Kijk met de ogen van God
Het is erg moeilijk en misschien wel onmogelijk om in God te geloven als je teveel in jezelf gelooft. Om te geloven is het nodig dat je je overgeeft en stappen durft te nemen zonder te weten waar de weg naar toe leidt. En daar gaat de Oppepper deze week over.
***
Een gelovige zat op een dag eens met een moeilijk geloofsvraagstuk in zijn maag. Hij kon iets maar niet begrijpen en het verontrustte hem zeer. Om zijn gedachten wat te verstrooien besloot hij om naar het strand te gaan.
Daar zag hij een jongetje dat naarstig heen en weer rende met een grote schelp in zijn hand. Telkens schepte hij wat zeewater op en dan gooide hij dit in een kuil die hij gegraven had.
“Wat ben je toch aan het doen?” vroeg hij het knulletje geïnteresseerd.
“Ik probeer de oceaan over te brengen,” antwoordde de jongen vastberaden.
Opeens drong het tot de man door wat God hem probeerde te vertellen. “Nu begrijp ik het,” sprak hij tot zichzelf. Ik sta als het ware aan de oevers van de tijd en ik probeer de oceaan van Gods kennis en wijsheid in mijn aardse hoofd te stoppen. Dat zal me nooit lukken. Ik moet tevreden zijn met de wetenschap dat God groter is dan mijn verstand en dat er dingen zijn die ik gewoon moet geloven.
Wij zouden de wereld eigenlijk moeten zien door de ogen van God.
Op de manier waarop Hij de dingen ziet; in de geest van het geloof. Er gebeurt tenslotte zoveel in de wereld om ons heen. Er is strijd, er zijn problemen, maar er zijn ook prachtige dingen en momenten van grote blijdschap.Hoe werkt het eigenlijk? Wat is het plan? Of is er wel een plan? Het hangt voor een groot deel af van de manier waarop je naar het leven kijkt.
Als we het leven alleen maar beoordelen aan de hand van wat er zich aan de oppervlakte afspeelt en ons halsstarrig vasthouden aan de logica van ons menselijke verstand waarbij we God buiten sluiten, kan het wel eens gebeuren dat we de plank behoorlijk mis slaan.
God volgt niet altijd de weg van de mens. God staat daar ver boven en volgt Zijn eigen plan. Hij zegt: “Mijn plannen zijn niet dezelfde als die van u en mijn gedachten zijn niet uw gedachten! Net zoals de hemelen hoger zijn dan de aarde, zo zijn mijn wegen hoger dan die van u. Evenzo zijn mijn gedachten hoger dan de uwe.” *
Mogen we er dan helemaal niets van begrijpen? Moeten we ons verstand dan maar aan de wilgen hangen? Natuurlijk niet, maar wat we wel moeten doen is het leven leren zien met de ogen van God. En voor iemand die nergens in gelooft is dat nu juist het probleem. Hoe het allemaal werkt in de geest en wat er zich precies achter de schermen afspeelt is voor de natuurlijke mens onbegrijpelijk en verleidt hem om het geloof te bespotten en het af te doen als een sprookje.
De natuurlijke mens kijkt niet naar het leven door de bril van het geloof en dat is nou juist de bril die nodig is om het leven te zien op de manier waarop God het ziet.
Zoals Augustinus eens zei: “Streef er niet naar om alles te begrijpen, zodat je kunt geloven, maar geloof opdat je kunt begrijpen.” Dat is de bril die God wil dat we dragen. De bril van het geloof in de God van liefde. Het geloof van een oprecht kind, het geloof dat bergen verzet, al is het maar ter grootte van een mosterdzaadje, het geloof dat levens verandert en ver boven ons verstand uitstijgt. Het geloof waardoor je God en Zijn liefde gaat begrijpen.
Maar voor zo’n geloof moet je bewust kiezen. En dat is een keuze die niemand voor je kan maken, zelfs God niet.
*Jesaja 55:8
