Respect
Er is een verhaal over een arme bedelaar zonder benen die aan de kant van de weg zat en probeerde potloodjes te verkopen. Nu was er een bankier die hem nooit zomaar voorbij liep, maar altijd een van zijn potloodjes kocht.
De meeste voorbijgangers gooiden uit medelijden een paar muntjes in zijn roestige kannetje dat naast hem stond, zonder verder een potloodje mee te nemen. Maar bij de bankier lag dat anders. Hij gaf niet zomaar een muntje, maar stond er op dat hij een potlood kreeg.
“Je bent een zakenman”, zei de bankier tot de bedelaar. “Ik verwacht goede waar van de mensen waarmee ik zaken doe, dus wil ik een goed potlood van je hebben.”
Op een goede dag was de bedelaar verdwenen en de bankier vergat hem tenslotte, totdat hij hem jaren later in een ander deel van de stad weer tegenkwam.
Daar zat hij, achter een keurig opgeruimd bureau in een klein winkeltje.
Hij was de eigenaar.
“Ik heb zo gehoopt dat je eens zou komen”, sprak de ex-bedelaar. “Ik heb heel veel aan jou te danken. Jij gaf me het gevoel dat ik echt een zakenman was en niet zomaar een waardeloze bedelaar die muntjes ontving. Toen ben ik echt potloden gaan verkopen. Hopen potloden en dit is het resultaat. Ik vond mijn zelfrespect. Dank zij jou ben ik mezelf anders gaan bekijken.”
Aangenaam klinkend verhaal, stemmig, misschien lijkt het zelfs hoopgevend, maar is het dat ook ? Jezus en Zijn apostelen werden veronderstelt armoedig en nederig te leven en dat is wat zij deden want alle respect gaat in de allereerste plaats naar God, eerste gebod, dat betekent dat die “waardeloze” bedelaar liever vertrouwde op geld dan op God, in contact komen met bankiers is in contact komen met verlangen naar geld, en met groot respect voor zichzelf, dit is wat men noemt : “bevrijdingstheologie”, bevrijd van God dus. Spijtig. Gemiste kans.