Blijf bij mij
Ik heb Uw nabijheid nodig ieder uur en elke dag
Wie anders dan, mijn gids en toevlucht zij?
Wat, behalve Uw genade, kan verslaan de vijands kracht?
Door wolkenlucht en zonneschijn, Heer, blijf bij mij.
Sir Ernest Henry Shackleton (1874-1922) was een Ierse ontdekkingsreiziger die het meest bekend staat om zijn expeditie naar de Zuidpool in 1914-1915 op het schip, de Endurance. Je kunt er over lezen in zijn boek “South”. Wat de meeste mensen echter niet weten is dat Shackleton een onzichtbare krachtbron had waar hij uit putte; zijn geloof.
De reis over de bevroren diepten was levensgevaarlijk. De Endurance kwam vast te zitten in pakijs en werd er uiteindelijk door vernietigd. De bemanning was genoodzaakt het schip te verlaten. Na een zware tocht over het ijs, waarbij ze drie reddingsboten die ze uit het wrak hadden kunnen redden achter zich aan sleepten, slaagden ze erin om bij Elephant Island te komen. Van daaruit gingen Shackleton en vier andere mannen op weg om hulp te halen. In de grootste van de drie boten voeren ze 1200 km door een ruige zee naar het eiland South Georgia in het zuidelijke gedeelte van de Atlantische Oceaan. Daar aangekomen trok Shackleton met twee anderen over gletsjers en scherpe bergruggen, waarna hij een walvisvaarderspost bereikte.
Shackleton schreef over deze geduchte reis: “Als ik terugkijk op die dagen dan bestaat er voor mij geen enkele twijfel dat de Voorzienigheid ons leidde. Ik weet zeker dat we tijdens die lange zesendertig uren durende kwellende tocht over de naamloze bergen en gletsjers van South Georgia met zijn vieren waren, en niet met zijn drieën. Op het moment zelf zei ik er niets over tegen mijn metgezellen, maar naderhand zei Worsley tegen me: “Baas, ik had een heel bijzonder gevoel tijdens die tocht. Volgens mij was er nog Iemand bij ons.” Crean bekende dat hij hetzelfde had gevoeld. Shackleton schreef: “Woorden schieten tekort om deze ongrijpbare dingen te beschrijven, maar een verslag van onze tochten zou incompleet zijn zonder dit ons zo dierbare onderwerp aan te snijden.”
Shackleton ondernam daarna nog een laatste expeditie, waarvan hij niet meer terugkeerde. Vlak voordat hij vertrok vertelde hij zijn getuigenis over de onzichtbare Metgezel weer en citeerde hij uit de Bijbel: “Hoe zou ik mij kunnen verbergen voor Uw Geest? Waar zou ik naar toe moeten om U te ontvluchten? Als ik naar de hemel ging, zag ik u daar. Als ik neerdaalde in het dodenrijk, zou ik U daar ook ontmoeten. Zelfs als ik vleugels had en ging wonen aan de andere kant van de zee, zou ik U daar ontmoeten. U zou mij vasthouden en Uw rechterhand zou mij stevig leiden.”(Psalm 139:7-10)
Op zijn laatste reis nam Shackleton een opname mee van het lied “Abide with me”(Blijf bij mij). Weer een getuigenis van zijn geloof in zijn onzichtbare Metgezel. Een Londense schrijver gaf destijds het volgende commentaar: “Moet je je eens voorstellen: Het lied met de woorden “Ik heb Uw nabijheid nodig, ieder uur en elke dag,” weerklinkend over de ijsvlakten van de Zuidpool!”
