Sleutels en sloten
Een wonder van Gods schepping
Naar een lezing van Prof. Wilder Smith
Toen Charles Darwin de evolutietheorie lanceerde ging hij er vanuit dat de fundamentele bouwsteen van het leven, de cel, een relatief eenvoudig organisme was. Dat kan hem nauwelijks kwalijk genomen worden daar de techniek nog niet zo ver gevorderd was dat men de cel goed kon bestuderen.
Dat is nu wel anders.
Het blijkt nu dat zelfs de eenvoudigste cel een ongelooflijk complexe fabriek blijkt te zijn waarbij elk afzonderlijk onderdeel met een ongelooflijke precisie is afgesteld om de cel zijn werk goed te laten vervullen.
Stel je eens een groot vliegtuig voor. Zo’n vliegende machine bestaat uit zo’n 6 miljoen verschillende onderdelen. Elk onderdeel afzonderlijk heeft niets met vliegen te maken, maar de ontwerper van het vliegtuig heeft alles precies zo in elkaar gepast dat een vliegtuig ons veilig over de oceaan naar een ander werelddeel kan brengen.
Maar een enkele cel is vele malen gecompliceerder dan het meest geavanceerde vliegtuig dat wij kennen.
Wetenschappers hebben ontdekt dat zich binnen in een cel duizenden van wat je zou kunnen noemen ‘biochemische machines’ bevinden, waarbij elk onderdeel van deze complexe fabriek precies goed moet werken om het juiste resultaat te verkrijgen.
Laten we daar eens wat nader naar kijken. Eenvoudig gesteld zou je kunnen zeggen dat de cel een metabolische eenheid is. Metabolisme is een woord dat uit het Grieks is afgeleid wat iets uitdrukt als ‘verandering’ of ‘stofwisseling’. Een cel haalt energie uit zijn directe omgeving en zet deze energie om zodat hij zijn specifieke functie in het lichaam kan vervullen. Ieder orgaan en elk deel van ons lichaam heeft daarbij zijn eigen specifieke miljoenen cellen, die uiteindelijk allemaal met elkaar meewerken voor het goed laten functioneren van ons lichaam.
Iedere cel is een grote sleutelbos
Als we de cel goed bestuderen komen we tot een verrassende ontdekking. Eigenlijk is iedere cel een grote bos sleutels, die op zoek zijn naar een bijpassend slot.
Het voedsel dat wij tot ons nemen geeft ons de benodigde energie, maar het is niet zo eenvoudig om die energie uit het voedsel te halen.
De energie in het voedsel zit namelijk netjes en beschermd weggestopt en je zou het kunnen vergelijken met een brandkast vol goud. Als je de sleutel hebt om zo’n brandkast te openen is het relatief eenvoudig om het goud uit de kluis te halen. Zonder sleutel wordt het echter een groot probleem. Je zou natuurlijk een brander kunnen gebruiken, met een vurige steekvlam, maar dan maak je uiteindelijk alles kapot en dat is niet echt de manier om de deur te openen.
En nu wordt het interessant. Alle benodigde bestanddelen in het voedsel dat wij eten zit verpakt in zo’n brandkast. En dan hebben we het niet over één type brandkast, maar over een grote verscheidenheid aan kluisjes, brandkasten en safes. In de brandkastjes van het voedsel zit dus geen goud maar de calorieën die de cel nodig heeft om te leven.
De cel moet die brandkasten dus openmaken en doet dat natuurlijk niet met een brander. Een cel zoekt naar de juiste sleutel. En nu blijkt dat iedere cel als het ware één grote sleutelbos is. Er zitten sleutels bij die maar op één slot passen, maar er zitten ook lopers tussen die op vele sloten passen. Als de voedselmoleculen voorbij komen bestudeert de cel wat hij nodig heeft, zoekt de juiste sleutel, draait de deur van de brandkast open en dan komen de calorieën naar buiten.
2000 sleutels
Nu blijkt dat zelfs de meest eenvoudige cel minstens 2000 sleutels bevat om de voedselmoleculen te kunnen openen. Het profiel van die sleutels wordt enzymen genoemd en ze zijn in staat via het sleutel en slot systeem (een chemische reactie) ieder benodigd kluisje te openen. Zoals al eerder gezegd, zitten er lopers tussen die drie of vier verschillende kluisjes kunnen openen, maar er bestaan ook hele speciale sleutels die maar op een bepaalde kluis passen.
Hoe weet de cel welke sleutel hij moet gebruiken bij welke kluis? Dit staat precies opgetekend in de DNA programmering van iedere cel, zodat als de voedselmoleculen voorbij komen en de cel ieder afzonderlijk molecuul bekijkt en onderzoekt, hij precies weet wanneer hij een bepaalde sleutel uit de sleutelbos moet vissen.
Het juiste profiel
Interessant is het ook om even stil te staan bij de relatie tussen sleutel en slot. Een sleutel past alleen in een slot als hij precies het juiste profiel heeft. Als er ook maar een kleine oneffenheid aanwezig is zal een sleutel niet goed functioneren. Maar het profiel van de sleutel en het materiaal waarmee de sleutel gemaakt is hoeft niet noodzakelijkerwijs van hetzelfde materiaal te zijn als het slot van de brandkast. Het materiaal waar de brandkast van gemaakt is heeft in principe niets te maken met het wel of niet functioneren van de sleutel. Een sleutel kan worden gemaakt uit brons, zilver of goud en er bestaan tegenwoordig zelfs sleutels van plastic die prima werken.
Waarom is dit belangrijk?
De evolutietheorie leert ons dat alles evolueert vanuit het basismateriaal en na lang zoeken de juiste combinatie heeft gevonden waardoor een sleutel gevormd wordt en in het slot past, maar de brandkast en de sleutelbos van de cel zijn wezenlijk anders van structuur en zijn populair gezegd niet van hetzelfde materiaal.
Conclusie
Is dit prachtige en bijzondere samenspel, de basis van het functioneren van ons lichaam, dan nu echt een toevallige samenloop van omstandigheden, zoals de evolutietheorie ons wil doen geloven? Iedere sleutelmaker zou je voor gek verklaren als je hem probeert te vertellen dat al die sleutels in zijn winkel zich uiteindelijk zelf ontwikkelen. Het is toch heel wat aannemelijker om te geloven dat Hij die de voedselmoleculen gemaakt heeft ook het DNA programma heeft geschreven voor de cel die zo de benodigde energie uit dat voedsel kan opnemen?
Waarom is het toch zo moeilijk om te geloven in een liefdevolle Schepper?
Psalm 2 laat daar wat licht over schijnen: Wat zijn de ongelovige volken toch dwaas om tegen de Here op te staan! Het is onbegrijpelijk dat deze mensen proberen God te slim af te zijn! De machthebbers van deze wereld hebben hun hoofden bijeen gestoken en de leiders spannen samen tegen de Here en zijn gezalfde. ‘Kom op,’ zeggen zij, ‘laten wij onze boeien verbreken en onszelf bevrijden uit deze slavernij van God.’
