De kruizenkelder
Iedereen kent wel het gezegde: Ieder huisje heeft zijn kruisje. Maar het is niet altijd even eenvoudig om ons kruis met vertrouwen en moed te dragen. Er bestaat een verhaal over een man die niet tevreden was met het kruis dat hij voor de Heer moest dragen. Al die problemen en tegenslagen. Elke keer als hij de een of andere moeilijkheid had overwonnen stond het volgende probleem hem al weer aan te grijnzen. Nee, dat was maar niets en wat hem betreft begreep de Heer maar bitter weinig van de moeilijkheden waarmee hij werd geconfronteerd. Maar de Heer houdt van Zijn kinderen en is altijd bereid om een handje te helpen als het ons teveel wordt. Op zekere nacht gaf Hij de man een prachtige droom. In de droom stond de man voor Jezus en Jezus vertelde hem dat hij iets mocht wensen.
‘Je mag vragen wat je maar wilt,’ zei Jezus vriendelijk tegen de man in de droom. Daar had de man wel oren naar.
‘Dat is makkelijk genoeg,’ bromde hij verheugd. ‘Ik wil een ander kruis dragen. Het kruis dat U me gegeven hebt is echt veel te zwaar!’
Jezus keek hem liefdevol aan en zei vol begrip:’Dat is goed, Mijn zoon. Kom maar mee naar de kruizenkelder. Ik heb daar nog het een en ander staan en dan kun je een mooi kruis voor jezelf uitzoeken.’
Ze liepen door een lange hemelse gang en kwamen uiteindelijk bij een zware deur die toegang gaf tot de kruizenkelder. Opgewonden keek de man naar binnen. Wat een kruizen! Er stonden er wel duizend. Houten kruizen, metalen kruizen, kruizen met spijkers en doornen en nog veel meer.
‘Zoek maar uit wat je wilt,’ zei Jezus, die rustig toekeek terwijl de man de kruizen voorzichtig betastte. De man scharrelde rond in de kelder en keek zijn ogen uit. Maar geen enkel kruis leek geschikt.
‘Wat een zware dingen,’ zei de man verslagen. ‘Heeft U niet nog wat anders? Iets kleins dat makkelijk op mijn schouder kan rusten en dat mijn schouders niet zo schaaft?’
Jezus keek hem nadenkend aan en zei eenvoudig:’Ja, Ik heb daar achter nog een klein kruisje liggen. Eigenlijk precies waar je om vraagt. Ga maar kijken.’
De man rende enthousiast in de richting die Jezus hem gewezen had en inderdaad… daar lag een perfect kruis. Lekker klein. Niet te zwaar en niet met al die ruwe randen waar je splinters van krijgt. Enthousiast pakte hij het op en liep er mee naar Jezus.’Dit is het kruis dat ik wil,’ zei hij beslist.
‘Dat is goed,’ zei Jezus. ‘Maar dat weet je heel zeker?’
‘Absoluut,’ zei de man, een beetje ongeduldig.
Toen zei Jezus liefdevol: ‘Dat is het kruis dat je tot nu toe al gedragen hebt. Het is je eigen kruis!’
