Hoeveel weegt een gebed?

Gebruik de juiste maten voor lengte, gewicht en inhoud en geef altijd de volledige hoeveelheden.
(Leviticus 19:36)

Gewichten en maten zouden altijd juist en rechtvaardig moeten zijn. Een Christen zou daar eigenlijk niet aan herinnerd hoeven te worden. Als eerlijkheid en rechtvaardigheid uit deze wereld verbannen zouden worden, zouden deze toch zeker een veilige schuilplaats moeten kunnen vinden in het hart van een kind van God? Toch is het goed om ons leven als Christen zo nu en dan eens te onderzoeken met de balans van Gods Woord.

Staat de weegschaal waarmee wij ons eigen karakter en dat van de mensen om ons heen graag wegen, wel goed afgesteld? Kan het soms gebeuren dat wij de grammetjes van onze eigen goedheid maar wat graag aflezen als ponden en kilo’s, en wij de kilo’s van anderen beoordelen als ontoereikend en licht?

Hoe beoordelen wij onze tegenslagen en problemen? Gebruiken wij daar wel de juiste maten en gewichten voor, of smokkelen wij schouderophalend met de gewichtjes zodat alles er voor ons wat beter uitziet?

Paulus, die toch heel wat tegenslag te verduren kreeg, beweerde met blijdschap dat zijn tegenslagen maar licht waren, maar wij, die vergeleken met deze Apostel toch nauwelijks te klagen hebben, zitten al te snel en zuchtend bij de pakken neer omdat onze problemen zo groot en zwaar zijn.

Is er dan misschien toch iets mis met de manier waarop wij het leven wegen?

Het wegen met de juiste gewichten is niet eenvoudig, maar wel iets dat God ons maar wat graag wil leren. Vraag God om je er mee te helpen. Het brengt rust en vrede in je hart.
CH Spurgeon

Hoeveel weegt een gebed?

Hoeveel weegt een gebed eigenlijk? Ik ken iemand die heeft geprobeerd om een gebed te wegen, maar die weet het antwoord daarop nog steeds niet.

Eerst dacht hij dat hij dat wel wist. Dat was in de tijd dat hij een kruidenierswinkeltje had, ergens in New York. Op een avond in 1918, niet ver voor kerstmis, ging de deur open en kwam er een vermoeid uitziende vrouw bij hem de winkel in die hem om eten vroeg. Ze wilde graag een kerstmaaltijd bereiden voor haar kinderen.

 

“Hoeveel kun je uitgeven?” smaalde de kruidenier, die direct zag dat er aan haar niet veel te verdienen viel.

“Mijn man is in de oorlog gesneuveld,” antwoordde ze. “Ik heb geen geld, maar ik heb een gebed.”

De kruidenier gniffelde inwendig. Een gebed? Wat een onzin. Hij had geen tijd voor zulke praatjes. Een winkel was tenslotte geen gaarkeuken. “Schrijf dat gebed dan maar op,” zei hij bars tegen de vrouw terwijl hij andere klanten wilde gaan helpen. “En kom dan maar terug.” Tot zijn verbazing had ze het gebed al opgeschreven en haalde ze het uit haar zak.

“Ik heb het vannacht al opgeschreven toen ik met mijn zieke baby op schoot zat,” antwoordde de vrouw terwijl ze de man het gebed overhandigde.

Voordat de verbouwereerde man goed en wel wist wat er gebeurde had hij het gebed al aangenomen. Wat moest hij hier nu mee doen? Toen kreeg hij een idee. Zonder het gebed te lezen legde hij het op de ene balans van zijn weegschaal, want het was nog een ouderwetse weegschaal met twee schalen, en zei hij uit de hoogte: “We zullen wel eens zien hoeveel voedsel dat gebed van jou waard is.” Daarna legde hij een groot brood op de andere balans, maar tot zijn ontzetting gebeurde er niets. De weegschaal ging niet naar beneden. Gespannen legde hij er meer voedsel bij, want de andere klanten keken nu aandachtig toe. Maar er gebeurde niets en wat die man ook deed, en hoeveel voedsel hij ook op de balans legde, dat gebed bleef maar zwaarder.

Uiteindelijk gaf hij het op met een rood hoofd en stamelde hij: “Er kan niets meer op de weegschaal. Neem alles maar mee.” Hij gaf de vrouw een zak die alles er dankbaar in begon te stoppen.

Ze veegde af en toe met haar mouw een traan uit haar ogen. De kruidenier probeerde er niet naar te kijken, want hij had haar een hele grote zak gegeven, maar uit zijn ooghoeken kon hij zien dat de zak nog niet helemaal vol was. Zonder ook maar een woord te zeggen pakte

hij tenslotte nog een grote kaas van de plank en slingerde hij deze nog bovenop de andere spulletjes. Als hij niet zo stug was geweest zou de dankbare glimlach van dat vrouwtje hem heel goed gedaan hebben, maar zoveel nederigheid kon die man niet opbrengen.

Toen de vrouw vertrokken was onderzocht de kruidenier de weegschaal. Vlak voordat de vrouw binnen was gekomen had hij de weegschaal nog gebruikt voor een andere klant, maar nu… nu was dat ding stuk. Hoe dat kwam wist de man niet.

Hij is het voorval echter nooit vergeten, en toen hij het gebed uiteindelijk las voelde hij zich beschaamd. Er stond op: “Lieve Heer, geeft U ons heden ons dagelijks brood.”

Laat een bericht achter:

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees de nieuwe Oppepper

Thuis of op je werk, een Oppepper maakt je sterk

Klik hier