegeven voor geestelijke vooruitgang.
Voor een politicus, omringd door een vaak ongelovige wereld was het dan ook niet makkelijk, getuige iets wat hij schreef: “Ik vrees dat ik de Schrift niet genoeg bestudeer. In de zomervakantie zou ik toch zeker elke dag een uur of twee met de Bijbel moeten doorbrengen, en dat naast gebed, godsdienstige lezing en meditatie. God zal mij meer voorspoed geven als ik op Hem wacht. De ervaring van alle goede mensen leert ons dat zonder voortdurend gebed en waakzaamheid, het leven van God in onze ziel stagneert. Ik moet God meer liefhebben; ik moet de kracht van Goddelijke dingen meer voelen. Of ik meer of minder geleerd ben, doet er niet toe. Of ik zelfs het werk doe dat ik nuttig acht, is betrekkelijk onbelangrijk. Maar ik moet er vooral voor waken dat mijn ziel niet lauw wordt.”
Wat een getuigenis van deze oprechte politicus. Zulke leiders hebben een enorme invloed op deze wereld. Hun vlam wekt de kerk op en leidt het land naar Gods zegen.
Laten wij bidden dat er ook in ons land leiders opstaan met zo’n houding en een diepe, oprechte vrees voor de machtige God die alles in Zijn hand heeft.
