Hij las de Bijbel met zijn tong

Nog eens vierhonderdvijftig meter verderop reikte het water tot mijn middel. Bij het volgende meetpunt na vierhonderdvijftig meter was het water zo diep dat ik moest zwemmen om te kunnen oversteken. Lopen was niet mogelijk.
Ezechi
ël 47 :5

Volgens een oude metafoor kan de Bijbel het beste vergeleken worden met de oceaan. Die is op sommige plaatsen zo diep dat geen mens, hoe goed  die ook kan zwemmen of duiken, de diepte ervan kan peilen. Maar tegelijkertijd is de Bijbel op sommige plaatsen, waar de oceaan het land raakt, zo ondiep en zijn de golven die op het strand slaan zo zacht dat zelfs een peuter er veilig in kan rondspartelen.

De oceaan is zowel intimiderend als toegankelijk. Hetzelfde geldt ook voor de Bijbel. Net als bij de oceaan zijn de Bijbelse diepten onmogelijk te doorgronden. Zelfs na een leven van studie geven de meest briljante theologen toe dat ze slechts een begin hebben gemaakt met het doorgronden van de Bijbelse diepten.

Tegelijkertijd kan ieder mens met een gezonde honger voor God genieten van de eeuwige troost die God biedt en zich verlustigen in de volledige overtuiging van redding, de vergeving van zonden en een eeuwig leven. Iedereen kan een Bijbel oppakken en eenvoudige waarheden ontdekken die een leven radicaal kunnen veranderen.

Maar Gods Geest daagt ons uit om met ons bootje steeds verder van de kust af te varen en God zelf tot ons hart te laten spreken terwijl wij over de onpeilbare diepten van Zijn liefde zeilen.

Neem dus geen genoegen met het waden in de branding. Daar is niets mis mee, maar voor een volwassen, stabiel geloof is het belangrijk om dieper te gaan en zelf meer van Gods wonderen te ontdekken.

Er bestaat een roerend verhaal over een man die betrokken was bij een verschrikkelijke explosie. Het ongeluk liet hem zwaar verbrand achter en tragisch genoeg verloor de man het gebruik van zijn handen en het zicht in beide ogen. Net voor het ongeval was hij tot het geloof gekomen en had ontdekt wat een vreugde en rust het lezen in de Bijbel hem gaf. Maar die vreugde was hem nu ontnomen. Hij kon niets meer zien en zelfs het leren van braille was onmogelijk omdat hij zijn handen niet kon gebruiken.

Toen hoorde hij over een vrouw in Engeland die zichzelf had aangeleerd braille te lezen met behulp van haar lippen. Dat moest hij ook proberen, maar ook dat lukte niet. De zenuwuiteinden op zijn lippen waren te beschadigd om de letters te kunnen onderscheiden. Toen hij een laatste poging deed om braille met zijn lippen te lezen, streek zijn tong toevallig over de bladzijde. Onmiddellijk realiseerde hij zich dat hij een manier had gevonden om de Bijbel te lezen. Dat moest kunnen en zo leerde hij om de Bijbel met zijn tong te lezen. Sindsdien heeft hij de Bijbel vier keer van begin tot eind gelezen, en dat alleen met zijn tong. Die man, in al zijn ellende, ging dus dieper. Hij wilde niet alleen maar rondspartelen aan de oever maar wilde de diepten van Gods Woord ontdekken en zo bleef hij lezen, studeren en over dat woord nadenken.

Iedere keer dat wij de Schrift lezen ontdekken wij iets nieuws, iedere keer als het licht van het woord ons hart beroert wordt ons begrip uitgebreider; onze relatie met God wordt er door versterkt en onze liefde voor God verdiept zich.

Andere boeken over God hebben wellicht een plaats in onze bibliotheek, maar die blijven toch altijd geschreven vanuit een menselijk oogpunt en zijn nooit zo zuiver als dat pure woord van God, de Heilige schrift, die, zoals Ezechiël schreef, als waters zijn om in te zwemmen.

Laat een bericht achter:

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees de nieuwe Oppepper

Thuis of op je werk, een Oppepper maakt je sterk

Klik hier