De hemelse kusten

Na dagenlang op zee te zijn geweest weten zeelui vaak al dat er land in de buurt is zonder dat er ook maar iets te zien valt. Het zit in de lucht. Ze snuiven het op. Ze verheugen zich, want ze weten dat ze in de buurt zijn en dat de tocht er bijna op zit. Zo ervaren Gods kinderen ook dat het Koninkrijk van God dichterbij komt. We snuiven het op met onze geest. Het zit in de lucht. Er is iets in ons dat ons verbindt met die Hemelse kusten. Onze geest vernieuwt zich. Onze wereldse verlangens worden minder belangrijk en de hemel begint meer en meer voor ons te leven. O, dat kostbare Woord van de Schepper. Het leeft en zingt, het verfrist en vernieuwt. En wie heeft er geen geliefden die daar al wonen in dat hemelse land en verlangend wachten op de dag dat ook wij daar mogen binnengaan? Ouders misschien. Of een broer of zus. Misschien zelfs een kind of een dierbare vriend. Maar zij zijn reeds bij Jezus, en ofschoon ons hart destijds brak toen ze hun aardse lichamen afgooiden, komen we nu toch dichterbij. Nu nog aan ons oog onttrokken, versluierd achter de mist van het aardse leven. Maar het eeuwige licht gloort. De tocht zit er bijna op.

***

In de nacht van de dood ziet Hoop een ster en als je luistert met Liefde zal het geritsel van engelenvleugels je niet ontgaan.

Stel je eens een jongetje voor dat een modelvliegtuigje bouwt. Met uiterste zorg bouwt hij het op. Alles wordt zorgvuldig in elkaar gezet. De motor wordt geplaatst, de vleugels krijgen een frisse kleur en alles blinkt en straalt. Het kereltje kijkt er naar en zegt voldaan: “Het is klaar. Wat een mooi vliegtuigje.” Dan staat hij op en gooit het hele zaakje in de vuilnisbak. Dat klopt toch niet? Dat doet niemand.
Dat vliegtuigje krijgt waarschijnlijk een ereplaats op de schoorsteenmantel of er wordt buiten mee gevlogen en al zijn vriendjes zijn groen en geel van jaloezie.

En nu de mens…

Die werd gemaakt met uiterste zorg. Alles werkt perfect, tot in de kleinste details. En dan, als het leven klaar is, wordt alles in de vuilnisbak gegooid en blijft er niets meer van over? En dat met God aan het roer?
Klinkt dat logisch? Natuurlijk niet. God heeft andere plannen.
Er is een leven na de dood. Sterker nog, het echte leven begint pas als wij bij God komen in een hemelse wereld.

***

Probeer een van die weinige mensen te zijn die de hemel in alles terugzien. Iemand die hier op aarde rondloopt in het volle besef dat die onbekende wereld die we de hemel noemen, direct versluierd ligt achter alles wat wij met onze ogen kunnen zien. -Etta Gardner

***

Wat wij het leven noemen is een reis naar de dood. Maar wat wij de dood noemen is de poort naar het leven.

***

Een blanke dominee werd eens gevraagd om te preken in Afrika voor een grote groep gelovigen. Aan het eind werd hem gevraagd: “Dominee, hoe zien we eruit in de hemel? Zwart of blank? De dominee glimlachte en zei eenvoudig: “In de hemel zijn wij net als Jezus.”

In Zwitserland, vlak bij de grens, is een berg die wordt genoemd: ‘De berg van heimwee.’ Hij wordt zo genoemd omdat het de plaats is vanwaar iemand die Zwitserland verlaat en op weg naar huis is, nog een laatste blik kan werpen op de pracht en de glorie van het machtige Zwitserse berglandschap. Maar doorgaans staat niemand die daar komt er nog lang bij stil. De blik is al gericht op de thuiskomst. Het was mooi in Zwitserland, maar nu moet het vizier vooruit worden gesteld. Naar de vrienden en familieleden die thuis op ons wachten.

En zo is het ook met ons als wij aan het einde van onze aardse reis gekomen zijn.

Wij kijken nog wel terug naar ons leven en de schoonheid die we hebben gezien, maar ons hart is er niet meer mee bezig. Onze blik is al gericht op de hemel en op onze geliefden die daar op ons wachten. Op de berg van heimwee kijken we niet langer terug naar wat we hebben gehad, maar juist vooruit, naar de eeuwige vreugde die ons te wachten staat.
-Bewerkt naar een artikel van Charles Cowman

***

Wij zeilen over stormachtige wateren. Hoe vaak wordt ons schip niet heen en weer geslingerd op de genadeloze golven, waar wij geen enkele controle over hebben? De wind lijkt vaak te sterk, de baren te hoog en de veilige haven te ver weg. Dan worden we verleid om het maar op te geven en schreeuwen we het uit. Maar de kapitein van ons schip, de gezagvoerder van ons leven, kent de pijn en weet hoe hij moet omgaan met onze angst en verleiding. Zijn antwoord is eenvoudig. Hij zegt: “Wees niet bezorgd.”

Denk aan het huis van de Vader. Denk aan de vrede en de rust die ons te wachten staan. Aan de geliefden die het hemelse land reeds bevolken. Denk aan de glorie van het eeuwige leven. In het licht van onze hemelse toekomst smelt onze angst weg als sneeuw voor de zon en samen met de schipper zie je de lichten op de kusten van de eeuwigheid. -Naar een artikel van James McConkey.

***

Want al zouden bergen wijken en heuvels wankelen, Mijn goedertierenheid zal van u niet wijken en het verbond van Mijn vrede zal niet wankelen, zegt de HEERE, uw Ontfermer. -Jesaja 54:10

***

Als de zon nooit onder zou gaan zouden we de sterren niet kunnen zien. Wij zouden de diepe genade en liefde van God nooit kunnen ontdekken als wij zo nu en dan niet verstoken zouden zijn van aardse vreugde en blijdschap. Wij zouden nooit weten hoe goed God kan troosten als wij nooit getroost hoefden te worden.

Pas als onze aardse zekerheden van ons worden afgenomen kunnen wij ontdekken dat de echte zekerheden gevonden worden in het hart van onze Vader. In het hart van God, onze eeuwige toevlucht.

***

Robert Louis Stevenson vertelt in een van zijn boeken over een schip dat terecht was gekomen in een verschrikkelijke storm. De passagiers zaten angstig en wanhopig te wachten op het einde. Een van hen besloot eens poolshoogte te nemen en kroop met levensgevaar naar de kapitein. Toen hij na veel moeite bij de kapitein aankwam zag hij dat deze de boot rustig en vol vertrouwen door de golven stuurde en hem met een geruststellende glimlach aankeek. “Het waait behoorlijk h,” sprak hij luchtig. De man daalde weer af naar zijn medepassagiers en zei blij: “Alles gaat goed. Alles is in orde. Ik heb de kapitein gezien en hij lachte.”

Zo is het ook met ons. Als wij temidden van onze strijd naar Jezus kruipen en naar Hem kijken zullen ook wij het gezicht van onze kapitein zien en net als de man uit het verhaal uitroepen: “Alles gaat goed…ik heb de kapitein gezien en Hij lachte!”

Laat een bericht achter:

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees de nieuwe Oppepper

Thuis of op je werk, een Oppepper maakt je sterk

Klik hier