Moeilijke tijden een vloek?
Een vloek is wellicht het juiste woord niet. Niemand houdt van tegenslag en als wij ons in het duister bevinden verlangen we nergens meer naar dan naar het warme licht van rust en veiligheid. Toch helpen moeilijke tijden ons om ons normale leven meer op prijs te stellen. Iedere keer wanneer de strijd gestreden is, en het vuur van de beproeving weer achter ons ligt, straalt ons gezicht en lijkt het haast alsof we weer fris en opnieuw kunnen beginnen. Op zo’n moment realiseren we ons hoe waardevol het leven is.
Na de strijd zijn we vol vuur om beter ons best te doen voor God en onze medemens. Ieder overwonnen probleem helpt ons om anderen beter te begrijpen waardoor we hen beter kunnen helpen en meer medeleven kunnen tonen.
Maar als we geen beproevingen hoeven te doorstaan gebeurt er iets vreemds met onze houding. Voor we het weten steken we onze neus in de lucht en voelen we ons een hele Piet. Dan is het makkelijk om over anderen praten en hen te beoordelen, want wij zouden toch zeker niet voor zulke verleidingen gevallen zijn… of wij zouden dat probleem echt heel wat anders hebben aangepakt…
Misschien wel, maar door zo in het leven te staan volg je het welbeproefde recept van “Hoe word ik een Farizeeër in vier eenvoudige stappen.”
Wie door de vuren van het leven is geweest, en zich heeft vastgehouden aan God verwerpt zo’n houding liever en richt zich liever op God. Een gebroken mens wordt door die vuren zacht en liefdevol gemaakt en weet heel goed wat het betekent om te lijden.
Beproevingen een vloek? Nee, bepaald niet. Leuk zijn ze niet, maar ze zijn nodig om ons vooruitgang te laten boeken, zoals motoren brandstof nodig hebben om voertuigen te laten bewegen.
Naar een artikel van A.B. Simpson
