Het grote gesprek
Een kijk op de kunst van het gebed.
Deze conversaties zijn een vrije bewerking van het boek Prayer, the Great Conversation, met twee fictieve personen, Chris en Mandy, geschreven door Peter Kreeft
Mandy: Ik zou graag wat meer willen weten over gebed. Ik vind bidden maar moeilijk. Waar gaat het nu precies om bij het bidden en moet ik alles over God begrijpen om goed te kunnen bidden?
Chris: Als je de Bijbel er op naslaat zie je al snel dat wat God met ons zoekt alles te maken heeft met een persoonlijke relatie. Er zitten natuurlijk allemaal theologische haken en ogen aan het geloof, maar heel kort samengevat is het geloof een liefdesrelatie tussen de mens en God. Gebed is dus de communicatie tussen twee geliefden. In dat opzicht is gebed heel praktisch.
Mandy: Dus geloven is het ervaren van een relatie?
Chris: Theologie is weten over God. Dat is erg belangrijk, maar het is belangrijker dat we God kennen. Wat je weet over God kun je misschien vergelijken met het geraamte van je geloof, maar een skelet zonder levend vlees is maar een naar gezicht.
Mandy: Maar aan vlees zonder skelet heb je ook niets.
Chris: Dat klopt. Je hebt ze alletwee nodig.
Mandy: Dus gebed is eigenlijk een persoonlijke ontmoeting met God?
Chris: Iemand die echt de tijd neemt om te bidden en bij God komt uitrusten ervaart een diepe vrede en rust. Ik zou haast durven zeggen dat de vreugde die je ervaart als je Gods aanwezigheid voelt groter is dan welke vreugde je op aarde ook kunt meemaken. Iemand die God echt aanraakt is nooit meer hetzelfde.
Mandy: Ik ken anders genoeg mensen die beweren dat gebed niets voor hen doet en dat het maar een saaie bedoening is.
Chris: Iedereen heeft weleens gebeden. Mensen zeggen al snel een schietgebedje in de hoop hun omstandigheden te verbeteren. Je kunt het vergelijken met mensen aan het strand die hun grote teen in het water stoppen en dan zeggen dat zwemmen in zee maar saai is. Echt bidden is wel wat anders. Dan spring je vol overgave in de golven en laat je je door het water meesleuren en verfrissen.
Mandy: Dat klinkt toch wel griezelig.
Chris: Zo klinkt het misschien wel en dat is misschien een van de redenen dat veel mensen het niet doen. Maar het is helemaal niet griezelig, want de oceaan waar we in zwemmen is God en God is liefde. God wil juist dat we in Hem opgaan.
Mandy: Letterlijk?
Chris: Ja, dat denk ik wel.
Mandy: Maar ik dacht dat God eeuwig was en volmaakt. God heeft ons toch zeker niet nodig?
Chris: In zeker opzicht heeft Hij dat wel. God is een persoon, en niet alleen maar een kracht. God heeft een wil, een hart en als zodanig ook verlangens. God is liefde en liefde zonder verlangen is geen liefde. Wat zou je eraan hebben als God liefde was, maar Zijn liefde koud, berekenend en gevoelloos zou zijn? Liefde is altijd gevoelig. Gods zorg en liefde zijn echter onbegrensd.
Mandy: Maar waar verlangt God dan naar?
Chris: Er is een ding dat Hij zichzelf niet kan geven en dat is precies wat wij Hem kunnen geven. Dat is onze vrijwillige liefde. Onze keus om Hem lief te hebben. Dat wij reageren als Hij op ons hart klopt en wij Hem accepteren.
Mandy: Dus God wacht nu eigenlijk ook op mij?
Chris: Ja, in zekere zin wel. God houdt echt van ons en zoekt naar ons. In een ander opzicht is Hij onze Vader en zijn wij Zijn kleine kinderen. Als ouder ben je erg begaan met je kind en wil je dat alles goed gaat met hem of haar. Kinderen moeten leren om met hun ouders te communiceren. Je kunt je wel voorstellen hoe blij het een vader maakt als zijn kind hem om raad en hulp vraagt.
Mandy: Nu zijn we dus weer terug bij gebed. Bidden is dus praten met de Vader.
Chris: En wandelen met de Vader. Het is een kunst, en iedereen kan het leren. Maar het is toch meer dan het zeggen van gebeden.
Mandy: Hoezo?
Chris: Als je iemand een kusje toewerpt is dat natuurlijk een teken van genegenheid, maar het heeft niet veel om het lijf. Pas als je je geliefde echt kust is er sprake van warmte en gevoel en beleving. Voor een kushandje is niet veel aandacht en moeite nodig. Echt gebed is veel meer en zou een beleving moeten zijn of een aanraking.
Mandy: Een beleving of aanraking? Dat begrijp ik niet.
Chris: Het is alsof jouw geest die van God aanraakt en voor een moment is er eenheid. Echte communicatie is een uitwisseling. Als je echt met iemand communiceert ontstaat er een diep gevoel van eenheid. Zo moet dat ook zijn met onze communicatie met God.
Mandy: Maar een uitwisseling van woorden is toch altijd communicatie?
Chris: Niet altijd. Computers of ingesproken telefoonboodschappen kunnen ook dingen tegen je zeggen, maar dan is er toch zeker geen sprake van warmte of gevoel. Gebed is dus meer. Het is ook niet praten tegen God, maar praten met God. Daar zit een groot verschil in. Een ingesproken boodschap op de telefoon praat ook niet met je. Er is niemand aan de andere kant van de lijn die iets zegt.En bovendien is de helft van het gebed niet praten, maar luisteren.
Mandy: Hoe luister ik naar God?
Chris: Dat is zo’n belangrijke vraag, dat we daar niet zomaar even een antwoord op kunnen geven. Maar in het boek van Genesis staat dat God samen met Adam en Eva wandelde in de avond. Dat was hun favoriete bezigheid. Dat was allemaal communicatie, liefde en eenheid. Het was vriendschap.
Mandy: Dus dat praten en wandelen met God is waar het om gaat. Doctrines zijn dan eigenlijk helemaal niet belangrijk?
Chris: Nee, dat ook weer niet. Iets wat waardevol is wordt niet minder waardevol omdat iets anders nog waardevoller is. Een miljonair wordt toch niet opeens arm omdat hij naast een miljardair staat? Misschien kun je het zien als een landkaart. Doctrines zijn de landkaart en de communicatie met God is het reizen. Het is tenslotte een slecht idee om zonder een goede landkaart te reizen naar een land waar je de weg niet kent.
Mandy: Maar waarom zijn er dan zo weinig mensen die echt met God communiceren?
Chris: Waarom zeg je dat? Weet jij hoeveel mensen er in hun eigen hart naar God uitroepen? Het kan best zijn dat er veel meer mensen zijn die met God bezig zijn dan wij weten. Wij moeten dat maar gewoon overlaten aan God. Die weet precies wat er gaande is. Wie weet, misschien is die bedelaar daar op de hoek van de straat wel een grote vriend van God.
Mandy: Je hebt gelijk. Ik keek weer naar de buitenkant. Alleen God kent het hart van de mens.
In het boek ‘The Great Conversation’ gaat hetvgesprek verder
