Een gedempte stem
Hij stond stil, maar ik kon hem niet goed zien en ik hoorde een gedempte stem … Job 4:16
Een tijd geleden kreeg ik van een vriend een boekje aangereikt. ‘Echte vrede’ heette het. Er stond een oude boodschap in en één bepaalde gedachte kwam er sterk in naar voren: God wachtte op mij. Hij wachtte diep in mijn binnenste totdat Hij tot me kon spreken. Eerst moest ik echter stil worden zodat ik Hem kon horen.
Ik dacht dat dit niet zo moeilijk zou zijn, en ik begon direct stil te worden. Maar nauwelijks was ik begonnen, of er brak een enorme heksenketel los van stemmen die door elkaar spraken, lawaai van alle kanten dat alles overstemde.
Sommige stemmen kwamen van mezelf, het waren mijn eigen vragen die ik had en mijn eigen gebeden. Andere waren onderaardse stemmen van verleiding en prietpraat over onbenullige dingen.
Er werd van alle kanten aan me getrokken en het enige wat ik kon horen waren luidruchtige uitroepen en uiteindelijk was het een onbeschrijflijke onrust. Sommige stemmen leken heel belangrijk. Daar moest ik beslist even naar luisteren, en ik moest er misschien mee in discussie treden.
Maar God zei iets anders. Die zei: “Wees stil.” Maar toen ik probeerde om stil te zijn kwam er een heel regiment andere stemmen aan die het hadden over alle dingen die zouden kunnen gebeuren en zaken die ik morgen moest regelen.
En weer zei God: “Wees stil.”
Ik gehoorzaamde en leerde langzaamaan om te gehoorzamen en hoe ik mijn oren voor alle geluiden kon afsluiten. Toen ondervond ik dat het lawaai ophield of misschien hoorde ik het gewoon niet meer. Toen kwam er een zachte stem in mijn binnenste die met tederheid tot me sprak, krachtig en troostrijk.
Naarmate ik beter leerde luisteren werd het de stem van gebed voor me, de stem van de wijsheid en toen hoefde ik niet meer zoveel moeite te doen en zo krampachtig te bidden en mijn best te doen om te vertrouwen. De “stille stem” van de Heilige Geest in mijn hart was Gods gebed in mijn geheime binnenkamer. Ik kreeg alle antwoorden op mijn vragen en ik ontving zegen want het kwam van de levende God en Hij was alles voor me.
Op die manier kan onze geest drinken van het leven van onze verrezen Heer en kunnen wij de conflicten van het leven aan, als we als een bloem in het water ondergedompeld zijn geweest en van de koele kristallen dauwdroppels hebben gedronken.
Maar we moeten goed onthouden dat dauw nooit valt op een stormachtige nacht en ook de dauw van Zijn genade niet tot onze zielen komt als die rusteloos zijn.
-A.B. Simpson
