Wat Hij deed…
Wat doet iemand als hij dweept met de woorden van de oude filosoof Confucius, of de inzichten van Karl Marx? Dan doorspekt hij zijn discussies doorgaans met uitspraken van zijn grote voorbeelden. Een Christen doet dat natuurlijk ook, maar als een kind van God de echte glorie van God op een tastbare manier aan de wereld wil tonen verwijst hij niet naar de een of andere uitspraak van Jezus, maar wijst hij met eerbied naar het kruis en zegt hij op zachte toon: “Zo is God.”
De wereld staat bol van kennis en er zijn nogal wat mensen die het heel wat beter denken te weten dan de buurman, of de bakker op de hoek. Maar met kennis alleen kom je er niet. Als die kennis niet in daden wordt omgezet dragen wij, in plaats van het gewaad van nederigheid, al snel het protserige kostuum van de Schriftgeleerden uit de tijd van Jezus. Daar wordt niemand vrolijk van.
Wat Jezus gezegd en bedoeld heeft kan dan ook alleen maar begrepen worden in het licht van die enorme bereidwilligheid van Jezus om voor ons te lijden. Daarom stoelt het geloof in Jezus niet zo zeer op kennis, maar gaat het vooral om de liefdevolle relatie tussen ons en God.
Het keurmerk van een Christen heeft dus vooral te maken met de daden die hij doet en niet zo zeer met de woorden die hij spreekt, en zeker niet over wat iedereen over Hem weet of over Hem te zeggen heeft.
Volgend jaar…
Wat staat er dan veel te gebeuren…
Dan geven we goud aan de armen
en openen we voor de eenzame mens onze deuren.
Volgend jaar…
Dan zullen wij tranen gaan drogen.
Dan zaaien wij bloemen van hoop en geen angst
en zullen wij zelfs de zondaar gedogen.
Volgend jaar …
Dan oogsten wij de vruchten van de Heilige Geest.
Dan bouwen wij aan hemelse huizen
en staan wij op tegen het antichristelijk beest.
Volgend jaar?
Dat land bewonen wij niet.
Er is geen mens die het nog ziet;
het is slechts een onbekend lied.
Vandaag is het land waarin wij wonen,
alleen het werk van nu zal ons lonen.
Het gaat om de liefde die wij tonen.
