Een beladen onderwerp
Over Abortus (Geloof je dat echt)
Toen ik laatst in een gesprek naar een uitspraak van Jezus verwees, werd ik door iemand die stond mee te luisteren vrijwel direct onder vuur genomen.
“Het geloof is ouderwets en achterhaald. Vrouwen hebben in de Bijbel nauwelijks rechten, en de wereld is overbevolkt. Jij gelooft zeker ook dat het verkeerd is om abortus te plegen?”
Wat het verband was tussen het verwijzen naar een eenvoudige bijbelpassage en een beladen onderwerp als abortus en hoe alles soms gemakshalve over één kam wordt geschoren was me een raadsel, maar eerlijk is eerlijk, in abortus geloof ik als Christen inderdaad niet.
De Bijbel spreekt in prachtige bewoordingen over het leven en de zwangerschap. In Psalm 139:13-16 bijvoorbeeld:
‘U hebt mij immers in de buik van mijn moeder gemaakt? Mijn hele lichaam werd door U geweven. Ik prijs U, omdat U mij zo prachtig hebt gemaakt. Alles wat U doet, is wonderbaarlijk. Alles in mij getuigt daarvan. U zag elk van mijn botten, terwijl zij in het verborgene werden gemaakt. U zag mij al toen ogen mij nog niet konden zien. Elke dag van mijn leven stond toen al in Uw boek opgeschreven.’
Er wordt vaak gesteld dat baby’s hun zelfbewustzijn pas krijgen rond 4 weken na de geboorte. Volgens aanhangers van deze gedachte kun je vóór die tijd niet echt spreken van ‘leven’ en moet het mogelijk zijn een zwangerschap voortijdig te beëindigen. Daar kunnen verschillende redenen voor zijn, zoals zwangerschap na een verkrachting, of een lichamelijk gehandicapt kind. Klopt dat ook?
De discussie over wanneer een baby ook werkelijk een mens wordt zal nog wel een tijd gevoerd worden, maar de wetenschap heeft allang onomstotelijk vast kunnen stellen dat ongeboren baby’s lang voor de geboorte emoties vertonen, zoals angst en blijdschap en reageren op geluid en licht en dat ze ook pijn ervaren.
Als je gelooft dat het leven slechts een toevallige samenloop van omstandigheden is en er eigenlijk geen doel is, geen plan, en zeker geen God die iets te vertellen heeft, is de stap om ‘logische en zakelijke’ beslissingen te nemen omtrent het voortijdig beëindigen van een zwangerschap sneller gemaakt dan wanneer je gelooft in een Schepper.
Helaas lijkt het er op dat het respect voor het leven tegenwoordig meer en meer wordt afgekalfd en het einde is nog niet in zicht. Zo werd er nog maar kort geleden in de “Journal of medical ethics” een rapport gepubliceerd door twee professoren die abortus zelfs een stap verder willen doorvoeren en de mogelijkheid willen hebben om kinderen tot op 6 weken na de geboorte te aborteren. Daar stond ondermeer:
“Pasgeboren baby’s hebben niet het vermogen om hun eigen toekomst te overzien en daarom moet het mogelijk zijn voor ons als weldenkende mensen om in te grijpen en kinderen waarvan wij weten dat ze geen kans hebben, te aborteren tot op 6 weken na de geboorte.”
Giubilini and Minerva – Februari 2012
Zulke uitspraken, gemaakt door gerenommeerde wetenschappers werpen wat mij betreft een duistere sluier over het leven en bevestigen de woorden van David uit Psalm 2:
‘De machthebbers van deze wereld hebben hun hoofden bijeen gestoken en de leiders spannen samen tegen de Heer en Zijn Gezalfde. “Kom op,” zeggen zij, “laten wij onze boeien verbreken en onszelf bevrijden uit deze slavernij van God!” ’
Natuurlijk zijn niet alle keuzes in dit leven makkelijk en haast niets in dit leven is zwart of wit. Maar geloof in God geeft ons een kompas dat steeds weer naar de juiste richting wijst en ons schip door de stormen van dit leven veilig naar de kusten van de eeuwigheid leidt waar wij onze ankers mogen uitgooien. Paul Taylor van Answers in Genesis laat een andere kant zien van het probleem met gehandicapte mensen. Hij schrijft:
‘Durf jij die persoon die geboren werd met een handicap in de ogen te kijken en hem te vertellen dat hij geaborteerd had moeten worden? In Engeland worden negen van de tien baby’s met Down’s Syndroom geaborteerd. Een dergelijke houding voedt de angst in onze maatschappij voor gebrekkigheid, alsof de moeder een ‘monster’ heeft gebaard.’
Dit wordt onderstreept door Anya Souza, die lijdt aan het syndroom van Down. Er werd haar in 2003 gevraagd enkele woorden te spreken tijdens een lezing voor de “International Down’s Syndrome Screening Conference” in Londen. Zij sprak de volgende schokkende woorden:
“Ik kan niet van het Syndroom van Down afkomen, maar jullie kunnen niet van mijn vreugde afkomen. En ook kunnen jullie mij er niet van weerhouden anderen blij te maken. Het zijn dokters zoals jullie die zwangere vrouwen willen testen zodat ze van mensen zoals ik af kunnen komen. Samen met mijn familie heb ik gevochten tegen de vooroordelen die er in deze samenleving heersen, tegen mensen zoals ik. Ik mag dan ziek zijn en Down’s Syndroom hebben, maar ik ben bovenal een mens met het recht op een leven.”
En een zwangerschap na een verkrachting? Wat moet je daar dan mee? Luister in elk geval eens naar de woorden van iemand die dit heeft meegemaakt:
“Ik heb het meegemaakt. Ik ben verkracht en werd zwanger. Zo heb ik een ‘onecht’ kind gebaard waar ik van hou. Elke keer als ik iemand hoor zeggen dat kinderen die verwekt werden door een verkrachting geaborteerd moeten worden, voel ik woede in mij opkomen en ben ik persoonlijk diep beledigd. Mensen gebruiken situaties zoals die van mij alleen maar om hun eigen ideeën te propageren maar geven in wezen maar bitter weinig om het geluk en welzijn van de mensen die er mee te maken krijgen.”-Kathleen De Zeeuw.
Conclusie:
Er zijn geen gemakkelijke antwoorden die precies bij iedereen passen en waar iedereen tevreden mee is, en het helpt al helemaal niet om de zaken uitsluitend zwart en wit te zien. Wel mag het duidelijk zijn dat God het leven eert en dat een vroegtijdige levensbeëindiging nu niet direct iets is waar God de vlag voor uithangt.
In de Bijbel staat geschreven dat de liefde van vele mensen zal verkillen in de tijd die voorafgaat aan de wederkomst van Christus. Zo lijkt het er op dat de duisternis voor een korte tijd de overhand zal hebben op deze aarde, maar niet voor lang, want spoedig zullen al Gods kinderen het eeuwige Koninkrijk van God mogen binnengaan, het enige Koninkrijk waar werkelijke liefde en rechtvaardigheid de scepter zwaaien.
