De tekening op de muur
Onbekend
Een uitgeputte moeder kwam eens terug van het boodschappen doen. Bij de keukendeur wachtte haar zoontje van acht haar al op. Hij stond te popelen van ongeduld om haar te vertellen wat zijn kleine broertje had gedaan.
“Toen ik buiten speelde en papa even weg moest, heeft Tonnie op de muur geschreven! Precies op het nieuwe behang in de huiskamer,” zei hij met een heilig stemmetje.
“Ik heb al tegen hem gezegd dat je heel boos zou worden.”
Moeder kreunde en fronste haar wenkbrauwen. Het nieuwe behang? De schrik sloeg haar om het hart.
“Waar is-ie nu?” zei ze gefrustreerd terwijl ze van binnen begon te koken.
Hij vertelde het haar en ze struinde vastberaden naar de kast waar klein broertje zich had verstopt. Ze zou die kleine schavuit wel eens mores leren. Hoe kon hij dat nou doen? Ze riep hem met voor- en achternaam terwijl ze zijn kamertje binnen marcheerde.
Hij zat te trillen van angst; hij wist al wat hem boven het hoofd hing!
Ze schold hem flink uit en klaagde over het dure behang waar ze zo lang voor gespaard hadden.
Begreep hij dan niet dat het geld en tijd kostte om alles te repareren? Hoe langer ze aan het schelden was, des te kwader ze werd.
Toen beende ze de kamer weer uit en besloot ze om de schade in de huiskamer eens op te nemen.
Maar wat was dat? Wat stond daar op de muur?
De tranen sprongen haar in de ogen. Er stond een boodschap geschreven die omgeven was door een groot, rood hart.
Er stond: “Ik hou van mama”.
Ze hebben het behang nooit gerepareerd. Er werd zelfs een leeg portretlijstje omheen gehangen en het ziet er nu nog steeds zo uit als op de dag dat ze het voor het eerst zag. Om hen eraan te herinneren altijd te kijken naar het tekenen aan de muur.
