Asters
Wij leven op de rand van de dood en toch zijn wij springlevend! Wij worden geslagen, maar niet gedood.
-2 Corinthiërs 6:9
Ik had op een zomer eens een bed met asters in mijn tuin. Wat een weelderige pracht. Maar, ik had ze een beetje laat geplant. Aan de zijden kwamen nog nieuwe bloemen uit terwijl de toppen al waren uitgebloeid. De nachtvorst kwam vroeg dat jaar en op een ochtend was die hele rij stralende gezichtjes bruin en dor geworden en ik zei: “Wat jammer nou! Ze kunnen niet tegen de winter. Het is afgelopen.” En zo nam ik afscheid van mijn mooie bloemetjes.
Ik wilde niet meer naar dat bloembed kijken; het leek wel een bloemenkerkhof. Maar op een dag riep de man van het tuinbedrijf me naar buiten om me nieuwe asters te laten zien die opkwamen langs de hele rij oude bloemen. Ik keek er naar en ja hoor, voor iedere bloem die door de vorst vernield was waren wel vijftig nieuwe in de plaats gekomen die zich hadden uitgezaaid. Wat hadden die vorst en de winterstormen met mijn asters gedaan? Ze hadden mijn bloemen opgepakt, ze fijn geslagen en op de grond gegooid. Met hun besneeuwde voeten hadden ze over mijn prachtige bloembed gestampt en toen ze klaar waren hadden ze gezegd: “Ziezo, het is afgelopen met jullie.” De lente erna stonden er dus voor elke wortel vijftig getuigen op die zeiden: “Wij leven op de rand van de dood en toch zijn wij springlevend!”
En zoals het in het bloemenrijk toegaat, zo is het in Gods koninkrijk! Door de dood is het eeuwige leven gekomen. Door de kruisiging en het graf kwam de troon en het paleis van de eeuwige God. Door onttroning kwam de overwinning.
Wees dus niet bang om te lijden. Wees niet bang om onttroond te worden. Misschien worden we soms omver geworpen, maar we worden niet vernietigd.
Door uit elkaar gescheurd te worden en God zijn gang te laten gaan wordt een mens groot en een macht om tegenop te kijken.
Mensen die zich laten misleiden door de schijn van alles om hen heen en meegaan met de wereld, kunnen ongetwijfeld genieten van een kortstondige bloei en van tijdelijke welvaart, maar wat staat hen te wachten als ze aan het einde van hun leven komen? Komt er voor hen ook een nieuwe lente of is het dan echt voorbij?
Meet uw leven af aan verlies en niet aan gewin
Niet aan de wijn die gedronken is maar de wijn die wordt uitgegoten.
Want de kracht van de liefde ligt in het offer van de liefde. En hij die lijden moet heeft het meest te bieden.
