De nachtegaal in ons hart
Florence Nightingale, de bekende Britse verpleegkundige schreef op haar dertigste verjaardag in haar dagboek: “Nu ben ik 30 jaar. Dat was de leeftijd waarop Jezus Zijn werk begon. Vanaf vandaag wil ik me niet langer bezighouden met waardeloze, onzinnige dingen. Slechts Uw wil, o God, wil ik nog volgen.” Toen haar aan het einde van haar leven werd gevraagd wat haar drijvende kracht was zei ze eenvoudig: “Ik hou van God en heb Hem alles gegeven. Niets heb ik achtergehouden.”
***
Een hart gevuld met oprechte liefde en warmte voor God kan niet echt gelukkig zijn in deze wereld met haar oppervlakkige waarden. Het belang van de wereld staat lijnrecht tegenover de belangen van God. Waar de wereld strijdt voor macht, gezag, invloed en bezit, gaat het bij God om zachtmoedigheid, gebrokenheid en eenvoud. Uiteindelijk is een kind van God niet thuis in deze wereld. Een kind van God hongert naar een wereld waar liefde en rechtvaardigheid centraal staan. In feite is geen mens gemaakt voor deze wereld vol verdriet en onrecht en voelt iedereen, ook een ongelovig mens de noodzaak om terug te keren naar het paradijs waar we eens vandaan kwamen.
De christelijke filosoof Peter Kreeft heeft het over de hemelse nachtegaal die diep in ieder hart zijn lied zingt en tot opdracht heeft ons te herinneren aan de plaats waar we echt thuishoren, het huis van onze Schepper. En die nachtegaal moet gevoed worden om zijn lied steeds sterker te laten klinken zodat wij onze weg kunnen vinden.
Helaas zijn er vele andere stemmen, luid en hard. Wereldse stemmen vol tegenstrijdige ideeën die in feite alleen maar tot doel hebben om de hemelse nachtegaal te overstemmen.
Overstemmen kunnen we die muziek misschien nog wel, maar uitdoven nooit, want de nachtegaal is eeuwig. Zo zal dus de mens die de nachtegaal niet volgt nooit echt gelukkig worden.
Zoals een vis slechts gelukkig is in het water omdat hij daar thuishoort, zal ook de mens alleen maar gelukkig worden in het hemelse water, want daar horen wij thuis. Daarom zegt Jezus dat hij die een vriend wil zijn van de wereld in wezen een vijand van God is. Is alles wat de wereld ons te bieden heeft dan verkeerd?
Moeten wij ons dan maar in afzondering terugtrekken als kluizenaars? Natuurlijk niet. Wij zijn nog steeds een deel van de wereld en moeten met een aards lichaam door dit leven trekken. Maar waar het om gaat is dat wij onze harten reinigen als de tempel van God, zodat God zelf daar de scepter mag zwaaien. Het gaat nooit om regels en wat we wel en niet mogen doen, maar het gaat om ons verlangen naar leven in harmonie met de woorden van Jezus en Zijn Geest. En dat vergt soms offers en een verzet tegen wat de wereld ons opdringt. Dat is niet altijd even makkelijk. Ons lichaam is doorgaans maar wat blij als het in de watten gelegd wordt.
Maar als wij ons door zulke gevoelens laten inpakken en niet langer de juiste prioriteiten stellen is een diepe, geestelijke leegte het gevolg. Het lied van de nachtegaal is er nog steeds, maar wordt niet gehoord. Voordat we het weten zijn we weldoorvoede, vette schapen met lege ogen zonder blijdschap omdat wij, ondanks al onze macht en bezittingen, hongerig en eenzaam rondzwerven op de vlakten van deze wereld.
Houd niet van de zondige wereld en van wat die te bieden heeft; want als u van de wereld houdt, blijkt daaruit dat u de liefde van de Vader hebt afgewezen.
(1 Johannes 2:15)
