Weggestopt bij de beek
Daarna zei de Heer tegen hem: “Vlucht naar het oosten. Verberg je bij de beek Krit die in de Jordaan uitkomt.”
1 Koningen 17:3
Dit was wellicht geen erg aanmoedigende situatie voor de profeet Elia. Ongetwijfeld zat zijn hart vol met het verlangen om een grote reformatie te beginnen, het hele wereldse systeem te veranderen en de bevolking er van te overtuigen dat iedereen zich moest onderwerpen aan God. Maar in plaats daarvan zei God dat hij moest wegvluchten. Zijn bediening leek te zijn uitgeblust en zijn dagen waren geteld.
Daar zat hij dan, in de eenzaamheid van de wildernis. Dat is toch zeker niet de manier om een grote maatschappelijke omwenteling te veroorzaken? God zag het anders. Hij heeft zo Zijn eigen plannen en wist ook hier precies wat Hij aan Elia had.
Denk hier eens goed over na, want dit zijn belangrijke geloofslessen. God wil dat wij leren Hem te vertrouwen, ook als we soms niets van Zijn plannen begrijpen. Zo’n houding maakt de weg vrij voor Hem om aan het werk te gaan. Onze eigen wil; onze eigen mening en ons eigen begrip zijn wellicht de grootste belemmeringen in het geloofsleven van een oprechte gelovige. Maar als we God de vrije hand geven kan Zijn kracht gaan stromen.
En daar zit Elia dan, een eenzame vertoning bij de beek Krit. Voor de resultaatgerichte mens is zo’n scenario haast onverteerbaar. Wat een verloren tijd. Hier is een mens die werkelijk iets kan betekenen voor de maatschappij en die tot grote dingen in staat is. Maar in plaats van actie te ondernemen zit hij daar weggestopt te kniezen tussen de bloemetjes en een paar afgezwaaide vogels.
Als je zo denkt, snap je er niet veel van. Als we de dingen afwegen op de weegschaal van het menselijk redeneren, zullen we nooit de glorie van God aanschouwen. Het menselijk denken heeft altijd te maken met economie en doeltreffend eigenbelang, maar zo werkt het niet in het koninkrijk van God. Er gaat geen tijd verloren als wij God Zijn gang laten gaan.
God zoekt naar manieren om dichterbij te komen in het leven van al Zijn dienaren en de wegen die Hij daarvoor bewandelt zijn altijd goede wegen, ook al begrijpen we die niet direct. Wij doen er dus goed aan om ons daarin te schikken. Het is een weinig begrepen waarheid, maar voor God is de werker belangrijker dan het eigenlijke werk.
Als we ons overgeven aan God en berusten in de omstandigheden waar Hij ons heeft geplaatst kunnen we er prachtige vruchten van plukken. Even goed, als we ons verzetten tegen de situatie waarin we ons bevinden zijn onze luchten snel bewolkt en slaan onze harten aan het twijfelen. We kennen het allemaal; dagen waarop de omstandigheden ons hebben ingesloten, deuren die in ons gezicht zijn dichtgeslagen; bronnen van voorziening die zijn opgedroogd. Of wellicht liggen we lichamelijk uitgeput op bed terwijl we ons mismoedig afvragen waarom God toestaat dat wij ons in zo’n onredelijke situatie bevinden.
Eén ding is zeker: Elia bleef niet voor altijd achter in die verlatenheid, maar toen de tijd rijp was kwam hij sterker terug dan tevoren. Onze fout ligt hierin dat wij onze toekomst zo gemakkelijk afstellen op onze huidige omstandigheden, terwijl God wil dat we die vastpinnen op Zijn Woord. Laten we ontwaken uit deze wurggreep van onzekerheid want Gods Woord staat vast en Zijn genadige beloften kunnen altijd vertrouwd worden.
Naar een artikel van Kenneth MacKenzie
